Sfeer lijdt onder remixes
De dubbel CD "S-tres" van accordeonist Didier Laloy valt in 3 delen uiteen. Op de eerste CD wordt Laloy begeleid door Fréderique Malempré (percussie), Pascal Chardome (gitaar, percussie), jazz-gigant Michel Massot (Tuba) en Perry Rose (zang). CD 2 opent met een "autobiografische" solo-suite: Version Orginale en besluit met 4 remixes van het duo Laloy/Sundermann.
Oorspronkelijk kende deze CD een totaal andere opzet. In de tijd dat Laloy in de begeleidingsband van Laïs speelde, vroeg Erwin Libbrecht (Wild Boar) hem een solo-CD op te nemen. Fritz Sunderman, gitarist en producer van datzelfde Laïs, stelde Laloy voor die CD samen op te nemen.
Het uiteindelijke resultaat van die samenwerking kon Libbrecht absoluut niet bekoren. Op dat moment kwamen Chardome en Malempré in beeld om het repertoire in aangepaste vorm alsnog op CD te zetten.
Ik hoorde een aantal weken geleden voor het eerst fragmenten van deze CD bij het Vlaamse radioprogramma "De Groote Boodschap" en werd meteen gegrepen. Laloy omschrijft de muziek als volgt: "S-Tres valt te vergelijken met niet te stoppen onkruid. Het groeit tussen asfalt en plaveien... Een gelukkige ontmoeting tussen mensen die de magische ingrediënten voor een spontane, ruwe en niet versierde muziek voortbracht....." . En dat is precies wat het is. De muziek op deze Cd is puur en wordt niet mooier gemaakt dan hij van nature al is. Spontaan, rauw, ongepolijst. Maar tegelijkertijd in de arrangementen en improvisaties complex en zeer muzikaal. Bijvoorbeeld in "Condoleeza" waarin de heldere klanken van de improviserende piano fraai contrasteren met de accordeon die het thema aangeeft.
CD 1 boeit van begin tot eind. Het verstilde, dromerige "D" met hele mooie percussie. Van hetzelfde soort "Lisboa" en "Souris Rose", nummers vol verlangen, heimwee maar ook droefenis. Of het fraai versierde muzikale vlechtwerk "Arabesk" met leuke a-tonale "trucjes". Het nummer "Fly" herinnert aan het allerbeste werk van Orion. Melodieus, vloeiend met prachtige ritmische accenten en mooie snarenbegeleiding. Het enige gezongen nummer op deze dubbelaar, met gastvocalen van Perry Rose.
De opening van CD 2, "Version Originale", roept vragen op. In de cryptische inleidende tekst wordt gesproken van een drama: de dood van een kind op een kermisterrein.
"Voor mij vertelt dit verhaal het leven, Didier. Een ongeval op een kermis en daarna volgen de gebeurtenissen elkaar op: vluchten, verlangen, passie en depressie; hoogten en laagten die onze herinnering vorm geven."
Ondertekend door "Tanguy".
"Version Originale" is het resultaat van een "muzikaal verwerkingsproces". Na het overlijden van zijn moeder ging het op persoonlijk vlak een aantal jaren niet bijster met Laloy. Hij wilde die periode graag positief afsluiten via dit muziekstuk van bijna 22 minuten. Dichter, zanger en geestverwant Tanguy Thoveron ordende de herinneringen van Laloy en schreef daar het "kermisverhaal" over. De kermis als metafoor voor de maatschappij en de dood van het kind is de "dood" van Laloy op de dag dat zijn moeder stierf. Die kennis maakt "Version Originale" nog indrukwekkender. Een autobiografisch muziekstuk over gekoesterde jeugdherinneringen, de dood maar ook liefde. Er zijn helaas ook nog wat harde noten te kraken. "Version Originale" besluit met "Silence". En dat is precies wat je krijgt: 4 minuten stilte. Naar de motieven blijft het gissen. Misschien is de overgang van het integere "Version Originale" naar de "Remixes" te abrupt of is het een persoonlijk eerbetoon van Laloy aan zijn moeder. Respectabel, maar als je dit zonder enige verantwoording op CD zet vind ik het getuigen van artistieke aanstellerij.
Waar ik ook niet van hou zijn de overbodige remixes van het duo Laloy/Sundermann. Het contrast tussen deze remixes met het voorafgaande is hier wel erg groot. En de zo zorgvuldig opgebouwde sfeer wordt in een klap verpest. De 3 Remixes "80 remix", "Test 1 remix" en "Mort à la grande roue remix" voegen niets toe aan het origineel op CD 1. Sterker nog, ze doen afbreuk aan dat origineel. Fantasieloos en erg lelijk. De 4e Remix "l'orgue d'eglise" is muzikaal interessanter met een geslaagde mix van gitaar, accordeon en kerkorgel. Maar ook dat nummer hoort niet op deze CD thuis. Zonder die "Remixes" en het niets-zeggende "Silence" zou dit een top CD zijn geweest.
Paul - Waardering: 7½