Voller geluid
Ik was niet bijster enthousiast over het concert van Dervish afgelopen seizoen in het Muziekcentrum in Eindhoven. Positiever ben ik over hun 7de CD: Spirit, opgedragen aan de afgelopen jaar overleden geluidstechnicus van de groep: Finn Corrigan
Het geluid van Dervish is veranderd. Zowel in de instrumentalen als in sommige songs klinkt de groep voller dan op de vorige Cd's. Dat heeft te maken met het instrumentarium (toegevoegde bas en percussie) en het gebruik van een heus strijkkwartet: het West Ocean String Quartet.
Nog een belangrijke wijziging. Seamus O'Dowd (helaas om onduidelijke redenen afwezig in Eindhoven) wordt steeds belangrijker voor Dervish. Hij schittert in de beste song van de CD: Lag's Song, een fraaie ballad van Ewan MacColl die O'Dowd solo uitvoert. Dit nummer vormde ook het thema-nummer bij de documentaire "In Prison" (Dennis Mitchell) over de beruchte Strangeway gevangenis in Manchester.
Ook in de duetten met Cathy Jordan vind ik O'Dowd sterk. Hij beschikt over een warme stem die prachtig contrasteert met die van Cathy Jordan ("Jig Songs" en "The cocks are growing"). Cathy Jordan op haar beurt klinkt voortreffelijk in de ballad "Fair-haired boy", een trage song die na een sober intro met snarenbegeleiding nog meer aan kracht wint door het West Ocean String Quartet. Voor velen misschien iets te soft, maar ik hou op zijn tijd wel van zo'n trage, slepende Ierse ballad. Overigens werd dit nummer onlangs door Dervish als single uitgebracht.
Bob Dylan's song "Boots of Spanish Leather" krijgt een lieflijke en enigszins zoete interpretatie die de emotionaliteit en spanning mist die bijvoorbeeld een Martin Simpson (Bootleg USA) aan dit nummer wist te geven. Toch zeer acceptabel.
Ook mooi "Beauties of Autumn", een lange instrumentaal, waarin de gelijknamige March gecombineerd wordt met An Pástin Fionn (oorspronkelijk een Hornpipe). In dit nummer gebeurt iets leuks: de March klinkt als een gedragen Air en van de (van oorsprong) Air An Pástin Fionn maakt Dervish een Hornpipe. Goed gedaan. De reel "Swallow's Tail" illustreert dat het groepsgeluid van Dervish steviger en dynamischer is geworden. Dat is gelukkig niet ten koste gegaan van de subtiliteit. Mooie snaren en percussie in deze reel.
De Cd sluit af met Whelans. Whelans Jig zal iedereen herkennen omdat dat nummer bij elke Ierse sessie wel een keer voorbij komt. Hier krijgen we een aangepaste versie met O'Dowd op elektrische gitaar en een (freakerig) stukje sitar van gast-muzikant Chris Hinderyckx. Ik weet niet wat het idee van Dervish bij dit nummer was (is) maar het resultaat is niet om over naar huis te schrijven. In het ritme en begeleiding doet het hier en daar vaag aan Afro Celt denken maar veel variatie bespeur ik niet in dit experiment. We weten dat Dervish (inmiddels een behoorlijk bedrijf) alles in eigen hand wil houden. Productie en mix van de CD's werden gedaan door groepslid Brian McDonagh.
Een van de betere Dervish CD's met een volwaardige speelduur (67+ min.)
Paul - Waardering: 7½