The Watchman - High Acres - Rounder
Ad - the Watchman - van Meurs koerst in rustiger vaarwater. Zijn tiende studio-album High Acres straalt dat uit. Hij is opa geworden, of zoals hijzelf zegt ‘grootvader', en dat doet wat met een mens. Hij zingt daarover met liefde in twee van de twaalf nummers. Ook ‘zakelijk' is het iets minder laveren. De toekomst van zijn wekelijkse Manic Monday-avonden lijkt verzekerd in Meneer Frits, het grand café van het Muziekcentrum Eindhoven. Zijn concertcyclus ‘Van Meurs presenteert...' in datzelfde Muziekcentrum heeft zich ontwikkeld tot een vaste waarde, zoals ook het jaarlijks afsluitende Singersongwriters Festival. Het project NO Blues bracht succes.High Acres klinkt dan ook relaxed.
Er is ontspanning in de muziek en beschouwing met ‘n knipoog in de teksten. Die bevatten, zonder een greintje pretentie, tal van wijsheden die opa's in hun lange leven nou eenmaal meekrijgen. Muzikaal laat Van Meurs zich niet remmen door stijlgrenzen. Met het album Carnival of Circumstance nam hij daarop al een voorschot. Hij sloeg toen een brug tussen Amerikaanse roots en Europese folk.
Na ‘bluesy tussendoortje' Weep on Willow sluipen in die transatlantische folk van ‘Carnival...' nu nog meer invloeden binnen. Allereerst is er de opvallende inkleuring op piano. Ook hoor je, naast het gebruikelijke virtuose snarenspel, accordeon, harp en arabische percussie.
Het opwekkende ritme van Dumbo brengt je welhaast in Caraïbische sferen, de accordeon in het prachtige titelnummer klinkt warm als een Argentijnse bandoneon en de harp geeft Gypsy Trail of Love even een Zuid-Amerikaans tintje. De piano versterkt de relaxte luistersfeer; ‘easy listening' wordt het echter niet dankzij de rafelige en scherpe randjes van de akoestische gitaren, dobro, elektrische gitaar en de percussieve ritmesectie.
High Acres is afwisselend. Geen nummer passeert onopgemerkt.
Zo is er die hoofdrol voor de dobro en de bottleneck in het aanstekelijk deinend instrumentaaltje Eagle Lander, een nummer dat Van Meurs al geruime tijd live speelt als ‘herkenningsmelodie' in de concertserie ‘Van Meurs presenteert....'
Titelnummer High Acres krijgt door de piano en de accordeon respectievelijk een Chopin- en een Kraaijenhoftouche.
The Ring biedt, ingebed in ‘n lome bluesy swing, een medicijn tegen alle Weltschmerz: ‘Buy a ring, to keep the trouble away...' En wat betreft de rol van God in alle ellende krijgt die het advies: ...Now You go ahead, change your water in wine, cure the blind, wake up the dead, go ahead...
Nog steeds frapperen de fabuleuze gitaaraccenten van Stephan Jankowski, de ene keer stekelig als een mosquito (Autumn Blues), dan weer als een warm mes door de boter (Dumbo). Datzelfde ijzersterke Dumbo krijgt een extra stomende upswing door de vlijmscherpe rakketak-mitrailleur-percussie op darbuka van NO Blues-maat Osama Mileeghi.
Onontkoombaar is de scheepstoeter-imitatie op bariton-sax in Sleepless in Ostend, zoals ook het loopje op baritongitaar in het vrolijke single-rijpe Jump over the Wall, dat Van Meurs schreef na de geboorte van zijn eerste kleinkind: ...'we will feed you, love you (...) help you walk until you jump over the wall...
Na het titelnummer duikt de piano nog geregeld op: gevoelig in Looking for you over onbereikbare liefde, sloom-jazzy als een barpianist in een verlopen restaurant in Autumn Blues, opbeurend twinkelend in Don't take it too bad.
Vocaal mijdt Van Meurs al lang niet meer de gevaarlijke hogere regionen zoals in het Mungo Jerry-zonnige The River. De tweede stem van Ankie Keultjes is steeds bepalender voor het Watchman-geluid. In Sleepless in Ostend neemt ze zelfs de leadzang fraai voor haar rekening, hoewel iets meer dictie het helemaal af zou maken.
Ondanks alle prachtige arrangementen en verrassende instrumentatie prefereer ik juist een nummer dat zich beperkt tot enkel subtiel snarenspel en zang. Het gaat om The Big Ocean, dat nog het meest aansluit bij het idioom van het album Carnival of Circumstance. Als metafoor voor het lastige levenspad zingt Van Meurs:
...All there is, is to sail the ocean
Fare with the wind and waves
We go fast, we go slow, up and down as we go
And the shore is a faraway notion, sail, sail, the big ocean...
Wel typisch dat ik met name val voor het bekende Watchman-geluid van The Big Ocean. Ook andere nummers waarin het idioom minder ver uitwaaiert, zoals Eagle Lander, Dumbo en Jump over the Wall, behoren tot mijn favorieten. Toch wordt ook een nummer als Looking for you - mét piano - na elke luisterbeurt onweerstaanbaarder. Dus wie weet ga ik uiteindelijk High Acres evenzeer waarderen als Carnival of Circumstance. In elk geval is High Acres net als ‘Carnival...' een mooi meezingalbum geworden. En daar kun je bij mij mee aankomen!
Ad van Meurs heeft zich op dit album omringd met uitstekende muzikanten. Hier het hele gezelschap nog eens op een rijtje: Ad van Meurs (zang, gitaar, dobro) & Ankie Keultjes (zang, productie). De bandleden Stephan Jankowski (gitaren, banjo), Theo Wijdeven (basgitaar, contrabas) en Eric van der Lest (drums, percussie). Gasten: Menno Romers (baritonsax), Gene Williams (gitaren), Ruud Sempel (basgitaar), John Maasakkers (percussie), Lizzie Kean (keyboard), Gerard de Graaf (piano / voorheen pianist bij Lenny Kuhr), Jopie Jonkers (harp / Les P'tits Belges, Jopie Jonkers Groep, Deirdre), Pim Kops (accordeon / De Dijk), Osama Mileeghi (arabische percussie / NO Blues).
Henk - Waardering 8,5