Grensoverschrijdende
klasse
Marjolein van der Klauw won in 1998 de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer/songwriter. Een paar maanden geleden kwam ik haar naam tegen als stuwende kracht achter het KHL-live project in Amsterdam, naar voorbeeld van De Buut in Eindhoven waar Ad van Meurs elke maandagavond met de pet rond gaat voor de muzikanten die hij er laat optreden. Onlangs was het in De Buut de beurt aan Powderblue, de band waarin gitariste/zangeres Marjolein van der Klauw wordt bijgestaan door die sublieme snarenplukker Jac Bico. Ik hoorde dat het schitterend was geweest. Nog balend dat ik er niet bij kon zijn viel het album Powderblue van het duo in de bus. Na een paar keer luisteren is de spijt van de absentie enkel gegroeid. Wat een grensoverschrijdende klasse. Country/singer-songwritermuziek van internationaal niveau.
Jac Bico tovert verbijsterende riffjes uit zijn gitaar. Hij is sowieso een snarenwonder. Naast de gewone akoestische gitaar bespeelt hij op dit album elektrische gitaar, dobro, basgitaar, pedal steel en banjo. Marjolein van der Klauw speelt akoestische gitaar en is gezegend met een heldere puur-natuur stem, die niet onder doet voor al die mooie stemmen die tot ons komen van over de Atlantische Oceaan. Het duo krijgt assistentie van puike muzikanten als contrabassist Gert-Jan Blom (o.a. Kleine Blote Liedjes), bluesdrummer Boyd Small en Ton van Bergeijk op mondharmonica.
Het repertoire is afwisselend. Van dessertcountry (Send them all away) tot sumiere fingerpicking & zang (Rosie). Van huppelende countrydeun met steel en banjo (Upstairs Downstairs) tot het intieme Things to do slechts begeleid op dobro. Bij het eerste nummer moest ik mijn folkoren even opnieuw instellen op country, maar al snel bleek dat minder nodig dan het eerste nummer deed vermoeden.
Echt smakelijk wordt het bij nummer 3 en 4. New Year's Eve is een rustig deinende song met een fraaie solo op elektrische gitaar, terwijl het daarop volgende prachtige Things to do peilloos verstild wordt ingekleurd door Bico op dobro. Nog zo'n sterk Bico-staaltje is zijn lekker aards meekabbelende banjo-spel in de slow swing van I wear your jeans.
Marjolein van der Klauw schreef alle nummers, op Dry Town van Gillian Welch & David Rawlings na. Geen wonder dat Powder Blue juist een nummer van hen covert. Het zijn twee vergelijkbare combinaties. Alleen is de stem van Welch iets dromeriger.
Dit tweede album van Powder Blue (het eerste "So much to cover" verscheen in '02) is hoofdzakelijk bij Jac Bico thuis opgenomen. De geluidskwaliteit is perfect. Bij het afmixen keek BJ Baartmans ook nog mee over de schouders van Joeri Saal en Peter Riebeek.
Henk - Waardering 8,5