Sido Martens – Zilverziel - Transformer records TR-2010-02
Nauwelijks een jaar na het imposante Schraaltroost & Liefspraak verscheen onlangs een nieuw album van zanger-gitarist Sido Martens. Zoals elke keer heeft Martens ook dit maal met Zilverziel voor een bijzonder mooi product gezorgd. Het album is uitgebracht op vinyl in een oplage van 200 genummerde en gesigneerde exemplaren. Voor degene die geen draaitafel (of pick-up, zoals we vroeger zeiden) meer heeft, is een cd met dezelfde 12 nummers bijgesloten.
De productiviteit van Martens is ongeëvenaard: weinig artiesten brengen zo regelmatig nieuw werk uit als deze noeste ambachtsman uit Leeuwarden. Inspiratie doet hij op tijdens zijn andere passie: hardlopen. Vage ingevingen, rondtollende hersenspinsels dwarrelen tijdens de kilometerslange duurlopen door zijn hoofd om op een bepaald moment tot een concreet idee te transformeren. Sido Martens is er een kei in. Een verdronken schaatser op de Kleine Wielen afgelopen winter (hakwak) , fietsen op de Oudebyltsdijk (nog uit de tijd van Fungus?) in trappen of de naweeën van het hippiedom (rode louise). Inspiratie is er blijkbaar altijd en overal.
En weer weet hij de luisteraar te imponeren met een twaalftal liederen waar de oorspronkelijkheid vanaf druipt. Telkens weer raak ik onder de indruk van de puntige teksten die Martens uit zijn pen weet te toveren. Zoals bekend schrijft Sido Martens geen vrolijke liedjes en ook Zilverziel begint zwaar:
“7 moordenaars bloedden langzaam leeg
maar de zon scheen heel spontaan
zodat het toch iets feestelijks kreeg”
(pomp dat lood)
Maar in liederen als ziekte van spijt en ook Zilverziel horen we ook onmiskenbaar Sido Martens de romanticus:
“Sla je armen om me heen
we geloven er nog in
deze avond fluistert zacht
betover en bemin”
(ziekte van spijt)
“ga maar slapen, liefste, ga maar slapen
storm en onweer
spoken nooit weer
voel je vrij
je bent vrij”
(zilverziel)
Muzikaal is Zilverziel een genot om naar te luisteren, met, naast het karakteristieke gitaarspel van Sido, de onbaatzuchtige bijdragen van die zo vertrouwde muzikanten als Jan Wolfkamp, Jan van Ollfen en Hubert Heeringa. Zonder de andere artiesten te kort te doen, zijn het de bijdragen van laatstgenoemde op baritonsax en viool die mij zo raken op dit zeer verzorgde album.
De elpee is dik in orde. Geperst op 180 grams vinyl. Daar hoefde je in de jaren zeventig niet om te komen. Ik zie nog die wapperende verzamelelpees voor me, waarop zonder wroeging rustig twintig nummers werden gekwakt. Hoog en laag was niet meer te onderscheiden, een benepen geluidsbrij was het. Of Zilverziel nu op elpee beter klinkt dan op cd, durf ik niet te zeggen. Want, zo heb ik me door kenners laten vertellen, het belangrijkste onderdeel van de draaitafel is het element. En juist daarin heb ik bij mijn, in 1982 gekochte direct-drive technics, draaitafel niet erg veel vertrouwen in. Ik hoor op mijn installatie nochtans weinig verschil. Ik zou dan ook graag de bevindingen van iemand willen horen die dit product op een superdraaitafel af kan spelen.
Op den duur zal Zilverziel in de platenkast komen te staan naast Land & Water, Pisces en 1,2,3…, elpees van Sido uit de jaren ’70. Maar voorlopig staat het album fier vooraan, want de prachtige hoestekening van dochter Janne Martens maakt Zilverziel ook nog tot een visueel pronkstuk dat gezien mag worden.
Assie Aukes
De elpee + cd is voor € 24,95 (inclusief verzendkosten) te bestellen via de site van Sido Martens: www.sidomartens.nl.