-door Jessica de Korte-
Yann Tiersen rockt. De multimuzikant, bekend door de filmmuziek van Amélie, pakt zijn gitaar en laat een heel andere kant van zich horen. Met af en toe een knipoog naar de bekende melodietjes. Gezien: Tripod, Dublin - 21 april 2007.

Het is even wennen, dat is duidelijk. De eerste nummers staart het publiek sprakeloos naar het podium. Franse fans hier, maar ook veel liefhebbers die enkel het echt bekende werk kennen. Die laatste groep kan lang wachten. Yann Tiersen speelt slechts één liedje van de filmmuziek op zijn accordeon.

De pianist/violist/accordeonist/gitarist (en ga nog maar even door) toont vanavond dat hij méér kan. Samen met zijn band brengt hij alternatieve rockmuziek met een zeer eigenzinnige sound: een veelheid aan klanken - gitarist Marc Sens haalt er zelfs een boormachine bij - gecombineerd met wijsjes op een synthesizer. Tiersen lijkt wel twintig verschillende gitaren te gebruiken, die in een bijzonder vlug tempo afgewisseld worden.

Toch komen de hoogtepunten als hij zijn gitaar inwisselt voor de viool. Dan valt op dat het werk op de gitaar redelijk eenvoudig is en de viool Tiersens echte speeltje is. De vingers schieten over de snaren en de strijkstok kan aan het eind van de avond ingeruild worden voor een nieuwe. Tiersen speelt zijn geweldige solo, Sur le Fil, op de cd Black Session tegen klassiek aan, hier een stuk feller; een ander geluid, mooi op een andere manier. Gegil uit het publiek; dit is Yann Tiersen op zijn best.

Jammer is eigenlijk dat hij, op één nummer na, piano en accordeon links laat liggen. Al toont hij veel van zichzelf vanavond, hij had meer kunnen laten horen. De rock draaft erg lang door, lijkt soms uit te monden in een jamsessie, en meer rustpunten zouden een afwisselender effect kunnen bereiken. Tiersen blinkt uit in het emotioneel brengen van minimalistische droevige of speelse melodieën: een geweldig contrast met de rock, daar had hij zeker meer gebruik van mogen maken.

In ieder geval heeft Tiersen een nieuwe kant van zich ontdekt. En houdt hij die niet (meer) verborgen. Veel muzikanten blijven hun hele leven hetzelfde doen, deze multi-instrumentalist blijft zich ontwikkelen. Het maakt mij nieuwsgierig naar het volgende optreden; wat heeft deze Fransman nog meer in petto?