In het najaar komen The Dubliners (The Dublin Legends) naar Nederland voor een tour. Door rechtenperikelen met een voormalig lid van The Dubliners opereert de band met Sean Cannon en Eamonn Campbell nu onder de naam The Dublin Legends. Ierse topmuzikanten Gerry O’Connor en Paul Watchorn voorzien deze folklegenden van nieuwe impulsen en er staat een nieuw album op stapel. Harry de Jong had een gesprek met de twee.

-door Harry de Jong-
The Dubliners (The Dublin Legends) komen binnenkort weer naar Nederland. En ze zijn vitaler dan ooit. Binnenkort verschijnt zelfs een nieuw studioalbum. Dezer dagen zitten zanger/gitarist Sean Cannon, gitarist Eamonn Campbell, banjospeler Gerry O’Connor en zanger Paul Watchorn in de studio om nieuw materiaal vast te leggen. “We maken er iets heel gevarieerds van,” verklapt O’Connor alvast. ”De plaat gaat een afgewogen mix worden van vocale en instrumentale nummers. We schrijven een deel zelf, de rest bestaat uit door ons bewerkte traditionals.” 

O’Connor is samen het Paul Watchorn het laatste toegetreden tot The Dublin Legends. Je zou kunnen zeggen dat hij met zijn opwindende banjospel een rock and roll element aan de muziek van de groep toevoegt. Maar O’Connor is dan ook breed georiënteerd: zo tourde hij kortgeleden nog met gitaarvirtuoos Joe Bonamassa door de wereld. Kort daarvoor had hij een touraanbod van Van Morrison afgeslagen. “Ik had auditie gedaan voor de begeleidingsband van Van,” vertelt de muzikant. “Ik hoorde een tijdlang niets, maar plotseling belde zijn manager of ik twee dagen later op het vliegveld van Dublin klaar kon staan omdat Van graag wilde dat ik met hem op tournee ging naar Amerika. Dat kon ik nooit zo snel regelen en dus moest ik afzeggen. Jammer. Maar het had kennelijk zo moeten zijn, want de dag dat ik in het vliegtuig had moeten zitten, belde Joe Bonamassa of ik met hem op pad wilde. Hij gaf me meer tijd om de zaken te regelen en ik zei dan ook onmiddellijk ja. Van Morrison, Joe Bonamassa, the Dubliners, ze wisten me allemaal te vinden.

O’Connor heeft dus niet te klagen over erkenning. “Maar ik heb er wel voor moeten knokken,” zegt hij zelf. “Het succes is me niet aan komen waaien. Ik heb mijn leven lang van muziek kunnen bestaan, maar het was soms moeilijk om te overleven. Mijn vrouw en ik hebben jarenlang iedere cent moeten omdraaien voordat we hem uitgaven. We hebben zelfs nog een tijdje een restaurant gehad in Dublin, waar we een paar keer in de week live concerten organiseerden. Financieel kon het echter niet uit en binnen een paar jaar hebben we de tent moeten sluiten. Om de eindjes aan elkaar te knopen speelde ik in wel drie verschillende bands en was dan ook dag en nacht op pad. Maar mijn vrouw en ik hebben altijd vertrouwen gehad en uiteindelijk kwam het succes toch op mijn pad. Mijn eerste grote erkenning kreeg ik door het schrijven van een banjo-instructieboek dat wereldwijd nog steeds wordt verkocht. In het verlengde daarvan werden plotseling ook mijn studioalbums opgepikt en ging het eindelijk bergopwaarts met mijn carrière. Iedereen wil nu wel met mij spelen, maar ik heb echt niet de pretentie dat ik de beste banjospeler ter wereld ben. Ik leer nog elke dag.” 

The Dublin Legends
The Dublin Legends, foto Wouter van Noort

Ook ‘nieuwkomer’ Paul Watchorn kan terugzien op een kleurrijk leven voordat hij bij the Dublin Legends kwam. Zo brak hij zijn carrière in de muziek in de jaren tachtig jaar af om in Londen een bestaan als beroeps snookerspeler op te bouwen. “Ja, dat heb ik 18 jaar gedaan,” lacht de muzikant. “Heel wat anders dan muziek. Je kon er destijds goed geld mee verdienen, want er waren  misschien maar 120 goede snookerspelers in de wereld. Ik ben nooit wereldkampioen geworden, maar ik heb toch niet slecht gepresteerd.

Uiteindelijk koos Paul toch weer voor de muziek en na zijn terugkeer in Ierland sloot hij zich aan bij de fameuze Wolftones. “We zijn de hele wereld rond geweest en ik heb een prachtige tijd met hen gehad. Maar ik ben uiteindelijk opgestapt omdat ze me veel te radicaal waren in hun teksten. Ze steunden openlijk de IRA en daar kon ik me helemaal niet in vinden.” Na zijn vertrek bij the Wolftones heeft Paul zich ontwikkeld tot een soloartiest die zich richt op folk en country. “Toen ik werd gevraagd om mijn broer Patsy te vervangen in the Dublin Legends, zag ik dat als een nieuwe uitdaging in mijn leven. En ik heb er nooit een moment spijt van gehad.”

The Dublin Legends, tourdata najaar 2016:

woensdag 28 september Theater de Willem Papendrecht
vrijdag 30 september Schouwburg Cuijk
zaterdag 1 oktober CC XL Vlissingen
zondag 2 oktober 013 Tilburg
dinsdag 4 oktober Oosterpoort Groningen
woensdag 5 oktober Vredenburg Utrecht
donderdag 6 oktober Boerderij Zoetermeer
zaterdag 8 oktober De Maaspoort Venlo
zondag 9 oktober Metropool Hengelo
donderdag 13 oktober Schouwburg Het Park Hoorn
vrijdag 14 oktober Music Club Kampen
zaterdag 15 oktober Gigant Apeldoorn