-door Mirjam Adriaans, foto Ronald Rietman-

"Ik ben Daniël Lohues en ik ben 35." Zo begint  hij zijn voorstelling Allennig, waarin hij alleen op het podium staat, een paar kozijnen op de achtergrond, kaarsjes aan en een radiator, lekker huiselijk. O ja, hij heeft ook nog wat instrumenten erbij, een paar gitaren (akoestisch en elektrisch), een banjo, een mondharmonica en er staat een vleugel. Allemaal ingrediënten voor een optreden in de stijl van Daniël Lohues.

Na zijn jaren met Skik en de Louisiana Bluesclub doet Daniël Lohues het deze keer alleen. Het Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven had een kleine 200 bezoekers getrokken, die hem horen vertellen en zingen over zijn jeugd (Ha'k Mar Een Gitaar), in het kinderkoor, als organist en als misdienaar in de kerk. Over jeugdliefde, die uiteindelijk toch overgaat: Annelie en een onvervalst folknummer met accordeon. Hij vertelt dat hij in Amerika gevraagd werd om iets ouds te zingen uit zijn eigen streek. Dan weet hij even niet wat hij moet doen, maar terug in Nederland gaat hij op zoek en vindt uiteindelijk een geschrift over moordliederen. Voor de folkies zullen die al bekend zijn, Dommelvolk had er in de jaren zeventig ook een stel uit het Brabantse gebied op het repertoire, maar Lohues heeft zijn eigen Moordlied geschreven. Hoewel het lekker ouderwets klinkt, is de inhoud erg modern. De moord is van een jaar of elf geleden, met een wietkweker en een commando die net terug is uit Bosnië in de hoofdrollen.

daniël lohues
Daniël Lohues

Hij zingt Deurrieden Tot An De Streep over De Kneet, die hem vertelde dat het leven is als wielrennen, je moet doorrijden tot aan de streep. Een tijdje later leest hij op teletekst dat die streep voor Knetemann veel eerder is gekomen dan verwacht. Veel vrolijker van aard is het telefoongesprek, waarin iemand hem met een behoorlijk randstedelijk accent belooft dat hij hem groot zal maken, zegt dat je moet doen wat de mensen willen en een reallife soap enzo, jawel, op Emmen-TV, waarop een heerlijke parodie volgt op volkszangers inclusief grappige gebaartjes en danspasjes.

Ook heeft hij het over zijn twijfels bij het geloof en komt tot de conclusie dat je het beste maar Dankjewel Voor De Zon kan zeggen, want zonder zon zou er, behalve kou, niet zo veel zijn. Met de Friezen, die in een krant iets niet al te moois over Bartje en bonen hebben gezegd, rekent hij even af door demonstratief wat creamer van het bekende merk te laten ontbranden en met Beste Koningin pleit hij voor het behouden van het Drentse platteland. Hij besluit met het opgewekte Op Fietse, dat ook met alleen een mondharmonica en een akoestische gitaar heel lekker klinkt. Het zijn die kleine, persoonlijke dingen die dit optreden zo boeiend maken. Daniel Lohues is ook in zijn eentje ijzersterk.

De cd Allennig met daarop de nieuwe liedjes uit dit theaterprogramma komt op 27 maart uit.
Zie ook: www.lohues.nl.