Wereld van folk kan heel groot zijn
Bal des boiteux - Gods and horses - Ha'Records/Culture
Ton Ouwehand in Tubantia/Twensche Courant:
…Dat het met folkmuziek niet opschiet als je je blijft vastbijten in The wild rover, hebben de Belgen al heel lang begrepen. Bal des Boiteux (bal der kreupelen) is zo'n groep die de wereld laat horen dat de wereld van folk ook heel groot kan zijn. (…) Alleen de foto's in de bijsluiter geven al aan hoe het met het relativeringsvermogen van de deze Belgen is gesteld. Je ziet de vijf leden in vier situaties onbewogen en onverstoorbaar aan de zijlijn staan: tussen wild dansende mensen in een modern café, tussen rolstoel basketballers, in een tangopaleis en in een stampvolle kroeg. Die onverstoorbaarheid staat haaks op de gepassioneerde manier van muziekmaken. Folk als basis van bizarre muziekjes, fascinerende akkoordopeenvolgingen en gekke herrie, een fraaie subtiliteit. Muziek waar het moeilijk doorheenpraten is…
Het wordt tijd dat ´Holland´
Limburger Arno Adams ontdekt…
Arno Adams - Ich Weit Desse D´r Bus - Inbetweens
Bart Ebisch op www.altcountry.nl:
…De treurwilg van Belvend wordt hij genoemd, Arno Adams. Op zijn nieuwe cd Ich Weit Desse D´s Bus doet hij zijn naam wederom alle eer aan, hoewel de Limburgse dialectzanger met band dit keer regelmatig swingt. Dat heeft alles te maken met de inbreng van Mike Roelofs, een in jazzkringen bekend pianist. (…) Opvallend ingetogen begint Adams aan een reeks luisterliedjes. Maar dan gebeurt er plotseling iets. Dan swingt en rockt de band erop los (Baeter Nag Den Vreeje) en lijkt het alsof de hij zichzelf heeft bevrijd. Op Effe Biechte kruipt Adams in de huid van de duivel, toewerkend naar naar nog meer drama met liedjes over zelfmoord en eenzaamheid, vertolkt door een zanger die helemaal aan de grond zit (Verlaore). Maar pikkedonker is Ich Wei Desse D´r Bus niet. Want hij gelooft nog altijd in de liefde, geniet van zijn zoontje Sem aan wie de cd is opgedragen en beleeft in de kleine dingen (zijn gitaar!) het grootste geluk. Limburg kent hem allang, het wordt tijd dat ´Holland´ Arno Adams ook gaat ontdekken…
Nooit proberen
Robert Johnson te imiteren
Eric Clapton - Me And Mr. Johnson - Reprise/Warner
Theo Hakkert in Tubantia/Twensche Courant:
... Zijn hele leven, schrijft Eric Clapton in een voorwoord bij zijn nieuwe cd, is hij voortgestuwd en beïnvloed door één man. Geen obsessie, eerder een baken om op te varen. Die man: Robert Johnson (1911-1938), de ultieme bluesman. (…) Zijn invloed op de popmuziek is niet te onderschatten en ooit zou Eric Clapton een tribute-cd voor hem maken. Het is Me And Mr. Johnson geworden. Daarvoor liet hij een dream team aan musici naar de studio komen: Steve Gadd, Nathan East, Billy Preston, Andy Fairweather Low, Doyle Bramhall II, Jerry Portnoy. En Jim Keltner en Pino Palladino voor een enkele track. Dat geeft al enige indicatie van Clapton's aanpak. Waar Robert Johnson zijn demonen in zijn eentje aanviel en trachtte uit te banden, trekt Clapton diens muziek in een band-setting. Waardoor afstand van de liedjes ontstaat en waardoor de variatie oneindig toeneemt. Maar waardoor ook het basale, aardse, demonische van de originelen wel erg op de achtergrond raakt. Het kan ook eigenlijk niet anders. Nooit proberen Robert Johnson te imiteren….