Twee getalenteerde singer-songwriters
Ray Lamontagne - Trouble - Echo/Pias
Josh Ritter - Hello Starling - Signature Records SIG 1280/Bertus
Afgelopen maanden zijn er twee uitstekende singer-songwriters op mijn pad gekomen: Josh Ritter en Ray LaMontagne. Beiden zijn afkomstig uit de VS, beiden worden ondermeer geïnspireerd door Bob Dylan. Ritter greep naar de gitaar toen hij voor het eerst Bob Dylan's ‘Girl from the north country' hoorde. 'Tree Top Flyer' van Stephen Stills opende de ogen van LaMontagne.
Waar Ritter uitblinkt in het schrijven van toegankelijke helder gezongen songs die onmiddellijk blijven hangen, grijpt Ray LaMontagne op zijn debuutalbum Trouble je naar de keel met zijn geladen emotionele rauwe zang.
Ray LaMontagne heeft ongekende vocale mogelijkheden. Waar het over het algemeen een prachtig rustig album betreft is het openingsnummer 'Trouble' ruiger en klinkt LaMontagne aanvankelijk als een getergde Joe Cocker. Toch twijfel je nu en dan of een man of vrouw zingt. In 'Hold You In My Arms' en 'Forever My Friend' zou je zweren dat het om een hese soulvolle volumineuze negerzangeres gaat.
Het merendeel van de 10 songs klinkt verstild zoals het roerende 'Shelter'. Dromeriger nog zijn het enkel op akoestische gitaar begeleide Cohen-achtige 'Burn' en 'Narrow Escape' met gastvocaliste Jennifer Stills.
LaMontagne die akoestische gitaar en mondharmonica bespeelt wordt door producer en multi-instrumentalist Ethan Jones (ook The Jayhawks en Ryan Adams) subtiel bijgestaan met droge percussie, elektrische gitaar, piano, harmonium en bas. Jones schreef eveneens de terughoudende arrangementen voor een vijfkoppige strijkerssectie (vier violen en een cello). Sara Watkins bespeelt op een tweetal nummers de fiddle.
Het enige probleem dat ik met LaMontagne heb is dat me af en toe het gevoel bekruipt dat hij zijn zang iets té veel met pathos kruidt. Okay, het is een kwestie van smaak, maar dat zorgt er wel voor dat ik een lichte voorkeur heb voor Josh Ritter, die vrolijker, warmer, helderder - minder getergd - overkomt. Hij straalt meer flair en humor uit.
Over Ritter schreef ik al onlangs al uitgebreid in mijn recensie-reportage over Gent (rubriek Recensies Concerten dd). Was dat concert in Gent al schitterend, dit album bevalt me evenzeer.
'Hello Starling' vertoont in al z'n elf nummers geen enkele zwakke plek. De teksten zijn verhalend, maar ook poëtisch zoals in het nummer 'Rainslicker': "Your eyes were so patient and calm, and green as the grass that might grow on the 23rd Psalm." In The Bad Actress omschrijft hij haar als volgt:
her eyes are big as Canada
and the hips are South Australia
and the shoulder blade is Africa
looking out on South America
Het album bevat mooie melodieën en is aangenaam afwisselend. Het ene moment kan Ritter met een complete band uptempo rootsrocken (akoestisch) zoals in 'Man Burning' en ‘Snow is gone', het andere moment is-ie weer ingetogen zichzelf op akoestische gitaar begeleidend zoals in ‘Bone of Song'. Een bijna lief vriendelijk en gepolijst beginnend 'The Bad Actress' escaleert uiteindelijk onverwacht in een spannende snerpende alt.country sound.
'Kathleen' is een klassieker waarin een jongen aan de rand van de dansvloer zijn kans afwacht om een moie meid naar huis te kunnen brengen. Dat nummer zou evenals ‘Man burning' en ‘You don't make it easy babe' zo uit de koker van Bob Dylan kunnen stammen. Maar Ritter schrijft alles zelf, zoals ook het aan Cohen herinnerende Wings, dat door niemand minder dan Joan Baez wordt gecoverd op haar album "Dark Chords on a Big Guitar".
Hello Starling, dat al eerder dit jaar uitkwam, is opgenomen in een opgeknapte oude wijnhoeve in Frankrijk op de oude apparatuur van Curtis Mayfield. Ritter zingt en bespeelt gitaar en viool. Verder werken mee: Zack Hickman op bas, gitaar en lap sttel - Dave Hingerty en Darius Zelkha op drums - Sam Kassirer op hammond, wurlitzer, piano en accordeon - David Odlum op gitaar, mandoline en backing vocals.
Ray LaMontagne krijgt in eigen land en ook hier lovende recensies. Wellicht het sterkste singer-songwriterdebuut van 2004. Na een aantal slechte jaren breken nu betere tijden aan voor deze 31-jarige singer-songwriter. De eerste stap in de goede richting is dat hij de armzalige zelf gebouwde blokhut op het platteland waar hij de afgelopen vijf jaar doorbracht met zijn vrouw en twee kinderen, achter zich heeft kunnen laten. Met Josh Ritter gaat het al langer beter. In eigen land is hij op 28-jarige leeftijd nu al een cultfiguur, in Ierland is hij minstens zo hot en ook hier breekt hij ongetwijfeld door.
Henk - Waardering Ray LaMontagne 9-, Josh Ritter 9+