-door Mirjam Adriaans, foto Ronald Rietman-
Het Eindhovense duo Dylan & Fabian bestaat al een paar jaar, maar lijkt nu echt serieus in vorm te komen. De mannen overtuigen met goed gitaarspel, fijne covers en een paar sterke eigen liedjes die doen uitzien naar meer. Bij dat alles ontstaat dan ook nog een lekker loom Tulsagevoel waar het publiek volop van geniet. Gisteravond was het weer raak in de Rozenknop in Eindhoven.
Dylan van Meurs (Dylan Adrian) en Fabian Cornelissen (Fabian Louis), beiden bekende muzikanten in Eindhoven, leerden elkaar kennen via ex-vriendinnen en daar mogen we die dames wel voor bedanken, want de liefde voor muziek van de beide mannen levert een ijzersterk duo op. Ze hebben nog geen demo of zo, maar inmiddels staat er wel wat materiaal op Youtube. Dat er een muzikale klik is was al gelijk duidelijk toen ik ze voor het eerst zag, een paar jaar terug, maar ze raken steeds meer op elkaar ingespeeld, waarbij hun gitaren soms zelfs samen lijken te smelten tot een sprankelend instrument.
Lungs, Waiting Around To Die, Traveling Light, After Midnight, Magnolia, Brand New Companion, de liefhebber van het betere songwriterwerk herkent ze meteen, Townes en JJ Cale. Bij die laatste is het logisch dat je een lekker loom Tulsagevoel krijgt, maar de ontspannen, maar sterke manier waarop de mannen spelen doen de hele avond denken aan de heerlijke muziek uit Oklahoma, waar de singer-songwriterscene op dit moment floreert (ik noem een Wink Burcham, Carter Sampson, Jesse Aycock, John Fullbright...). Maar ook Willie Nelson, de laatste outlaw, die net voor zijn vijfentachtigste verjaardag nog een album heeft uitgebracht, komt voorbij. En als folkliefhebber geniet ik van een paar traditionals, The House Of The Rising Sun (nee, die is echt niet van The Animals) en een heerlijke folky variant van The Cuckoo. Dylan vertelt dat dat laatste het enige liedje is dat hij op banjo kan spelen en gooit het instrument gelijk aan de kant, maar zijn samenspel met de gitaar van Fabian geeft het stuk wel iets eigens tussen alle uitvoeringen die er al zijn.
De zachtwarme stem van Dylan verraadt zijn passie voor deze muziek, waar Fabian met zijn ietwat gruizige vocalen prima past in de singer-songwriterwereld. Deze mannen kennen namelijk hun klassiekers, maar ook hun eigen werk mag er wezen en houdt zonder meer stand tussen de sterke songs van oude helden. Keep On (te vinden op Youtube) en Day In Day Out van Dylan neigen muzikaal gezien weliswaar naar Dire Straits en JJ Cale, maar zijn toch onmiskenbaar Van Meurs, waar Fabian in For The Right een prachtig indringend verhaal vertelt over soldaten in loopgraven.
Van achter uit de zaal roept iemand af en toe “Mooi!” of “Bijzonder!”, en dat was het.