Snaarmaarwaar - zonder titel - Appel Rekords APR 1314
Over optredens van het trio Snaarmaarwaar was ik al eerder enthousiast. De virtuoze balband is populair bij dansers, maar bewijst telkens weer dat ze voor luisteraars minstens zoveel te bieden hebben. Zopas is er een titelloze cd verschenen, waarvan de hoes eigenlijk de essentie al weergeeft: een vrolijk tafereel met drie pretgezichten van mannen die hun instrumenten vasthouden voor een afgebladderde muur en boven hun hoofd de handgeschreven bandnaam. Snaarmaarwaar bestaat uit: Maarten Decombel (mandola), Jeroen Geerinck (gitaar) en Peter-Jan Daems (mandoline).
Vrolijk is de muziek zeker, met af en toe ruimte voor een vleugje melancholie. De fijne melodieën worden doorspekt met speelse intermezzo's, waarin heel wat te herkennen valt. Zo kom ik al direct in het openingsnummer Colonne De La Gavre tegen, een stuk dat ik nog van de lagere school ken als Boer wat zeg je van mijn kippen? En Škoda Lásky (hier beter bekend als Rosamunde of Beer Barrel Polka) van de Tsjech Jaromír Vejvoda wordt verweven in de Slekkepolka (Decombel). Op de cd zorgen tuba (Jana van Camp) en trompet (Tine Allegaert) voor een prettig vleugje hoempa. Beide dames zorgen eerder al voor een soort fanfare-effect in Stone's House / Muller's (Geerinck).
De oude muur staat wat mij betreft voor de traditie, die alom aanwezig is, soms letterlijk bij een deuntje uit de oude doos, maar ook op de achtergrond bij de fraaie eigen composities. Afsluiter De Warmwaterkruik (met Keltische klank door bodhran (Patrick Michiels), fiddle (Baptiste Argouarc'h) en low whistle (Michael Horgan) is het enige stuk van Peter Daems, de naam Maarten Decombel staat bij 6 melodieën en Jeroen Geerinck heeft 3 nummers voor zijn rekening genomen, alle arrangementen zijn samen gemaakt. Dat doet me denken aan de drie delen van de bandnaam op de hoes, die lijken elk net iets anders geschreven te zijn, als om deze drie-eenheid van componisten aan te geven.
Wie onder het schijfje kijkt ziet bovendien bedankjes aan o.a. de Nederlandse groep Wolverlei, maar ook John Spiers (Eliza Carthy, Bellowhead), James Fagan & Nancy Kerr of Zweedse Bodastämma-dansers. Snaarmaarwaar laat zich graag inspireren door andere folk, waarmee de heren vervolgens hun eigen ding doen. Dat maakt de muziek gevarieerder en tegelijk herkenbaar Europees. Zo haakt de gezongen traditional Dance To Your Daddy uit het Engelse Northumbria moeiteloos in op een Bretonse hanter dro. Maarten Decombel zingt met een bescheiden, zachte stem, die het lied een intiem karakter geeft, mooi is hier ook zijn subtiel spel op lapsteel. Verder maakten ze een bewerking van Waterman's van fluitist Michael McGoldrick (o.a. Flook, Lúnasa, Capercaillie). De melodie is duidelijk hetzelfde, maar de snaren zorgen voor een andere, iets minder Keltische sfeer. Het nummer wordt in fasen opgebouwd, om ietwat psychedelisch en zelfs jazzy met philicorda (Geerinck) te eindigen. Het geluid van dit ooit door Philips gemaakte orgeltje kan mij als niet-toetsenliefhebber wat minder bekoren, toch vind ik het wel een goed voorbeeld van de inventiviteit van deze muzikanten. In Pentland (Decombel) hoor ik dan weer een prachtig scheurend gitaargeluid dat op elektriek lijkt, het zal een slide of ingenieus apparaat-gebruik zijn, doet er niet toe, het zorgt voor spanning. Zelfs binnen de stukken wordt gevarieerd tussen ingetogen verstild en verrassend dynamisch spel.
Hoewel Snaarmaarwaar vooral op bals speelt is op de cd gekozen voor meer uitgewerkte melodieën. Die doen ze op concerten ook en zijn met alle virtuoze variaties misschien wat minder geschikt om als beginner thuis je wals of bourree op te oefenen, maar des te boeiender om naar te luisteren. Minder had ik eigenlijk ook niet verwacht van dit stelletje muzikale klasbakken.
Mirjam Adriaans, waardering 8,5