-door Jeroen van Zuylen-
Terwijl onze lage landen al twee maanden zuchten onder een enorme droogte, vond in het Vlaamse Pajottenland vrolijk de zestiende editie van Gooikoorts plaats.

Reden tot vrolijkheid was er zeker, want Gooikoorts was vrijdag nog maar net begonnen of het Belgisch elftal kegelde het grote Brazilië uit het WK-toernooi. En omdat schrijver dezes liever op het dakterras van café De Vrede de Rode Duivels ging aanmoedigen dan zijn werk doen voor Folkforum, vindt u in dit verslag helaas geen woord over het naar verluidt prima concert van het Zweedse Triakel. Door het voetbal waren er vrijdag sowieso aanmerkelijk minder bezoekers dan andere jaren.

De festivalmarkt in Gooik, foto Jeroen van Zuylen
De festivalmarkt in Gooik, foto Jeroen van Zuylen

Neemt niet weg dat Gooikoorts een prima start kende met het Waalse Trio14 op het buitenpodium en met de Franse balgroep Tres, met de uitmuntende zangeres Marianne Evezard in de gelederen. Tres trakteerde de dansers op uitgelezen muziekjes uit de streek van het Massif Central.

Tot veler genoegen was de speciale concerttent terug. Maar wat was het daar warm! Het leek de muzikanten van het Kyiv Ethno Trio niet te deren. Op tal van instrumenten en met mooie intense samenzang brachten zij liederen uit afgelegen streken in de Oekraïne, sfeervol en vol melancholie. Ook het Poolse WoWaKin putte uit aloude liederen en melodieën uit godverlaten oorden, die zij op hun rondreizen hadden verzameld. Die bewerkten zij heel vrij tot spannende, niet altijd gemakkelijk in het gehoor liggende ritmes en melodielijnen.

Ook Gooikoorts gaat voor duurzaam en milieuvriendelijk en pakt dat serieus aan. Bij de eco-toiletten kwam er geen druppel water aan te pas! De nieuwe privacywetgeving mag dan van kracht zijn, dat gold in elk geval niet voor de pisbakken in Gooik. Over de te lage schutting heen kon je mooi het plassende geslacht van je overbuurman bewonderen.  

De pisbakken op Gooikoorts, foto Jeroen van Zuylen
De pisbakken op Gooikoorts, foto Jeroen van Zuylen

Een emotioneel moment was er bij de Lange Zangtafel op zaterdagmorgen toen de onlangs overleden Rufijn de Decker werd herdacht. Hij was niet alleen de geestelijk vader van deze gezellige samenzang, maar ook een groot kenner van de Vlaamse volksliederen-cultuur. Gooik zal hem missen.

Maar er viel ook wat te vieren. Wim Claeys staat 20 jaar op de planken en ter gelegenheid daarvan mocht deze grote aanjager van het Balfolk-gebeuren in België zaterdagavond het bal verzorgen. Vele van zijn muzikale vrienden uit de voorbije periode beklommen het podium, zoals Wouter Vandenabeele, Didier Laloy en Bruno Le Tron. Als groot pleitbezorger van het Gents dialect zong en praatte Claeys het concert aaneen in een, ook voor Vlamingen, vaak onverstaanbaar taaltje. Maar het was een geweldige feestelijke afsluiting van dag twee.

De grote publiekslievelingen kwamen dit jaar uit Schotland en Canada. Het Schotse Ímar bouwde vanaf de eerste noot een feestje vol opzwepende uptemporitmes, veelal met een sterk Iers karakter. Er zijn weinig bands die in een uur tijd zoveel noten weten te produceren als deze enthousiaste Schotten. Iets subtieler en zeker zo sterk was het optreden van Réveillons! uit Quebec. Ook bij hen was de Ierse afkomst van veel composities natuurlijk niet te verloochenen. Het blijft een boeiend taaltje, dat Canadees Frans: ik kan er geen pap van maken…

Tot de laatste noot geboeid was ik door het intense optreden zondagmiddag in de concerttent door de Vlaamse topgitarist Maarten Decombel en de Britse zanger Jim Boyes. Hun gedragen liederen over de oorlog, met de warme, toegewijde stem van Boyes en het fijne snarenspel van Decombel, gingen de diepte in. Boyes heeft meerdere malen een bijdrage geleverd aan de Passchendaele Vredesconcerten.
 
En terwijl iedereen nog in zijn tent lag te meuren, toog deze jongen op zondagochtend naar de monumentale Sint Niklaaskerk voor de jaarlijkse concertmis. Niet zozeer om de hostie in ontvangst te nemen, maar meer om de saamhorigheid tussen dorpsbewoners en festivalgangers eens te ervaren. Want dat het festival leeft deze dagen in het dorp is evident. Of, zoals de stokoude pastoor het verwoordde: ‘Dat het wonder van Gooikoorts nog lang mag voortduren’.

Gooikoorts 2018
Gooik
6, 7 en 8 juli

Fotograaf Pasquello maakte een reportage van het festival, deze vind je op: http://www.pasquello.com/Concert_Photography/2018/20180706-Gooikoorts-2018---Belgium/