Het festival Into The Great Wide Open, dat afgelopen weekeinde voor het eerst georganiseerd werd op Vlieland, zal volgend jaar opnieuw plaatsvinden in het eerste weekend van september. Reacties van organisatie, bezoekers en pers zijn over het algemeen erg lovend, ondanks een vrijdagavond met storm en zelfs een wolkbreuk.

‘Wanneer is het volgend jaar'? Het weer, de sfeer en het programma verbroederden de vierduizend bezoekers, zo meldt de organisatie. Ferry Roseboom, één van de initiatiefnemers: "Het was het droomfestival waar we op hoopten. En waar Nederland kennelijk behoefte aan heeft. Want niet alleen de animo maar ook de beleving was geweldig. Een belevenis!"

Op www.greatwideopen.nl staat een terugblik in de vorm van een mashup van honderden berichten, foto's van de festivalvangers en bezoekers. 3voor12 Friesland heeft een speciale festivalsite gemaakt, met veel verslagen en foto's.

De diverse media roemen de locatie in de duinen, de kleinschaligheid en intimiteit van Into The Great Wide Open, naast uiteraard de mooie muziek. Natuurlijk wordt er veel aandacht besteed aan de bekendere namen, zoals Kyteman, Johan en Loney Dear. We hebben in de diverse artikelen vooral gekeken naar de meer folkgerelateerde optredens, hieronder volgen de citaten:

Yaël Vinckx in NRC Handelsblad:

...De IJslandse zangeres Lay Low omlijst haar eenzame liedjes zaterdagmiddag me een aangrijpend donker bluesy gitaargeluid...

...Het Nederlandse No Blues verrast met een stoutmoedige wereldlijke mix van contrabas en Arabische luit, voor het gemak 'Arabicana' genoemd...

...Het Belgische trio The Golden Glows krijgt het publiek muisstil met zijn bewerkingen van songs van liedjesverzamelaar Alan Lomax, die zich toelegde op het vastleggen van oude, amerikanse volksliedjes. Hun meerstemmige vertolkingen van oude slavernij- en 'prisonsongs' is een hoogtepunt op het festival.
Maar het gaat niet altijd goed. De Franse Françoiz Breut, die saaie chansons brengt, wordt overstemd door haar gitarist; (...) de Amerikaanse Alela Diana, die met haar vader op het podium staat, is ronduit slaapverwekkend...

Peter van Brummelen van Het Parool:

...De weemoedige toon van Kytemans trompet zouden we de rest van het weekend in veel variaties terughoren. Into The Great Wide open bood een veelheid aan muzikale stijlen, maar wat al die optredende groepen en artiesten met elkaar gemeen hadden, was een sterke hang naar melancholie. We hoorden het bij de wel zes Scandinavische acts die optraden, maar ook bij de groepen en artiesten van het Nederlandse Excelsiorlabel (een van de initiatiefnemers van het festival)...

...Singer-songwriter Lucky Fonz III speelde een soort thuiswedstrijd. Hij komt weliswaar uit Amsterdam, maar werkte als jongen jarenlang als seizoenwerker op de camping van Vlieland. Hij schrobde er de wc's, maar maakte ook deel uit van het animatieteam. Toen maakte hij vast niet de grappen die hij nu wel maakt. ''Hé niet meeklappen, jullie.'' zei hij tegen het publiek. ''Het gaat hier om mij, niet om jullie.''...

Menno Pot in de Volkskrant:

...Dat Maurits Westerik en Anne Soldaat op het podium het Tom Petty-lied zitten te spelen waarnaar het festival zich noemde, is niet eens de reden. Het heeft eerder met de knusse sfeer te maken. Met het uitzicht op de duinen. Met de kameraadschappelijke vocale ondersteuning van het publiek aan de twee muzikanten, die de cover toch niet zo goed blijken te beheersen als ze dachten. Met de drie peuters, spelend op de rand van het podium, en de surveillerende politieagenten die hun petten afzetten en weten dat het allemaal goed komt dit weekend...

Sven Gerrets op de website van Oor:

...Terwijl het weer opklaart en een bijna volle maan door de wolken schijnt, komt de IJslandse band MÚM het terrein opzweven. Met een heel eigen sound jagen ze een deel van het publiek direct het bos in, maar de liefhebbers hebben een hypnotiserende ervaring. Met de zachte stemmen van de tweeling Gyða en Kristín Anna Valtýsdóttir en experimentele klanken uit allerhande bijzondere instrumenten is dit nu al een hoogtepunt van het festival...

Alternative.blog.nl:

...Wildbirds and Peacedrums uit Zweden (...). Voor zangeres Mariam Wallentin en drummer Andreas Werliin, een echtpaar bovendien, is de omgeving misschien even wennen. Hun ongewone combi van uitsluitend drums en exotische slaginstrumenten met krachtige zang blijft intrigerend, maar we zagen het koppel eerder dit jaar met meer pit en dyniamiek spelen op Motel Mozaïque. De alle kanten opwaaiende stem van Mariam, die soms flink de blues heeft, blijft echter een grote attractie. Wat zou zij nog kunnen in een andere, wat minder karige muzikale omlijsting?...

...De regen jaagt alles en iedereen de krappe ingang van de Bolder in, waar het daarom dringen is voor Diego's Umbrella, Amerikanen die zich wagen aan een exotische cocktail van Spaanse volksmuziek, feestelijke latin, zweetende gypsyklanken en een vleugje ska. Deze goede, strakke muzikanten hadden ook zonder de nattigheid van buiten de zaal vol gelokt...

...In de sectie rustiger popmuziek past in wezen alles op Into The Great Wide Open, dus waarom ook niet de temperamentvolle Franse (en soms Engelstalige) chansons van Françoiz Breut? Aanvankelijk zingt de bijna 40-jarige zangeres met zwoele stem en twee begeleiders op gitaar en drums voor anderhalve man en een paardenkop in De Bolder, het podium van camping Stortemelk. Maar die loopt toch langzaam vol voor die zwaar aanlokkelijke, zwoele stem als van een Sirene, omlijst door vrij grillige gitaar- en drumpatronen en samples afkomstig van live afgespeelde LP's. Geen brave, traditionele Franse chansons dus, maar bondige liederen met weerhaken. De ‘merci's' van Breut doen spontaan harten breken. Fraaie verrassing...

...Ook nooit gedacht: dat een muzikaal eerbetoon aan de Amerikaanse verzamelaar van volksmuziek Alan Lomax (1915 - 2002) zo zielloos en viezig keurig kon uitpakken. Toch krijgt het Antwerpse gezelschap The Golden Glows dit voor elkaar in een matig gevulde zaal van De Bolder: voorop staan een heer in pak en twee dames in galajurken, die loepzuiver meerstemmig zeventig tot tachtig jaar oude blues- en gospel traditionals van Amerikaanse makelij brengen. Voorbeeldig gezongen hoor, daar niet van, maar een toefje rauwheid of inleving in die oude tijd is compleet afwezig in deze steriele confectieuitvoeringen. Een getergde bluesneger uit Mississippi met de bagger nog onder z'n nagels na veertien uur werken in de katoenvelden, in de wetenschap dat hij die mooie vrouw aan de overkant van de rivier never nooit niet zal krijgen: die pijn zouden we willen horen. Blues zonder kwelling is geen blues. Gospel zonder geloof is geen gospel. Goed bedoeld, maar een fikse misser...

...warmte kan verder worden gevonden (...) op het strand naast de camping, waar spontaan een groot, sfeerrijk kampvuur gebouwd is en waar muzikanten als Maurits Westerik (Gem), Maarten van Johan en Lea 's nachts liedjes spelen voor honderden toehoorders. Magische momenten door spontaniteit: dat dit op toekomstige edities van Into The Great Wide Open opnieuw ruim baan mag krijgen...

...eerst is daar precies op het middaguur Amerikaanse country ‘n folkzangeres Alela Diane met haar begeleiders, die meteen het allermooiste optreden van deze Into The Great Wide Open op hun namen mogen schrijven. De kracht zit hem in de warme, werkelijk wonderschone liedjes van Diane, haar zalvende stem met hier en daar een jodel-tic en de loepzuivere harmonieën van het soort waar Fleet Foxes al heel groot mee geworden is, gezongen met haar vader en een achtergrondzangeres. Jawel, een zeker familiegevoel dat je op het festival vindt, is er in dit geval dus ook op het podium.
(...) Hoogtepunten of songtitels noemen is hier zinloos: Alela Diane grijpt en ontroert van de eerste tot de laatste seconde...

..."Wie eenmaal op Vlieland is geweest, blijft altijd een beetje op Vlieland", aldus Lucky Fonz. Vandaar: "the island said ‘I will not let you go." Aan het eind heeft Lucky Fonz III een verrassing als we hard genoeg meefluiten: een gastoptreden van de Vlielandse groep Drijfhout. Binnen de kortste keren zingen ook alle niet-eilanders ‘Hé kapitein, we nemen nog een borrel!' mee...

Merlijn Torensma in het Friesch Dagblad:

...Daar trad onder meer de Californische band Diego's Umbrella op. Een toepasselijker naam was haast niet denkbaar op zo'n natte avond. Volgens het programmaboekje was het een mix van vrolijke Spaanse muziek en surfklanken, maar het deed meer denken aan Poolse polka. Het had spannender gemogen...

...Op de tweede dag trakteerde de Friese eenmansband One Trick Pony (de achttienjarige Anne-Fleur Kan) op liedjes die deden denken aan Joni Mitchell. Gevoelig, breekbaar en vaak met teksten die over hele andere dingen gingen dan de lieflijke melodie deed vermoeden. Ze deed het aardig, maar was ook wat onevenwichtig. We zijn heel benieuwd wat ze over een paar jaar doet. Veelbelovend is ze in ieder geval...

...Direct na haar traden Maurits Westerik (voorman van GEM) en Anne Soldaat (Daryll-Ann) gezamenlijk op. Niets kon de kleine schare aanwezigen in De Bolder - de meesten zaten buiten op te drogen in de zon - méér bekoren. De gitaarmuziek en zang van de mannen was volledig op elkaar afgestemd en kwam uit hun diepste binnenste....