Battlefield Band - Zama Zama Try your luck
Temple records COMD2102 / distributie: Music & Words
The Battlefield Band draaide al mee in de folkrevival van de jaren ’70 van de vorige eeuw. In 1976 kwam een eerste elpee uit en ook in Nederland was deze Schotse band populair. Tussen 1977 en 1988 toerde de band jaarlijks uitgebreid door ons land. Toen was het afgelopen. De Nederlandse podia waren verdwenen, de band was te duur geworden. Aangezien de podia in Duitsland wel de hoge gages konden betalen, deed zich een merkwaardig fenomeen voor. Alle belangrijke groepen uit Groot Brittannië en Ierland reden wel door Nederland naar Duitsland, maar traden hier niet op. Dit duurde tot in de jaren ’90, totdat de Duitse overheid de belastingen ging aanpassen. Toen was het in Duitsland ook over en uit voor de meeste podia. In tegenstelling tot bijvoorbeeld The Tannahill Weavers zagen we sindsdien The Battlefield Band maar sporadisch op de Nederlandse podia. De laatste keer was volgens mij in 2008 toen de band optrad in Sevenum en Vlissingen.
Nog niet zo lang geleden kwam het vierentwintigste album van deze veteranen uit. Sinds de voorganger Dookin’ uit 2007 is de samenstelling gelijk gebleven. Het nieuwe album Zama Zama borduurt verder waar de groep gebleven was. Onder aanvoering van doedelzakvirtuoos Mike Katz spetteren de instrumentale stukken weer lekker strak de boxen uit. De man schrijf veel tunes zelf, maar weet ook de nodige pareltjes elders op te duikelen. Toch maakt het album een meer ingetogen indruk door de vele balladen die afwisselend door Sean O’Donnell en Alan Reid worden gezongen. De groep brengt een doorleefde versie van The Auchengeich disaster, een mijnramp in 1957 waarbij 47 mannen omkwamen. Was ik op het vorige album niet onder de indruk van de stem van Sean O’Donnell, in dit lied overtuigt hij wel met een stem die in de verte aan die van Kieran Halpin doet denken. Alan Reid schrijft de nodige nummers en de groep neemt met Greenland’s icy waters zowaar een nummer van Brian McNeill, een van de oprichters van de band, op. Het meest opvallende nummer is waarschijnlijk Plain gold ring. Producer Robin Morton kende het van Nina Simone, de bekende Amerikaanse soul en jazz zangeres. Sean O’Donnell toverde het lied om tot een alleraardigste folksong, met een opvallende rol voor de bouzouki van Mike Katz.
Voor echte verrassingen moet je niet meer bij The Battlefield Band zijn, maar de liefhebbers van de traditionele Schotse muziek kunnen dit album rustig kopen. Na het mindere Doolin’ revancheert de band zich met deze alleszins redelijke Zama Zama. Toch zou ik de groep adviseren om eens met een andere producer in zee te gaan. Robin Morton is al vijfendertig jaar manager en produceert al vanaf het prille begin deze groep. Na zo’n lange tijd van samenwerken lijkt een vernieuwende injectie geen overbodige luxe.
Assie Aukes