Aftakeling begonnen
Leonard Cohen - Dear Heather - Columbia/Sony
Bart Steenhout in
… Op Dear Heather blijkt dat Cohen, sowieso al geen grootse zanger, aan een onomkeerbare aftakeling begonnen is (…) Een levenlang kettingroken heeft zijn tol geëist. Echt zingen doet hij nauwelijks nog. Het lijkt hem ook niet langer te interesseren. Meestal mompelt hij zijn teksten, draagt ze voor met een vlakke, wat monotone grom. Wanneer de nummers om een melodie verlegen zitten - en dat gebeurt wel eens - nemen zijn zangeressen het van hem over. Dat is jammer, want ze zingen zoals een Duitse pornoacteur sex heeft: technisch perfect, maar met evenveel gevoel als een gevulde kalkoen. Erger is dat de muziek op Dear Heather klinkt alsof ze door hetzelfde team is bedacht dat ook de muzak in liften, hotellobby's, slechte restaurants en metrostations componeert. (…) Cohen liet zich in de jaren zestig al ontvallen dat hij alleen maar platen is beginnen te maken omdat er met poëzie geen geld te rapen viel. Nu, Cohen is inmiddels uit de financiële zorgen, dus misschien wordt het tijd dat hij zich weer op zijn eerste liefde gaat toeleggen. 'On that day' over de aanslagen van 11 september, werkt bijvoorbeeld wel als tekst, maar niet als song. Het is een euvel waar de hele plaat onder gebukt gaat: inhoudelijk briljant, vormelijk om van weg te lopen. Alsof je een prachtig cadeau krijgt in een foeilelijk papiertje. Dear Heather is bijgevolg eerder een plaat om in te lezen, dan om naar te luisteren….