Triple-X - Wodka Vaseline - Appel Rekords APR1328
Het begon allemaal in 2006 in Merkelbeek, op het, naar later zou blijken, laatste Triskell zomerfestival in de tuin van Paul en Fietje Baten. Op zaterdagavond speelde een Vlaams gelegenheidstrio ten dans. Bij gebrek aan een echte naam werden ze in het programmaboekje als XXX aangekondigd. Onze verslaggeefster schreef:
Met name gitarist Jeroen Geerinck (Setanta, KV Express, Boulet, B-Boa) bracht een groovy element in de dansjes. Hij speelde samen met accordeonist Bert Leemans (EmBRUN, B-Boa, Alumea) en violist Björn Van Hove (Setanta, Boulet, Fanteyfare). Toen de elektriek het even liet afweten vanwege een stopcontact dat water had binnengekregen, speelde het trio gewoon onversterkt door, waarbij de dansers niet eens hoefden te stoppen.
Vier jaar later is het trio een kwartet geworden, en bijna een kwintet, door de komst van percussionist Ludo Sticheleyer (o.a. EmBRUN, Embrio) en de min of meer vaste gastspeler Stéphane Hardy uit Frankrijk op bombarde en sopraansax, maar de naam is behouden, al schrijven ze die nu als Triple-X. In september verscheen hun debuutplaat met de intrigerende titel Wodka Vaseline. Multi-talent Jeroen Geerinck maakte de hoesfoto en het verdere artwork en zorgde samen met de rest van de band voor opname, mix en mastering.
Het openingsnummer Broki / Loki zet de luisteraar even op het verkeerde been. Scheurende gitaren en roffelende drums, hebben ze bij Appel Rekords per abuis een hardrock-cd in het doosje gestopt? Dat blijkt toch niet het geval, al gauw hoor je het typische ritme van de schottisch, verdwijnt het hardrockgeluid en nemen de akoestische instrumenten het over, op ene enkele oprisping van de elektrische gitaar na. Het nummer verliest echter niets van zijn drive, integendeel. Alle registers worden opengetrokken en stilzitten is er niet bij, ook voor de niet-dansers. Van hetzelfde stevige laken een pak zijn het tweede deel van de hanter-dro Ingo / Husar, (Ingo begint heel rustig op gitaar en viool, en kent een mooie opbouw naar het tweede deel Husar toe, waar het gas er weer op gaat), de bourree Culasse / Moerpipi, de cercle Colors of Sugus, de polka Roeland en Zijn Klokkenspel en de ietwat psychedelische afsluiter Sweet Goldfish, waar Jeroen Geerinck de effectendoos helemaal opendraait en waarop de dansers een rondeau en couple of jig kunnen doen, als ze daar tenminste nog energie voor over hebben.
Een bijzondere vermelding verdient het drieluik Katliejas / 113 / Ben & Dirk Houter, een echte suite van gavotte-bal-gavotte. Uiteraard is hierin een hoofdrol weggelegd voor de bombarde van Stéphane Hardy, die ook het merendeel van deze suite componeerde,
Naast het stevigere werk is er op Wodka Vaseline ook ruimte voor rustiger nummers. Living Room Mazurka wordt in de originele XXX-bezetting gespeeld, Jeroens gitaar is heel naturel opgenomen, Berts accordeon en Björns viool vullen elkaar prachtig aan. De wals Karma heeft een wat voller geluid, door de percussie en enkele geluidseffecten.
Zang is eigenlijk altijd een ondergeschoven kindje geweest bij de Vlaamse bal folk groepen. Triple-X vindt dit blijkbaar ook, en heeft een prachtige gastrol gegeven aan zangeres Soetkin Collier (Urban Trad., Soetkin Collier Quartet, Viva Niñas). Zij zingt twee nummers. Het eerste mag met recht een traditional genoemd worden, Bedwongen werd namelijk opgetekend door de Frans-Vlaamse musicoloog Edmond de Coussemaker in Chants populaires des Flamands de France, dat in 1856 verscheen. Het eerste couplet luidt
Ik vinde my bedwongen dat ik zingen moet,
ja, dat ik zingen moet
een liedeken van minne die my treuren doet;
ja, die my treuren doet.
Een blues avant-la-lettre, de band speelt er een walsje bij, met mooie percussie op udu. Het tweede zangnummer heeft de exotisch aandoende titel Lihll-Pe i Floa. In het cd-boekje wordt het omschreven als een traditional, maar zo oud is het nog niet, noch is het zo exotisch als de titel doet vermoeden. Het is een kinderliedje in Zweeds dialect van Ollie Simonsson uit 1976, dat al eerder is opgenomen door Triakel op hun cd Sånger från 63° N. Het gaat over de kleine Per die aan z'n vader, die met z'n jas aan in de deuropening staat, vraagt waar hij heen gaat. Als vader hem vertelt dat hij naar de boerderij gaat, om melk en meel te halen, maar dat Per niet mee hoeft omdat het sneeuwt, waait, en koud is, zegt de kleine Per dat hij daar ook helemaal geen zin in heeft: `Als je naar de boerderij gaat, dan wil ik niet mee, dan word ik verkouden, het zulk rotweer.' Maar als papa vervolgens zegt dat hij op de boerderij ook even bij oma aangaat, om een cadeautje voor Per te halen, wil hij opeens wel mee: `dan heb ik schijt aan het weer en ook aan de verkoudheid.' Na deze langzame schottisch blijven we in Zweedse sferen met de polska 26, een compositie van Björn, gespeeld op viool en gitaar, en met enkele subtiele accenten op percussie.
Met Wodka Vaseline neemt Triple-X de luisteraar en danser zowel mee naar Frankrijk, in het bijzonder Bretagne, als ook naar Zweden, en doet dat met overtuiging. Ze mogen dan als gelegenheidsbandje begonnen zijn, inmiddels hebben ze een eigen geluid dat staat als een huis. Al met al een subliem debuut.
Ronald Rietman