-door Mirjam Adriaans, foto’s Ronald Rietman-
Het dubbeloptreden van Sophie Cavez & Baltazar Montanaro en The Big World bij de Maandag van Van Meurs in Eindhoven werd er een vol muzikale hoogstandjes om in een doosje te doen en nog heel lang te bewaren. Na een prachtige eerste set van het duo op viool en diatonisch accordeon speelden ze in de tweede set nog mee met The Big World, deze avond een kwintet dat zijn eigen virtuoze invulling gaf aan het arabicanawerk van NO blues.
Als je het werk van Sophie Cavez & Baltazar Montanaro eenmaal gehoord hebt, dan weet je dat er iets bijzonders gebeurt. De twee zijn geen stel, maar hebben wel een uitzonderlijk goede muzikale klik, die leidt tot prachtige duetten op viool en diatonisch accordeon. Eigenlijk stond dit concert pas eind november gepland, maar gelukkig kon het naar voren geschoven worden, want Sophie is duidelijk hoogzwanger. Dat weerhoudt haar er niet van om het publiek eenvoudigweg te hypnotiseren met haar ijzersterke accordeonspel, dat zich zo fijntjes om de viool van Baltazar vlecht dat je soms het idee krijgt dat je naar een instrument zit te luisteren. Het wordt muisstil in het lekker gevulde Meneer Frits, zo stil dat je een speld (of in dit geval een paar muntjes) kunt horen vallen
Sinds een paar jaar is Baltazar, naast zijn reguliere viool ook nog eens in het bezit van een baritonviool, waarvan er maar een stuk of tien zijn, hij werd dan ook speciaal voor hem gebouwd in Marseille. En ook op dat instrument is hij virtuoos, de klank gaat richting cello, waardoor de melodieën wat donkerder worden en nog meer gevoel krijgen. En hoewel ik de muziek al vaker gehoord heb weet het duo me telkens weer te verrassen met het heerlijk hechte samenspel en de melodieën die de luisteraar op reis sturen door Europa; Frankrijk, Hongarije, Balkan, maar er is ook een uitstapje naar het Canadese Quebec. En ach, als er toch een leuk sausje overheen moet, waarom dan niet Burkina Faso, Baltazar schudt de namen uit zijn mouw alsof het de meest logische zaak van de wereld is. Er komt veel materiaal voorbij van hun jongste cd Le 3ème Temps, maar ook hun ‘hit’ Gazpacho (wat een lekker wervelend stuk is dat toch) ontbreekt niet. Ze ontvangen terecht een daverend applaus voor dit knappe staaltje muziek.
Maar dan is de avond nog niet afgelopen. Een paar jaar geleden speelde er een trio in ‘t Rozenknopje in Eindhoven. Het was een nieuwe samenwerking van singer-songwriter Ad van Meurs met Ankie Keultjes en Haytham Safia, die alledrie ook in de arabicanaformatie NO blues speelden. Het trio werd The Big World genoemd en klonk toen erg mooi, stond vorig jaar eind oktober ook hier bij Meneer Frits gepland, maar Van Meurs werd ernstig ziek en overleed in november dus dat optreden moest worden afgezegd. Bij NO blues werd hij als gitarist en zanger vervangen door Janos Koolen, die het muzikaal gezien uitstekend kon vinden met ud-speler Safia. Dat leidde al tot de oprichting van de Shisha Group en we zien de heren nu dus ook samen terug in de huidige versie van The Big World.
Sophie en Baltazar schuiven opnieuw aan in het gezelschap, dat in eerste instantie enkele instrumentalen ten gehore brengt. Extra begeleiding komt van Eric van de Lest op heerlijk subtiele drums en de Noor Michael Krumins op bouzouki. Die laatste gaat tot het uiterste om het moordende tempo van Safia en Koolen in de instrumentaal Longa Shanaaz te volgen, de drie weten elkaar hier tot grote hoogten op te zwepen en het publiek ziet ademloos toe.
We horen repertoire van de eerste drie albums van NO blues, Farewell Shalabiye (2005), Ya Dunya (2007) en Lumen (2008). De prachtige subtiele arrangementen met ud, gitaar, percussief gespeelde drums, bouzouki, accordeon en viool geven de bekende muziek uit de hoogtijdagen van de groep een totaal andere kleur. Het eerste lied van de avond bezorgt gelijk kippevel, Ankie Keultjes komt het podium op voor een mooie klaaglijk indringend gezongen Wayfaring Stranger, die raakt tot op het bot
En als Koolen zijn vocalen inzet bij Ya Dunya, met een Engelse tekst van Ad van Meurs (Gipsy Trail Of Love), moet ik toch echt even twee keer kijken, nee het is niet Ad zelf, maar hij komt er wel heel dichtbij. Bij de andere stukken is dat veel minder het geval, zijn stem is nu eenmaal niet dezelfde, is wat hoger dan die van Ad en bovendien, zo legt hij later uit, “dat zijn traditionals en die heb ik via de bluegrass net in een andere versie leren kennen. Dan moet ik echt even nadenken dat ik die anders moet doen dan ik gewend ben.”
Safia voelt zich geroepen om alvast excuses te maken voor Ommi, ze hebben het pas een keer gerepeteerd. Toch krijgt het lied, dat over zijn moeder gaat, een heerlijk sprankelende uitvoering, die dan ook nog eens heel anders gaat dan bij die ene repetitie, zo vertelt hij na afloop van het optreden. Geeft niet, er volgt nog maar eens een enthousiast applaus en aan het einde van de avond een staande ovatie voor dit gezelschap. Dat is geen standaard actie van het kritische publiek bij de Maandag van Van Meurs maar in dit geval wel dik en dik verdiend.
Elke maandagavond is er live muziek in grand café Meneer Frits in Eindhoven, op het programma staan komende tijd o.a.: David Luning, David Olney + Tim Grimm, Levi Parham + Chris Blevins, Ben Bedford + Stephen Fearing, The Reverend Shawn Amos, Nathan Bell, Dries + Bruno Deneckere, Hidden Agenda Deluxe met Oh Susanna en nog veel meer moois. Sinds kort is de nieuwe website van de Maandag van Van Meurs online, neem eens een kijkje op: https://www.demaandagvanvanmeurs.nl/.