-door Mirjam Adriaans, fotos Ronald Rietman-
Op de laatste dag van Parkfest in het Philips de Jonghpark in Eindhoven staan er nog maar een paar optredens op het programma, maar die zorgen gelijk voor een spetterend einde aan het festival. Het mooiste optreden van het festival komt van Marike Jager, de Folkaholics sluiten het feestje strak en vrolijk af met een fijn stel muzikale gasten.
De ochtend begint met balfolkles voor kinderen. Hoewel de opkomst niet heel hoog is, zijn de kleintjes enthousiast en mogen ook opas, omas en (oppas-)ouders meedoen met de les die door Wilco en Anita met zichtbaar genoegen wordt gegeven, onder begeleiding van Johan op accordeon. Mooi om mee te maken, maar om half twaalf begint het koffieconcert van Marike Jager, waar ik al een tijdje naar uitzie en dat het hoogtepunt van Parkfest 2014 wordt.
Ze speelde al drie keer op Folkwoods, werd in 2007 tot koningin van dat festival uitgeroepen door Ton Maas in de Volkskrant en dat is een titel die ze nu zonder meer opnieuw verdient op de eerste editie van Parkfest. Door een geluidstechnisch probleem moet ze de start overdoen, maar dan is Marike Jager met een mooie solo-uitvoering van Secret meteen goed vertrokken om na anderhalf uur tot twee keer toe een dik verdiende staande ovatie in ontvangst te nemen. Niet alleen voor de prachtig verstilde liedjes van haar nieuwe album The Silent Song, maar ook voor de sterke covers van Dylan en Fiona Apple en enkele krachtige uitvoeringen van ouder werk, zoals She Only Knows, dat ze ooit voor het eerst op Folkwoods speelde. Jager heeft duidelijk een goede band met dat festival en die wordt met het nieuwe Parkfest ook gelijk gesmeed. Ze vertelt over haar keuze voor muziek een jaar of tien geleden en hoe ze het haar moeder uitlegde: Er is een festival, dat heet Folkwoods, ooit heet dat Parkfest en over 10 jaar sta ik daar. Ze neemt een speeldoos van de Audiomachinist ter hand om een fraai verstild Like You ten gehore te brengen en uitgerekend dan wordt er even een bas gesoundcheckt in de nabijgelegen baltent. Vindt ze niet erg, vertelt ze later, het is tenslotte een festival en ze is heel blij dat ze de kleine liedjes van haar nieuwe plaat mocht spelen voor zon aandachtig publiek. De tent aanhoort het hele optreden muisstil. Ze is hoogzwanger, moet haar gitaar soms een beetje opzij houden omdat anders haar buik in de weg zit, maar geniet met volle teugen, terwijl Henk Jan Heuvelink zich met plezier buigt over de toetsen van de vleugel die speciaal voor dit optreden door de organisatie is geregeld bij Pianos Vleugels Eindhoven. Met name Here Comes The Night krijgt daardoor een bijzonder intense uitvoering, waarbij hij zelfs even opstaat van zijn kruk om de toetsen ten volle te kunnen benutten. Haar nieuwe liedjes heeft ze voorgesteld in een tournee langs allerlei kerkjes, deze zondag is de Parkstage-tent voor even zon klein godshuis waar de fijnhese stem van Marike Jager ervoor zorgt dat elk liedje gewoon raak is. In de toegift volgt de bijpassende samenzang, bij de derde cover van de set, Come Together van The Beatles. Een gedenkwaardig zondagochtendconcert.
Het is daarna even wennen aan de wereld die gewoon doordraait, met sterke sets van Elanor in de Balstage-tent en Robert den Hartigh onder de overkapping bij de Frans de Brouwerstage. De Belgen weten de dansers met een stomend optreden op de vloer te houden, terwijl Den Hartigh laat horen dat hij eigenlijk een jaar of honderd geleden geboren is, ergens op het Amerikaanse continent, waar hij de pijn van de armoede en de troost van de folkblues in zijn genen heeft meegekregen. Dat het dan ook weer begint te regenen draagt alleen maar bij aan de sfeer.
En dan is het nog niet helemaal voorbij, want de Folkaholics spelen tot slot nog een strakke set in volle bezetting waarbij ook gasten uitgenodigd worden. Helga Buitelaar (De Vliering, zang en fluit) en haar dochters en Willem Jongenelen (Saint Robinson) doen graag mee met dit grotendeels Iers kroegenrepertoire. Het is benauwd in de tent waardoor ik de buitenlucht opzoek, en als daar de klassieker Laat Maar Waaien van Pater Moeskroen voorbijkomt wordt onder de overkapping op het terrein spontaan meegezongen. Binnen wordt volop gedanst en gesprongen en zit het zoontje van cajonspeler Joris Barnier op het podium voor papa in bijpassend tenue en natuurlijk met mooie oordoppen.
Een toegift mag niet uitblijven en daarbij wordt ook organisator Justus Janssen uitgenodigd om mee te spelen op cajon. In een grote finale met alle gasten wordt dan met Wild Rover het festival spetterend uitgeluid.
Rest de organisatie alleen nog een dankwoord aan het publiek dat Parkfest met zijn aanwezigheid heeft gesteund en vooral aan de vrijwilligers die dit mogelijk hebben gemaakt, en het uitspreken van de hoop dat ze dit nog eens kunnen doen in 2015. Het team gaat eerst even genieten van wat rust en hun gezicht laten zien bij familie en vrienden waarmee ze alleen via Facebook contact hadden afgelopen tijd. Freek, Leo, Justus, Wendy en alle vrijwilligers die een handje hebben geholpen: bedankt voor een mooi festival.