-door Mirjam Adriaans, foto Ronald Rietman-
Wie zich gisteravond in Eindhoven verheugd had op het fijne 'prairie'-geluid van The Deep Dark Woods zal wellicht heel even teleurgesteld zijn geweest, maar het 16de seizoen van De Maandag van Van Meurs kende toch een fraai begin. Met ingetogen passie, zijn kenmerkende fragiele stem en overtuigende donkere folkklanken wist frontman Ryan Boldt, die zijn band helaas thuis moest laten, ook in zijn eentje de aandachtige luisteraars voor zich in te nemen.
Als we aankomen bij Meneer Frits, waar de Maandag van Van Meurs voor het eerst in anderhalf jaar weer kan plaatsvinden, drentelt Ryan Boldt daar een beetje rond, hij heeft blijkbaar een ommetje gemaakt. Hij lijkt een beetje nerveus, ook als hij eenmaal op het podium zit. Maar na een paar eigen nummers, onder meer van het nieuwe album Changing Faces van The Deep Dark Woods, waarvoor de band afgelopen jaar nog net bij elkaar kon komen tussen de lockdowns door, en een stuk van Neil Young komt de verhalenverteller in Boldt toch bovendrijven. Eigenlijk vindt hij toeren in Europa fijner dan in de VS, zo laat hij weten aan het 50-tal aandachtige bezoekers. En dan is er de overtuiging en lijkt er geen sprake meer van zenuwen, al is de bekende Amerikaanse zelfverzekerdheid deze Canadees vreemd.
Hij vertelt over een tour in de VS met een stomdronken bassist, die het podium op stommelde, ging zitten en vervolgens zelfs liggen voor Boldt hem eraf donderde en hem prompt ontsloeg. Eten of drinken hoeven muzikanten daar ook niet te verwachten en hij miste zijn destijds aanstaande vrouw wel heel erg toen hij een keer een maand onderweg was. Daar zit uiteindelijk wel een voordeel aan, want er komen mooie nummers uit die ervaringen, donker, ingetogen, folky, en een slechts enkele dagen oude ode aan zijn vrouw pakt zelfs ronduit liefdevol uit.
In Europa praten mensen ook niet door zijn nummers heen en hij verheugt zich nu al op een bezoek aan een wellness-centrum in Utrecht. Daarnaast heeft hij het deze avond vooral over zijn bewondering voor en ontmoeting met folkicoon Shirley Collins. Zij heeft behoorlijk indruk gemaakt op deze bescheiden man, die haar volop looft vanwege haar invloed op Bob Dylan en Fairport Convention, maar niet een keer vermeldt dat hij zelf met zijn band meermaals in de prijzen is gevallen bij de Canadian Folk Music Awards en diverse nominaties kreeg voor een Juno (de Canadese Grammy). Nee, hij legt nooit de nadruk op zichzelf, zingt zijn liedjes met die mooie breekbare stem, die diep in mijn luistervezels doordringt.
Hij had met Shirley Collins gemaild, vertelt hij, dat kon gewoon via haar website en toen hij in Engeland was zocht hij haar op in haar 'cottage' in Sussex. Het was zijn verjaardag en ze had een taart voor hem gemaakt, met Ryan erop. En het gaat wel om de vrouw die zelfs Bob Dylan heeft beïnvloed, zo zegt hij nog maar een keer. Hij klinkt nog ongelovig als hij zijn herinneringen ophaalt, hoe hij met haar en nog een paar muzikanten op straat liep te zingen. Als folkliefhebber wens ik stiekem dat ik daarbij kon zijn geweest, hopelijk hebben de passanten niet slechts verbaasd gekeken, maar ook volop genoten van die stemmen. Misschien kwam Wondrous Love wel voorbij, een lied dat zowel op zijn ep Broadsides Volume 2 als op haar album Heart's Ease terecht is gekomen. En nee, ze had haar tracklist geheim gehouden voor hem, dus dat is puur toeval. Zowel Wondrous Love als Geordie van die ep en Just As The Tide Was Flowing (van de eerste Broadsides) dat hij ook via haar heeft leren kennen, komen voorbij deze avond in prachtig ingetogen versies met enkel wat akoestische gitaar en die kenmerkende stem met dat breekbare gevoel.
Dat hij Eindhoven een mooie stad vindt wordt met een vriendelijk kuchje en een lachje ontvangen, maar blijkbaar is hij serieus. Saskatoon, waar hij zelf vandaan komt, is volgens hem alleen maar bruin, daar zouden ze ook een mooi plein moeten maken vindt hij. De geschiedenis achter de Markt en de binnenstad hier is hem niet bekend denk ik, anders zou er wellicht ooit nog een mooie donkere folksong aan gewijd worden.
Seizoen 21-22 van De Maandag van Van Meurs is fraai geopend, maar er staat meer moois op het programma, zoals Matt Harlan, Guy Verlinde, Ben Bedford, Stereo Naked, Diana Jones, Walt Wilkins, The Fugitives, Sierra Hull, the Whispering Tree en en paar fijne namen van eigen bodem waaronder Tip Jar, Björn van der Doelen en Jodymoon. Het programma is nog niet volledig bekend gemaakt, maar het overzicht is te vinden op: https://www.demaandagvanvanmeurs.nl.
Voor de optredens in Meneer Frits is naast een toegangsbewijs ook een CoronaCheck plus id nodig.
Ryan Boldt is nog twee keer te zien in ons land: op 4 september is hij te gast bij Luxor Live in Arnhem, op 5 september bij de Amer in Amen.