-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
"Wie vindt Orfest een meer dan geslaagd festival?", vraagt Bert Leemans van Triple-X. Het is het laatste optreden van Orfest 2010 en het publiek brult luidkeels zijn instemming. De volgende vraag, "En wie vindt dat ze dit volgend jaar gewoon weer moeten doen?", krijgt zo mogelijk nog meer bijval.
De afgelopen weken heeft de organiserende groep OrfeO met hulp van de Stichting Vrinden van Groote Feesten en een stel vrijwilligers hard gewerkt om het festivalterrein op te bouwen. Kinderziekten van de eerste editie zijn zoveel mogelijk opgelost, paaltjes voorkomen dat de losse delen van de dansvloer uit elkaar kunnen schuiven en er wordt vooraf gewaarschuwd om niet op blote voeten te dansen. Het merendeel van de dansers is goed voorbereid gekomen, en dus heeft de EHBO het rustig. De zon schijnt volop en voor wie het wat aan de warme kant is om te dansen is er het aangrenzende riviertje de Giessen, dat al snel zwemmers aantrekt en verkoeling geeft aan wie verhit is geraakt. Hoewel de stoofpot al vroeg op blijkt te zijn is de catering verder goed verzorgd, lekkere zelfgemaakte gerechten, speciaalbieren voor de liefhebbers maar ook heerlijke biologische appelsap.
Nieuw dit jaar is het singer-songwriterpodium. De pauzes tussen de instrumentale baloptredens worden opgevuld met liedjes onder gitaarbegeleiding. Het zijn geen bekende namen, maar het zijn wel mensen die graag muziek maken. Tussen het eigen werk van Lennart van Meegen hoor ik een cover van 16 Tons, bekend van onder meer Tennessee Ernie Ford en Johnny Cash, zo'n lekkere countryblues die oorspronkelijk al ergens uit de jaren '40 stamt. Donna Bastiaans organiseert het open podium in Opus 4 en het Hippiefestival in Gorinchem, maar blijkt ook niet onverdienstelijk als dame met gitaar en lekker in het gehoor liggende liedjes. Bij afsluiter Joeke Knijft is zus Saskia te gast, onder folkliefhebbers nog bekend van het inmiddels gestopte duo Dirom Darom. Ook hier een bekende cover, Hurt, dat oorspronkelijk van Nine Inch Nails is maar in de versie van Johnny Cash veel meer indruk maakt. Joeke en Saskia Knijft kiezen dan ook voor die fijne ingetogen uitvoering. Het geluid van dit podium is niet optimaal, maar de luisteraars zitten of liggen lekker in het gras te genieten.
Leuk initiatief, dat zeker voortgezet mag worden, maar waar het natuurlijk vooral om gaat op Orfest is de dansmuziek. Net als vorig jaar heeft het organiserende OrfeO gekozen voor een eigen optreden en een tangoworkshop plus een lekkere internationale mix met Nederlands talent dat flink aan de weg timmert en twee Belgische toppers.
Na de instructie mag VOLT! het festival openen, dit is een nieuwe balformatie die nog niet vaak gespeeld heeft maar wel bestaat uit muzikanten die elkaar al langer kennen uit het folkcircuit. De band bestaat uit Renske Duijm op viool, Sandra de Jong op trekharmonica, Joris Alblas op gitaar en Jiska de Vries op (contra)bas. Ze doen hun bandnaam zoveel mogelijk eer aan door de muzikale spanning erin te houden, de dansers laten zich er graag op meevoeren.
RAMA bestaat al een paar jaar en is nog steeds volop in de groei. Deze jonge muzikanten proberen graag wat uit en dat resulteert vandaag onder andere in een echt Ierse reel met fijne fluit en een mooi jazzy uitwaaierend stuk met intrigerende gitaar. Mooi gedaan.
Het optreden van KV Express bevatte heel wat mooi werk van de nieuwe cd, die helaas net niet op tijd was gearriveerd om mee te kunnen nemen naar Nederland. Ook nu laat frontvrouw Sophie Cavez op accordeon haar spelplezier duidelijk horen en zien op het podium, ondersteund door de prachtige baslijnen van Cedric Waterschoot en ritmische percussie van Michel Seba. Populair bij de dansers, maar minstens zo heerlijk om naar te luisteren. Overigens zal Sophie ook op Folkwoods te zien zijn, als gast bij het optreden van Ad van Meurs en mogelijk ook met KV Express, iets om naar uit te zien.
De leden van OrfeO zijn behoorlijk vermoeid van het vele werk in de aanloop naar Orfest, maar toch weten ze na de tangoworkshop nog een lekkere eigen set neer te zetten. Jammer dat het geluid tussendoor even uitvalt, maar dat is gelukkig snel opgelost zodat de dansers niet al te lang hoeven te wachten voor ze verder kunnen. Er komt flink wat materiaal voorbij van de in januari verschenen cd Inferno, zoals de rondo Eria Rond'Or, een stuk dat juist op dit terrein ontstaan is. Later vertelt Lies (harp en draailier) dat ze twijfelt of ze dit volgend jaar nog moeten doen, het kost erg veel energie om zowel te organiseren als te spelen. Misschien is het een optie om het fetival zelf te openen?
Afsluiter van de dag is Triple-X, dat een lekker dynamische set neerzet. Accordeonist Bert Leemans was vorig jaar te gast met EmBRUN en dat zal ongetwijfeld goed bevallen zijn. Zijn opmerkingen bij het optreden deze avond en het feit dat ie 's middags al rondloopt tussen het publiek bevestigen dat alleen maar. De mazurka's, scottischen en jigs gaan erin als koek bij de dansers, een polska is duidelijk wat lastiger. Jeroen Geerinck geeft lekker subtiele gitaaraccenten, percussionist Ludo Stichelmeyer kan tussendoor nog een gaatje vinden om mee te dansen en violist Björn van Hove hoort zichzelf niet goed maar speelt desondanks strak mee. Bombarde-speler Stéphane Hardy is er niet bij, maar toevallig is wel Isaac Muller aanwezig met zijn biniou. Hij verzorgt een fijn gast geluid, hoewel het licht versterkte kleine doedelzakje achteraan de dansvloer soms amper te horen is.
De sfeer op Orfest is van het begin af aan ontspannen, de unieke locatie in de tuin van een boerderij en de mooie aankleding van het terrein dragen daar zeker aan bij, maar ook de vrijwilligers verdienen een compliment. Er waren er zo'n 30, die onder meer diensten draaiden aan de kassa, bar en eetstand. Samen met de overigens ook vrijwillige organisatoren, muzikanten en het enthousiast publiek maakten zij van Orfest een mooi feest. Of zoals een vermoeide maar tevreden Lies het uitdrukt: "Als ik hier zie hoe iedereen het naar zijn zin heeft dan is dat genoeg reden om het volgend jaar weer te doen."