In het Groningse cultureel centrum de Oosterpoort stond het eerste van de vijf lawaaiconcerten, paradoxaal genoeg het Stilteconcert genoemd, geheel in het teken van de conventies bij het concertbezoek. Met vragen als: ,,Waarom klappen jullie eigenlijk?'', probeerde ceremoniemeester Eric Bos het publiek warm te krijgen voor een gezellige muziekavond, los van alle conventies die er bij klassieke concertbezoeken doorgaans gelden. Doe alsof je thuis bent, was zijn devies. De toehoorders zetten, in navolging van de spreekstalmeester, met een verrassend gemak hun concertgewoontes overboord. Ongeveer 25 bezoekers verruilden hun stoel voor een zit- of een ligplek aan de voeten van de muzikanten. Een concertgangster openende een knisperend zakje chips voor een hapje tijdens de uitvoering. Het geroezemoes tijdens de muziekstukken viel mee. Het Van Bree-strijkkwartet en het Noord-Nederlands Saxofoonkwartet speelden werken van Dvor'ak, Svendsen, De Vries, Stallaert en Sjostakovitsj. Hoewel het concert ook voor de musici een nieuwe ervaring was, leek hun concentratie niet te verslappen. Ook niet toen een van de violisten spontaan op de wangen werd gezoend door het meisje van de chips. Volgens Bos vonden de musici het eerste lawaaiconcert ook 'hartstikke leuk'. De titel Stilteconcert sloeg op het laatste werk van de avond, muziek van Sjostakovitsj. Het eerste lawaaiconcert in Groningen eindigde aldus in een diepe stilte.