Bladen
Oost-Souburgse folkpodium Razzmatazz bestaat 35 jaar
Het Oost-Souburgse folkpodium Razzmatazz bestaat deze zomer 35 jaar.
Coördinator Ad Lijnse:
"Dan houden we een groot feest. We zetten een tent neer voor duizend man publiek. De bands komen naar het festival, omdat ze ons wel sympathiek vinden. Vaak noemen ze niet eens een prijs. Dan zeg ik maar: je krijgt zo- en zoveel de man. De bands vinden het ook heel erg plezierig om hier te komen spelen. Dat wordt doorverteld aan anderen. Je hebt hier nooit geklets en dat vinden muzikanten t einde. In een café speel je toch tegen een muur van geluid."
Lijnse was afgelopen week aan het woord in de Provinciale Zeeuwse Courant naar aanleiding van het driedaagse mini-festivalletje dat hij organiseerde ter overbrugging van de culturele leegte tussen kerst en de jaarwisseling. Alle staanplaatsen - het zaaltje kent geen stoelen - bleken te zijn uitverkocht.
Het publiek kreeg folk, country & western, blues, jazz en rockabilly voorgeschoteld op de kleine zolder. Twaalf bands speelden er, zoals Bull, Vage Klachten, Betty"s Doghouse, Razz & Jazz Quartet, Finito, Shamrock, Jan Francois & Band en het Marion van Iwaarden Quintet.
Wervelende gipsyjazz van het jonge Mozes Rosenberg 3
Hoewel het Rosenberg Trio nog jong is, staan de opvolgers al klaar. Binnen de Brabantse zigeunerfamilie Rosenberg zijn een aantal jeugdige ensembles actief, allemaal met Hot Club de France-muziek. Bekendste is het getalenteerde The Gipsy Boys met o.a. neefje Kaatschie Rosenberg.
Een andere loot aan de stam is het trio Mozes Rosenberg 3. Morgen is dit trio te gast bij het nieuwjaarsconcert dat de Sonic Big Band van Richard Beeren geeft in Het Klooster in Nuenen (20.15 uur).
Mozes Rosenberg 3 bestaat uit Mozes en Samuel Rosenberg - twee 'kleine' broertjes van Stochelo - en hun neef Danjel (in het Sinti: Tchave). Ze hebben les gehad van Stochelo, maar bijvoorbeeld ook nuttige aanwijzingen gehad van mensen als Paco de Lucia, Jan Akkerman, Fappi Lafertin en 'jazz-wizzard' Joe Zawinul.
Het trio - 16, 17 en 19 jaar - was al een paar keer op tv te zien en trad reeds op tijdens North Sea Jazz.
Volgens big bandleider Richard Beeren bezit vooral de 19-jarige leadgitarist Mozes een enorme muzikaliteit, een razende techniek en een natuurlijk gevoel voor swing. 'Die jongen doet zelfs zijn grote broer Stochelo versteld staan.', zegt Beeren in het Eindhovens Dagblad. Naast Mozes is Danjel de slaggitarist en Samuel de bassist. 'Naar goed zigeunergebruik kunnen ze geen noten lezen, maar dat hoeft ook niet want hun watervlugge loopjes zijn nauwelijks in noten weer te geven,' aldus Beeren.
Bron Eindhovens Dagblad
Directeur Rasa bij afscheid: 'We lopen
nog steeds flink achter op Frankrijk'
Jeanneke den Boer legde afgelopen maand haar functie neer als direkteur van het Utrechtse wereldcultuur-podium Rasa. Den Boer, die antropologie en etnomusicologie gestudeerd had, was tot '98 programmeur van Rasa. Toen volgde ze haar overleden voorgangster Tineke op als direkteur. In totaal zestien jaar werkte ze bij het wereldculturencentrum aan de Pauwstraat. Peter Bruyn maakte met haar een interview voor het Utrechts Nieuwsblad. Hier enkele citaten:
Erwin Nijhoff en de rustige kant van Elvis 'The King' Presley
Ooit trad Erwin Nijhof op met de originele drummer en gitarist van Elvis Presley. Daaruit ontstond zijn plan voor een serie optredens met Elvis-covers. Begeleid door drums en contrabas speelt Nijhoff - die begin jaren negentig furore maakte met zijn band Prodigal Sons - een paar bekende nummers zoals In the ghetto. "Maar ik vind het vooral leuk om ook eens wat onbekender werk van Elvis te spelen", zegt de zanger/gitarist in De Gelderlander tegen Rob Chevallier naar aanleiding van een Elvis-concert dat hij gisteravond gaf in café De Kroeg in Arnhem. Hier enkele citaten uit dat gesprek:
Nickel Creek: Als kind van zeven al op het podium
De groep Nickel Creek, die donderdag 23 januari in het kader van het International Folk Festival in 013 in Tilburg optreedt, grijpt terug op akoestische muziektradities als bluegrass en folk. Het zijn geen belegen Amerikaanse folkies, maar nog jonkies uit Californië. Het gaat om zus en broer Sara en Sean Watkins en vriend Chris Thile. Ze trekken in eigen land volle zalen. Het trio is er hot. De eerste titelloze cd loopt als een trein. Er werden er al 600.000 van verkocht. En ook in Nederland zijn de recensenten buitengewoon positief. De tweede cd, genaamd This Side, komt er aan. In de VS kwam het album op 2 binnen in de countrylijsten en op 18 in de reguliere album Top 200. In de media doen inmiddels termen als 'progressive acoustic' of ambi-grass' opgeld.
Peter Bartlema duikt in het jongste nummer van Heaven wat dieper in dit opmerkelijke succesverhaal. Hij sprak met de 21-jarige Chris Thile (mandoline), de even jonge Sara Watkins (viool en zang) en haar vier jaar oudere broer Sean (gitaar, mandoline en zang). Opvallend is de parallel met de opkomst van de jonge garde Vlaamse folkmuzikanten, die als kind al in aanraking met folk kwamen doordat ze aan de hand van hun ouders meegingen naar festivals, cursussen en concerten. Ook Chris, Sara en Sean zijn kinderen van folkies. Ze troffen elkaar elke zaterdag bij bluegrass-concerten. Er ontstaat een warme vriendschap. In Heaven vertellen ze: