Wouter en de Draak - titelloos - eigen beheer (http://www.wouterkuyper.nl)
Sinds 2014 vormen Wouter Kuyper (trekharmonica) en Joris Alblas (gitaar) het duo Wouter en de Draak. De mannen zijn beiden geen onbekenden in de Nederlandse folkscene, Kuyper kennen we onder meer van Lirio en De Vliering, maar speelt ook solo ten bal, Alblas maakt(e) deel uit van VOLT! en Annie en de Boswachter. Als duo willen ze graag de gitaar een grotere rol geven in de balfolk en stoppen ze tegelijk een tintje Iers in de muziek, die van oorsprong vooral Vlaams-Frans is. Afgelopen jaar presenteerden ze op balfolkfestival CaDansa hun eerste album met een heerlijk melodieuze uitstraling.
Een lust voor oor en oog, dat kun je gerust zeggen van deze plaat. Hoes, binnenzijde en de cd zelf worden gesierd door prachtige aquarelllen van een draak met gitaar die een man met hoed en accordeon meevoert, waarmee kunstenares Tineke Lemmens een prima verbeelding neerzet van wat op de schijf te horen is. Het verzorgde uiterlijk krijgt een vervolg in de inhoud, er is nagedacht over de deunen (de bijbehorende dansen staan achter op de hoes vermeld), die overigens wel alle ruimte krijgen om te sprankelen.
Het duo speelt balfolk, maar de muzikale invloeden zijn breder dan dat, zo haalt gitarist Joris Alblas onder meer inspiratie uit het werk van een illustere Britse folkheld, Davy Graham, bedenker van de DADGAD-stemming. Die krijgt zelfs een eerbetoon in Davy's Waltz, een stuk waarin de gitaar helder prominent op de voorgrond treedt onder subtiele begeleiding van de accordeon (die soms een cello-achtige klank aanneemt). Een tijdje later herbergt Witte Tonny / Witte Danny een Brabants accent in de titel, en de bijbehorende gemoedelijkheid in de melodie, die overigens een energiek genoeg ritme meekrijgt om een gezellig setje jigs op te dansen.
Ook de muzikale helden van Wouter Kuyper zijn niet de minsten, in een mail noemt hij met name Franse accordeonmeesters: Bruno Letron en Frédéric Paris (aan wie hij al eens een eerbetoon bracht in een paar nummers van Lirio), Ronan Robert (uit Bretagne) en Cyrille Brotto (o.a. van het Franse balduo Brotto-Lopez), maar ook de Brit Andy Cutting is een voorbeeld. Dit zijn stuk voor stuk mannen die een verhaal proberen te vertellen met hun accordeon en dat is ook terug te horen in het heerlijk fijnzinnige spel van Kuyper. Iets meer dan de helft van de composities op dit album is van zijn hand en zijn inspiratie haalt hij van dichtbij.
Zo laat hij weten dat New Horizons, New Adventures werd geschreven in de nacht na de allereerste repetitie van Wouter en de Draak, de adrenaline die hem toen wakker hield kun je nu door de wervelende klanken van de cercle horen stromen, waar Zon Op De Glijbaan ontstond in de speeltuin. De accordeonmelodie van de mazurka gaat trapje voor trapje mee met zijn oudste die voor het eerst zelf die glijbaan opklimt, terwijl de gitaar het zonnetje laat schijnen en de Ierse fluit van Ies Muller meeglijdt in de afdaling. Ballon is dan weer ontleend aan de danslessen in de Moira in Utrecht, waar instructrice Louise Marius altijd een oefening deed waarbij iedereen een grote ballon of skippybal moest vasthouden.
Dieseldrone / Ménage à Trois is het enige gezamenlijke werkstuk, de trompet van gast Frank van Vliet geeft een licht jazzy tintje aan de stuwende bourree die beide heren hier op touw zetten. De percussie van Roeland Uijtdewilligen is een mooi extraatje, maar wie het duo live aan het werk heeft gezien weet dat hun muziek dat niet perse nodig heeft om te kunnen hypnotiseren.
In Wouter en de Draak hebben twee sterke Nederlandse muzikanten elkaar gevonden in een zinderend dansbaar samenspel tussen accordeon en gitaar. En dat doen ze met veel plezier en een vakmanschap, dat beslist niet onderdoet voor dat van heel wat Belgische en Franse collega's.
Mirjam Adriaans