Deel 7 van het feuilleton Geschiedenis van de Volksmuziek in Europa,
door Crispijn Oomes, gaat over de revival van volksmuziek die vanaf de
jaren 70 ontstond.
Revival
Sedert 1970 is er in heel Europa een hernieuwde belangstelling gekomen
voor traditionele volksmuziek. Ik vind het nog steeds frappant dat het
overal omstreeks dat jaartal is begonnen. Ik heb hier een theorie over. De wederopbouw was voltooid. Naast het harde werken ontstond er een vrijetijdscultuur. De ontzuiling was in gang gezet, de ontkerkelijking idem. Nu de welvaart was toegenmomen, ontstond er een anti-autoritaire, een antiwelvaarts- en anti-groei-beweging, waarvan de hippy-beweging een voorbeeld was. Er groeide romantiek onder de jonge stadsbewoners, die gericht was op terug naar de natuur en terug naar de echtheid en de eenvoud. Naar mijn mening was de hernieuwde belangstelling voor pure, authentieke traditionele boerenvolksmuziek in zekere zin een protestbeweging (in milde vorm). Door de komst van de bandrecorder was er ineens meer mogelijk. Je kon opnamen maken en mee naar huis nemen, je kon muziek op plaat kopen die je voorheen niet kon krijgen. Wat in Bartoks tijd een enorme ondernemig was is nu door iedereen te doen. Doordat volksmuziekliefhebbers "de boer op gingen" werd, kwamen ze er ook achter dat traditionele muzikanten steeds schaarser werden, en als er niet snel iets zou worden gedaan de muziek zou verdwijnen.
In Ierland brachten de groepen Planxty en The Chieftains de bijna uitgestorven Ierse volksmuziek weer tot leven, in een eigentijdse vorm. In Nederland had je Wolverlei, Twee violen en een bas en Fungus. In België hebben ‘t Kliekske en de groep Rum een legendarische revival in gang gezet, die tot op de dag van vandaag voortduurt in zgn. folkbals (zie www.folkroddels.be). In België was sedert 1920 de doedelzak compleet uitgestorven, terwijl het in vorige eeuwen het nationale muziekinstrument bij uitstek was. Nu, in 2005, is de belangstelling voor het doedelzakspel in België zo groot als nooit tevoren, de doedelzakken zijn niet aan te slepen en je ziet er vele virtuozen van nog geen 19 jaar.
Website Crispijn Oomes: www.speelman.nl.