De Kift - 7 - www.dekift.nl
Theo Hakkert in Dagblad Tubantia/Twentsche Courant:
...‘k Heb geen spijt, geen tranen, geen verlangen, zoals rook van
appelbloesem teer, door het goud van het verval omvangen, gaat alles
voorbij en keert niet weer.' De poëzie van De Kift, in ‘Goud', het
openingslied van ...weer een fenomenaal album (in uiteraard weer
spectaculaire verpakking).
De stem van Ferry Heyne, terwijl Pim Heyne de gitaar betokkelt en Jan Heyne vanuit de (heyne en) verte zijn bijdrage levert per trompet. De Kift, uit Koog, op de eigen website met zelfkennis omschreven als ‘de muzikale mengeling van elementen als fanfare, wals en tango in plattelandssfeer'. Ooit boven komen drijven op het sop van de punk nu is daar nog het ongebondene van over. Tegelijkertijd staat De Kift op 7 steviger dan ooit met de voeten in de vette Hollandse klei. De muziek klinkt als geoefend in een dorps achterzaaltje op de vaste maandagavond, met oude jenever in het verschiet. Heyne voegt er met opzet niets aan toe. Zelden zong/sprak iemand basaler dan hij, hier. Heeft een fraai vervreemdend effect, helemaal bij zinnen als ‘Ik begreep dat je niet mijn moeder was, maar mijn dochter.'...