Bladen
Los woestijnzand van Calexico
Calexico is in het land. Op hun tournee deden ze afgelopen weekeinde ondermeer het Werchter-festival aan en spelen ze op 9 juli in De Melkweg in Amsterdam. De start was vorige week in het Burgerweeshuis Deventer. Erik Krebbers was erbij en schreef een niet al te juichende recensie voor de Wegener dagbladen. Hier twee citaten:
…Tijdens 'Crystal frontier', toegift nummer zoveel, verklaarden publiek en Calexico elkaar de onvoorwaardelijke liefde. Die plotselinge uitbundige stemming in het uitverkochte Burgerweeshuis verraste zanger/gitarist Joey Burns volledig. 'Hebben jullie soms allemaal tegelijk een XTC pil ingenomen of zo?', vroeg de frontman zich openlijk af. Het was een vraag tegen beter weten in, want Calexico was er wel degelijk op uit om de tot dan toe matte stemming een definitief andere wending te geven. En als een band hiervoor het geëigende breekijzer in handen heeft, dan is dat Calexico wel. De heren gooiden er een stel Mexicaanse mariachi trompetten tegenaan en je waande je in een feesttent met Rowwen Hèze…
Cesaria Evora brengt iedereen in vervoering
Karel Michiels constateert in De Standaard na de laatste avond Couleur Café dat dit Brusselse festival 'niet alleen de wereld in onze achtertuin brengt, maar ook de ogen opent voor het talent uit eigen streek'. Hij zag ondermeer overtuigende concerten van Original Human (als vervanger van Lucky Dube) en de Antwerpse The Internationals ('opwindende, organische ska van het zuiverste water, nog een Belgische groep die de sterren en pioniers van het genre naar de kroon steekt'). Hier enkele citaten:
Over een te lange jurk en grillige arabesken
In het kader van Amsterdam Roots Festival gaf Grupo Miguel Poveda een concert in het KIT Tropentheater, Amsterdam. Frans van Leeuwen recenseerde het voor het NRC. Hier enkele citaten:
…Een jurk met een lange sleep, dat is mooi bij een dame die alleen maar hoeft te schrijden maar lijkt een wat onhandig attribuut voor een danseres. Toch verscheen Rosario Toledo Orihuela aldus uitgedost (…) het voetenwerk bleef voor het grootste deel verborgen. Dat Rosa lichte schoenen droeg en een stijl beoefende die soms raakte aan Amerikaanse tapdans, was wel te horen maar niet te zien…
Schotse inspiratie voor Apeldoornse zanger
Bernard Brogue, Apeldoornse gitarist/singer/songwriter met liefde voor de Britse folk en een licht spoortje Groningse tongval in zijn Nederlands, is dit jaar een nieuw artistiek pad opgegaan. 'Niet meer alleen, wat ik een poosje heb gedaan na het uiteengaan van mijn vorige band, maar met z'n drieën. Wél zo akoestisch mogelijk.' Met de nieuwe Bernard Brogue Band, heeft hij inmiddels een demo-cd'tje gemaakt, met daarop vijf stukken. 'Allemaal eigen werk', bevestigt hij. 'Vier liedjes in de stijl zoals wij met ons drieën nu live werken, en eentje wat meer uitgewerkt in de studio, met toetsen, wat meer productie. Dat is een beetje de voorloper van mijn tweede cd, zo ongeveer de stijl die ik daarop zou willen hanteren,' vertelt Bernard aan René de Cock in de Apeldoornse Courant. Hier nog wat citaten uit dat gesprek:
Thé Lau: 'Ik weet niet hoe jij de wereld ervaart,
maar volgens mij is ze compleet in verwarring'
Thé Lau is hot. Zijn solo-cd De God Van Nederland spreekt aan. Hij treedt veel op en is vaak - ook op de Belgische - radio te horen. Op het Dranout Folkfestival sluit hij een van de avonden af op het hoofdpodium. Martin Groenewold interviewde hem voor Twentsche Courant/Tubantia. Enkele citaten:
…Thé Lau (49) heeft een zware nacht achter de rug. Maar dat is nauwelijks te merken, als hij in een café op het Westergasfabriekterrein in Amsterdam zijn verhaal doet. Zijn solo-album De God Van Nederland is ontstaan uit pure noodzaak, zo blijkt al snel. 'Van begin tot eind heb ik er bovenop gezeten,' zegt Lau. 'Het meeste heb ik zelf ingespeeld. Met als resultaat dat de cd precies klinkt zoals ik wil. Met de band is dat nooit helemaal het geval geweest.'…