Tweemaal Conor Oberst
Bright Eyes - I'm Wide Awake, It's Morning / Digital Ash in a Digital Urn - Creek/Munich
Gerrit van den Hoven in het Brabants Dagblad:
...Conor Oberst (24) uit Omaha, Nebraska is het nieuwe wonderkind van de indierock. Een titel die hij overneemt van een door drank, drugs en vrouwen wat weggezakte Ryan Adams. Net als Adams schudt Oberst op een nonchalante wijze en hoog tempo het ene na het andere popjuweeltje uit zijn mouw. Dat leidt zelfs tot het uitbrengen van twee albums tegelijkertijd. Albums die we van de platenmaatschappij niet gezamenlijk mogen bespreken. Het zijn inderdaad twee verschillende albums, maar wel albums die zijn uitgebracht onder het pseudoniem Bright Eyes. 'I'm wide awake' is een meer akoestisch album waar Emmylou Harris in enkele nummers meezingt, terwijl 'Digital Ash' een meer geproduceerd album is met bijdragen van leden van de Yeah Yeah Yeahs, Azure Ray en Postal Service. In feite zijn beide albums te beschouwen als opvolger van het laatste Bright Eyes-album 'Lifted..' uit 2002. Een album waarin country en georkestreerde popsongs elkaar nog in evenwicht hielden. Het is een beetje de vraag of Oberst met dit tweeluik in staat is het grote publiek te bereiken. Daarvoor is zijn muziek toch wat te eigenzinnig. Zo begint 'Wide Awake' met een gesproken anekdote voor mensen met vliegangst ('At the Bottom of Everything'), terwijl de zusterplaat start met een richtingloze geluidsoefening ('Time Code'). Maar het talent druipt af van de 22 nummers. Mijn voorkeur neigt naar het 'Digital' album dat met 'Gold Mine Gutted' het meest mooie nummer en met 'Hit the Switch' het meest bittere nummer bezit. Maar ja, 'Wide Awake' heeft met 'Devil in The Details' (met cavalerieorkest) weer het meest leuke nummer. Zo rest voor de fans niets anders om beide albums aan te schaffen. De mensen die hem nog niet kennen moeten eerst maar luisteren of de emotionele zang van Oberst bevalt....