…Viel er dan helemaal niets te genieten tijdens het krap vijf kwartier durende optreden? Jawel. Vooral in de vroege, wat meer up-tempo, elektrische nummers liet de groep horen er een unieke interpretatie op na te houden van Amerikaanse rootsmuziek….
Presentatie van Jolie Holland slaapverwekkend
Jolie Holland trad afgelopen zondag op in Tivoli De Helling in Utrecht. Ze is het afgelopen jaar wereldwijd doorgebroken, zeker na haar album Escondia van april jongstleden. Een plaat op het snijpunt van folk , blues en jazz, die opvalt door Hollands zelfgeschreven, maar in een stokoude traditie wortelende liedjes. Peter Bruyn woonde het concert bij voor het Utrechts Nieuwsblad. Hij was zachtezegd niet onder de indruk. Hier twee citaten:
…Haar optreden in Utrecht afgelopen zondag was haar enige Nederlandse clubconcert, naast dat op North Sea Jazz, en beloofde veel. Wie naar aanleiding van Escondida echter op banjo-getokkel, 16 Horsepower-achtige dynamiek of excentriciteit in de traditie van Victoria Williams had gerekend, werd teleurgesteld. De liedjes waren inderdaad zo goed als op de plaat. De arrangementen met slechts twee gitaren, drums en een enkele viool echter saai en de uitvoering en presentatie van het trio ronduit slaapverwekkend....
... Juist de buitenissigheid, het voortdurend knagen aan de randen van de muziek die het werk van Williams, Waits en Oldham zo spannend maakt, ontbreekt bij Holland geheel. Ze brengt haar zwaar in de nostalgie gedrenkte liedjes keurig van begin tot eind en dat is het dan. Natuurlijk blijft een liedje als Old Fashioned Morphine - het mooiste nummer van haar plaat - erg goed. Alsof het niet vijf, maar vijftig jaar geleden geschreven is. Maar alle liedjes in dezelfde sfeer en hetzelfde tempo gaat op een gegeven moment fnuiken. Fenomeen of niet, Jolie Holland zeurt in Utrecht meer dan ze zindert…