Naragonia - Silentski - Trad Records TRAD012
Opgroeien in een gezin waar muziek gemaakt wordt is een bekend gegeven in de folk. Met name in de Keltische wereld gebeurt dat al een paar eeuwen of zo, dat weet iedereen onderhand (zeker na de successen van de Clancy broers, The Fureys of Clannad), maar talent doorgeven is niet voorbehouden aan de Ieren of Schotten. Op eerdere albums van het Belgische duo Naragonia, bestaand uit Pascale Rubens en Toon Van Mierlo, werd in de inlay al regelmatig verwezen naar hun liefde voor elkaar en hun kinderen, die uiteraard een eigen melodie kregen. Louis en Charlotte zijn bijvoorbeeld twee fijne deunen op het album Carabel (2010), waar ook hun stemmetjes op te horen zijn en op Myriad (2015) vinden we Koning Mathijs.
Maar kleine kinderen worden groot en twee van de drie Naragoniatelgen blijken de liefde voor muziek van hun ouders meegekregen te hebben. En zo kan het gebeuren dat zij op het in oktober verschenen Silentski (alweer het achtste Naragonia-album) hun eigen talent laten horen. Charlotte blijkt een alleraardigste zangeres, met ietwat schuchtere, maar beslist overtuigde vocalen die aan moeder Pascale doen denken, waar zoon Mathijs al prima zijn weg weet te vinden op trompet (niet bepaald het gemakkelijkste instrument) en ook hier en daar zijn zangstemmetje leent.
En ook dit keer hebben Rubens en Van Mierlo weer een wonderschoon muziekwerkje op poten gezet, waar je als luisteraar puur kunt genieten van een intiem Naragonia en hun kroost. Zoals de titel al verraadt is Silentski rustig van toon, maar geenszins saai, telkens weer zijn daar die vertrouwde zwierige klanken, al beperken ze zich in het instrumentarium tot hun beider diatonische accordeons, met daarnaast viool en zang (Pascale, die met acht stuks ook het leeuwendeel van de composities voor haar rekening nam) en saxofoon (Toon), met enkele gastrollen voor Jeroen Geerinck (piano), Philippe Laloy (sopraansax) en Maarten Decombel (gitaar).
Hoewel de plaat zoals gezegd rustig van toon is, neemt het duo ons wel mee op reis, het titelnummer (een gavotte de l'aven) is opgedragen aan een familie uit Palermo, waar de scottisch Gozar teruggrijpt naar het Portugese festival Andanças, waar het ooit allemaal begon. Het Poolse moerasgebied Biebzra gaf inspiratie voor een polska, waar Amaris (een langzame gavotte de l'aven, met heel fijne trompet van Mathijs) en de wals Schurkske ontstonden vanwege de pandemie. Dat ze verplicht thuiszaten betekende immers ook dat ze meer tijd hadden met hun kinderen (kijken naar Letter to the King) en om in de tuin te staan of te kijken naar hoe een vliegenvanger een vlieg vangt.
Prachtige melodieën allemaal, waar je de plaat rustig op repeat kan zetten om nog eens te luisteren. Maar wat mij op dit album nog het meest aanspreekt zijn de fijne gezongen nummers. Op Le Passeur (mazurka) wordt de mooie zachtgevooisde stem van Pascale sterk ondersteund door de akoestische gitaar van Decombel, een trouwe kompaan van Naragonia, met wie ze al jaren samenwerken. Dan is er nog de single Is Het Nog Ver (met tekst van Reineke Van Hooreweghe en sopraansax door Laloy), waarop de stem van Charlotte volop tot bloei komt, en Le Violon (wals in 5), een verhaal van instrumentenbouwer Noël Warnier dat door Gabriël Lenoir werd omgezet in een heerlijke tekst, met de stem van Pascale wordt het een mooie ode aan de kunst en het vakmanschap van een bouwer. En wie nu verwacht dat de viool in dit stuk de hoofdrol speelt heeft het overigens mis, al is er wel een fijn getokkelde outro.
Dit is de eerste uitgave van Naragonia bij het sympathieke label Trad Records en die samenwerking heeft zijn weerslag gekregen in opname, mix en master door Jeroen Geerinck en een smaakvolle foto van het duo door Ward Dhoore. Leen Devyver is verantwoordelijk voor de fijne layout met een vogeltje in de branding van de zee. Zou ze gedacht hebben aan de muziek die we te horen krijgen? Het past namelijk uitstekend bij de ambiance van de muziek, het vogeltje lijkt rotsvast te staan in de woelige branding die zijn omgeving vormt, waar de muziek van Naragonia een vertrouwd baken is in de rare tijd waarin we nu leven. Silentski is een plaat die je blind kunt aanschaffen, niet twijfelen, gewoon doen.
Mirjam Adriaans