JW Roy - weet het zeker… Munich records/Monkeyman MRCD 315
Hoewel ik hem al eens als gast had gezien bij een optreden van Gerard van Maasakkers, vond mijn echte kennismaking met JW Roy een jaar 4, 5 geleden plaats in het Papenstraattheater in Zwolle. Z’n eerste Nederlandstalige album Laagstraat 443 was al uit, maar in het programma Desert roads & woeste gronden bracht hij zowel Nederlandstalige en Engelstalige liederen. De eersten beklijfden toen al beter, dus logisch dat Roy die ingeslagen weg verder ging verkennen. Weet het zeker… is zijn derde Nederlandstalige album, het live-album leeft niet meegerekend.
Op het vorige album JW Roy schoof JW Roy bewust op richting pop, niet in het minst door toedoen van producer JB Meijers, o.a. gitarist bij De Dijk. Al bij de eerste tonen op het nieuwe album Weet het zeker…is echter duidelijk dat JW Roy teruggrijpt naar de Americana van Kitchen Table Blues en Laagstraat 443. Niet zo vreemd, als je in ogenschouw neemt dat de drie albums dezelfde producer kent: Gabriël Peeters, ook een van de muzikanten op het album.
In het eerste nummer In de auto is het al direct raak. Je waant jezelf op een van de stoffige, ellenlange autowegen van de Verenigde Staten met wellicht Johnny Cash op de autoradio. Alles lijkt gezegd, de stilte is voldoende. Een erg mooie binnenkomer. Mathilde gaat over het hebben van een dochter, iets waarover ik kan meepraten als vader van twee dochters… Het klink stevig , met voor het eerst een hoofdrol voor The Jayhorns (Allard Buwalda – saxofoon, Jel Jongen – trombone, hoorn, Eelco Oudolf en Serge Plume – trompet) als blazerssectie. Toch maakt het minder indruk dan het volgende Nu de wind me draagt, met daarin een sublieme bijdrage van dezelfde Jayhorns. Dit lied vertelt het stille verhaal van een gevangene die hoop put uit een laatste dierbare herinnering en werd speciaal geschreven voor het vierde lustrum van Nationaal Monument Kamp Vught. Het zal de komende dagen in de aanloop naar dodenherdenking hopelijk regelmatig op radio te beluisteren zijn. Het volgende Het wordt tijd ademt dezelfde verstilde sfeer. De enigszins hese stem van JW Roy combineert prachtig met het heldere stemgeluid van Lesley van der Aa, die op enkele nummers meezingt.
“Je hebt me besodemieterd en bedrogen…”, het mag duidelijk zijn dat ook JW Roy financieel de dupe is geworden van het ineenstorten van The Entertainment Group. Gelukkig levert het in dit geval een prachtig lied op. Zonder om te kijken is zonder meer een van de hoogtepunten van het album, en verscheen niet voor niets als eerste single. Jammer dat de meeste omroepen dit nummer niet oppikten…
Producer Peeters heeft voor een zowel gevarieerd als intiem geluid gekozen. Het getokkel van een banjo in Ik heb je lief, een eenzame viool in bijvoorbeeld Ze mist haar, of in combinatie met het spaarzame gitaarspel in Kom bij mij. Het zijn deze intieme liedjes waarin JW Roy mij het meest ontroert. Zijn teksten, in een enkel geval samen met Guus Meeuwis geschreven, spreken me aan door hun oprechtheid en simpelheid.
Voor het consolideren van zijn carrière zou een album in het verlengde van zijn voorganger meer voor de hand liggen. Door terug te grijpen naar de muziek waaraan hij zijn hart verpand heeft, verdient Jan-Willem Roy alle lof en sympathie voor dit eerlijke en inspirerende album.
Op 4 mei stelt JW Roy het album voor aan de pers met een concert in De Kleine Komedie in Amsterdam.
Assie Aukes