Jan de Lazyman:
Een biertje drinken is fijn maar als er een
bandje staat te spelen is het des te beter
Jan de Lazyman is dé man achter de populaire Amsterdamse
rootsband Lazy Sunday Dream.
Terug kijkend naar het jaar 2002 heb ik gemengde gevoelens want niet alles ging even gemakkelijk. Op muziek gebied was het een goed jaar want ik heb een boel mooie dingen gezien en er zijn een berg goeie nieuwe albums uitgekomen.
Op de roots festivals in Nederland mis ik elk jaar toch weer de Nederlandse Americana
band die een goede opmars heeft gemaakt. Op de belangrijkste festivals die wij hebben Blue Highway en Take Root hadden het afgelopen jaar helemaal geen acts uit Nederland.
Het SXSW in Austin was voor mij een weerzien van veel vrienden en het blijft toch wel
het leukst festival wie er is. In 2003 zal ik daar ook weer rondlopen. Ik vind een top
tien maken altijd weer moeilijk want je vergeet altijd weer een artiest en of een optreden.
Ik heb het afgelopen jaar genoten van albums van
The Gourds
Marc Olson & the Creek Dippers
Solomon Burke
Tommy Womack
Masters Of Reality
The Damnations
Baptist Generals
Slobberbone
Clocker Redbury & Dusty Slosinger
en nog veel meer.
Ik heb veel optredens gezien. Dat was zo gevarieerd dat ik niet echt kan vertellen
van dit was het best of dit was knudde. Wel vind ik vraag en aanbod goed te noemen en een roots avond in de Amsterdamse Maloe Melo gaan dan ook beter lopen. Bands en artiesten als Lonesome Bob, Beaver Nelson, Jim Roll zijn een paar namen die daar
al hebben gespeeld.
Met de Lazy Sunday Dream hebben we een aardig jaar achter de rug.
Maar ik kan niet zeggen dat het een goudmijntje is geworden. Het is jammer dat er
voor bandjes in Nederland weinig aandacht is. Dat zalen je gewoonweg niet boeken wat je ook probeert en wat voor aandacht er in de media ook voor je is, hoe positief ook.
Het samen spelen met de Gourds was een waar feest en ook de lokale optredens
waren goed te noemen.
De toekomst van de Lazy Sunday Dream is in handen van ons zelf en er zal zeker
een nieuw album verschijnen in het nieuwe jaar.
Oerol is een leuk festival als je er zelf moet spelen of werken. Ik ben niet meer zo'n
theater festival ganger omdat ik dit 4 jaar heb gedaan. Ik heb rondgetrokken door
Europa als theater tenten bouwer en heb dus een overkill gehad aan dit soort festivals.
En dan hebben we Ierland want daar ga ik naar toe in het nieuwe jaar en je kan me
daar in Galway vinden. Want zoals Austin Texas is Galway een van die steden waar ik graag ben. Ik heb dan ook veel vrienden her en der over de aardkloot.
Natuurlijk ben ik ook begonnen aan de DVD speler en ik ben ook zeer blij met dit soort speelgoed. The Last Waltz, JJ Cale en the Who zijn nu al niet meer uit de speler te krijgen. Mijn platenkast is rijkelijk gevuld en hij wordt te klein want ik zit nu rond de 2000 en er komt nog meer bij. Een nieuw instrument heb ik niet gekocht maar ik ben wel beter geworden op mijn wasbord en dat is al heel wat.
Het jaar 2003 wat gaat het worden?
Ik hoop het beste jaar voor de Lazy Sunday Dream en dat er eindelijk een opening
is in het club circuit en dat er weer eens naar een bandje gekeken kan worden.
Ik hoop dit ook voor de andere groepen als the Yearlings, Behind Door 69, JW Roy
en de andere Alt country / folk groepen die zo goed hun best doen en ook goed zijn.
Maar goed we moeten positief blijven niet waar. Mijn dieptepunt is dat ik niet naar
Chicago kon wegens de griep want ik zou daar een gastoptreden doen bij Chris Mills
en zijn orkest. Verder zal ik overal te zien zijn spelend met de band en anders als toeschouwer. Ik pis niet naast de pot want dat kunnen we niet hebben. Ik kom nou eenmaal uit de generatie van een biertje drinken is fijn maar als er een bandje staat te spelen is het des te beter.
Jan the Lazyman (Lazy Sunday Dream)