Bruce Springsteen is met Seeger Sessions in Europa. Afgelopen woensdag
trad hij op in de Parijse sporttempen Bercy. Peter Vantyghem was erbij
voor De Standaard. En hij genoot: "Zelden zoveel liefde tussen een
performer en zijn publiek (...) Nee, muzikaal was het niet zijn sterkste
concert. Daarvoor hoorden we te weinig verrassingen en zocht ,,The
Boss'' niet genoeg in zichzelf naar vragen en demonen. Maar op de
emotionele waardeschaal was het concert in de Parijse sporttempel Bercy
een van de mooiste, ontroerendste concerten die we in jaren zagen..."
en: "Bercy was tweeënhalf uur lang één grote familie".
Hier nog enkele passages uit het artikel dat Vantyghem schreef in het Vlaamse dagblad De Standaard:
...De avond bouwde op Springsteens nieuwe album We shall overcome, een verzameling folktraditionals die door Pete Seeger in de VS verspreid werden. Dat Springsteen die plaat nu maakte, is geen toeval. Na het trauma van 9/11 stak hij zijn landgenoten een hart onder de riem met het vitalistische, maar vredelievende album The rising . Om de kwetsuur te genezen die de vernieling van New Orleans teweegbracht in de Amerikaanse geest, is iets anders nodig. We shall overcome is tegelijk een eerbetoon aan de muzikale moederstad van de VS, als een scherpe kritiek op het Amerikaanse beleid, dat onmachtig reageerde op de ramp...
...Op het podium stonden vier blazers, een stel houten klavieren en verder alle mogelijke rootsinstrumenten die de rijke traditie van New Orleans kent. Stilistisch speelde vooral het hoekige funkritme van de fanfaremuziek uit het Diepe Zuiden een grote rol, en natuurlijk de gospelzang, die de hele avond warm domineerde...
...Maar telkens wanneer de zeventienkoppige band, aangevoerd door een extatische Springsteen, een liedje zong dat duidelijk in verband gebracht kon worden met de Amerikaanse realiteit, kreeg het concert in Bercy nog meer gloed. Die songs gingen dan over de burgerrechten, over een huis dat weggeveegd werd (,,My Oklahoma home''), over sociaal onrecht of rechtstreeks over de politieke situatie in de VS, met directe kritiek op president Bush en een opvallende vraag om de soldaten terug naar huis te halen...
...Het publiek had het snel door en participeerde zo uitbundig en meelevend dat Springsteen bij momenten enkel kon luisteren hoe de hele zaal hem het woord afnam. Dit was een concert zonder trucjes. De zanger zong en het publiek wist precies waar en wanneer het kon meegaan...
...Er zaten fantastische momenten bij, die je als toeschouwer niet licht vergeet. ,,O Mary don't you weep'' culmineerde in wild getoeter en harmoniezang uit negen kelen, die de belofte op betere tijden kracht bijzette. In ,,Eyes on the prize'' zong Frank Bruno broederlijk een paar strofen, waarna de hele band het refrein (,,Hold on hold on'' ) maar bleef herhalen, als een mantra die de hoop er wilde inhameren....
...Springsteen besloot met een uitgekleed, naakt gezongen ,,When the saints go marching in''. Geen fanfarefeest, maar een uit de diepste ziel geknepen gebed voor een nieuwe wereld, dat hem op het einde emotioneel overmande. Zijn vrouw Patti Scialfa zong in harmonie mee, en wat eerder op de avond niet lukte, hoorden we nu wel: twee stemmen die langs elkaar gleden en zich in elkaar vast haakten, alsof ze nooit meer los wilden...
Vanavond 12/5 staat Springsteen in Forum Arena, Milaan. Vervolgens:
14/5 Badalona Arena, Barcelona - 16/5 Heineken Music Hall, Amsterdam - 17/5 Festhalle, Frankfurt - 20/5 Spektrum Arena, Oslo en 21/5 Hovet Arena, Stockholm.
Zie ook www.brucespringsteen.net.