Eerder deze week gaven Ygdrassil en de Amerikaanse singer-songwriter Jeffrey Foucault een concert in de historische Statenzaal van Het Hof in Dordrecht. Recensent Leo Kattestaart windt er op altcountry.nl geen doekjes om voor wie hij naar Dordrecht ging: "Foucault mag wel degelijk tot de betere singer-songwriters van dit moment worden gerekend. Akoestische country/blues van niveau." En over Ygdrassil: "De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen, dat indien je dit genre onvoldoende kent of er simpelweg niet van houdt, een uur luisteren wel een lange zit is. Fraai is het wel, maar dus ook wat tam."

Hier nog enkele passages uit de recensie op www.altcountry.nl

...Nu valt over smaak niet te twisten, dus het zal vast zo zijn dat een deel van de kleine zeventig toehoorders voor Ygdrassil en een ander deel voor Foucault naar de Statenzaal was getogen; toch twee acts die ietwat verschillen. Een overeenkomst was er ook, het was namelijk vrij ingetogen wat men het gehoor voorschotelde. Ygdrassil, twee dames die met hun stem over een belangrijk wapen beschikken. Zingen kunnen ze, Linde Nijland en Annemarieke Coenders. Al dertien jaar lang samen en sinds een jaartje of drie ondersteund door Bert Ridderbos, een multi-instrumentalist die nergens zijn hand voor omdraait: sitar, accordeon, banjo, zes- en twaalfsnarige gitaren. Geen enkel probleem. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen, dat indien je dit genre onvoldoende kent of er simpelweg niet van houdt, een uur luisteren wel een lange zit is. Fraai is het wel, maar dus ook wat tam. Ondanks een pittige versie van Neil Youngs Motorcycle Mama tot besluit...

...Jeffrey Foucault presenteerde zich eveneens ingetogen, maar zeker ook aansprekend. (...) Hij is een prima gitarist, terwijl zijn lichthese, warme stem onderscheidend is. Hij heeft intussen een prima repertoire aan eigen songs opgebouwd en schroomt daarnaast ook niet om met een Richard Buckner-cover (Ed's Song) zijn optreden af te trappen. Foucault putte een enkele keer uit zijn hier moeilijk te verkrijgen debuut, Miles From The Lightning (2001). En als vanzelfsprekend vooral uit zijn meest recente cd, Ghost Repeater. De titelsong, zo tegen het einde van zijn set, bracht hij met het nodige vuur en elan. Songs als Americans In Corduroys en Train To Jackson verkregen een meer subtiel jasje. Ronduit fraai waren de vertolkingen van One For Sorrow en vooral Mesa, Arizona, terwijl John Prine's Mexican Home een dergelijke kwalificatie ook toekwam. (...) Hij toonde zich een vakman en dat zeventig minuten lang - inclusief een gloedvolle toegift: 4 & 20 Blues. Foucault mag wel degelijk tot de betere singer-songwriters van dit moment worden gerekend. Akoestische country/blues van niveau....