Via Facebook vernamen we het trieste nieuws dat singer-songwriter Thad Beckman is overleden. Een gitarist van formaat die een geheel eigen fingerpicking stijl had. In zijn met een fijne rafelstem gezongen liedjes combineerde hij mooie bluesballads met fraaie folky verhalen over het stoffige leven onderweg en de mensen die hij daarop tegenkwam. Thad Beckman is 70 jaar geworden.
Thad Beckman werd geboren op 21 augustus 1952 in Portland, Oregon. Toen hij een jaar of elf was kreeg hij een goedkope gitaar, hij volgde lessen en besloot later om met geld van zijn krantenwijk een elektrische gitaar plus versterker aan te schaffen. Samen met een stel vrienden speelde hij mee met nummers van beroemde Britse bands als The Beatles en de Stones, The Animals of The Dave Clark Five. Vervolgens vogelden ze uit wat de akkoorden waren bij een liedje en durfden ze het aan om die stukken zelf te gaan spelen. Voor Beckman was dat het begin van zijn carrière, die hem niet alleen door de hele VS en Canada, maar ook naar Europa zou brengen.
Hij blijft muziek maken, al neemt hij zichzelf in eerste instantie niet al te serieus. Hij reist, dient in de Amerikaanse luchtmacht in de jaren '70 en gaat een opleiding doen, maar van alle vakken die hij volgt is het uiteindelijk toch muziek dat hem het meest kan boeien. Een paar jaar klassieke gitaar en verder leert hij zichzelf de fingerpicking- en slidetechnieken aan die hem kenmerken. Hij bouwt een repertoire op en wordt professioneel muzikant in 1980. Hij speelt dan enkel covers, van o.a. Willie Nelson, Dylan, Kris Kristofferson, Leonard Cohen en John Prine. Naast de hiervoorgenoemde voorbeelden vormen oude blueshelden als Howlin' Wolf, Otis Rush, Charlie Patton en Mississippi John Hurt een inspiratiebron, met name die laatste zet hem ertoe aan om serieus aan de slag te gaan met zijn eigen werk.
Hij leert het vak door veel te spelen, jammen met andere muzikanten en nog meer spelen. Hij komt onder meer in de bands van Earl Thomas en Bo Diddley terecht. Bij een concert van Tom Russell geeft Beckman hem een visitekaartje, voor het geval die nog eens een gitarist nodig heeft. Een klein jaar later wordt hij door Russell gevraagd om bij hem thuis te komen spelen omdat zijn gitarist vanwege persoonlijke omstandigheden niet kan optreden. Het klikt en Beckman wordt van 2009 tot 2015 vast lid van de band, waarmee hij mag optreden in The Late, Late Show with David Letterman.
Tussendoor doet Thad Beckman zijn eigen shows, geeft gitaarles en brengt tussen 1988 en 2015 in totaal een zevental albums uit die stuk voor stuk de moeite waard zijn. Een platenlabel heeft hij niet, hij brengt het meeste materiaal in eigen beheer uit onder de noemer Thadzooks Records. Zijn laatste album is Streets Of Disaster (2015), al was hij nog wel bezig met een bluesy gitaarplaat en een project met liedjes over historische gevechten (o.a. uit de Amerikaanse Burgeroorlog) en revolutionairen (waaronder de Mexicaan Zapata).
Met Carry Me Back (1998) trekt hij de aandacht van liefhebbers en dat brengt hem ook naar Nederland. Hij doet hier regelmatig optredens in kleine clubs en kroegen of kleinschaliger festivals. Hij was een gewilde gast op bluesfestivals, maar stond ook diverse keren op Folkwoods, waar hij in 2003 medepresentator was en een bijzonder miniconcert verzorgde met Leoni Janssen en in 2007 een grote tent muisstil aan het luisteren kreeg.
Thad Beckman woonde in diverse Amerikaanse plaatsen, waaronder de Texaanse muziekstad Austin, maar keerde uiteindelijk terug in Portland, waar hij op dinsdag 17 januari overleed.
Onderstaande foto werd gemaakt door Ronald Rietman in Kaffee De Groot in Eindhoven in 2011.
Thad Beckman, 21 augustus 1952 - 17 januari 2023