Mathijs Leeuwis - Wachten op de klap
Mathijs Leeuwis - Wachten Op De Klap - Munich Records MRCD 319

"'t Gaat al weken goed, ik zit te wachten op de klap", het is de eerste zin van 't Gaat Al Weken Goed, dat als titelnummer kan worden beschouwd van het jongste album van Mathijs Leeuwis, Wachten Op De Klap. Het is al de derde plaat in de nog prille carrière van deze twintiger. Hij debuteerde in 2008 als singer-songwriter in het Engels, besloot bij de opvolger dat zijn moedertaal beter bij hem paste en zoekt nu meer diepgang, zowel qua inhoud als muzikaal gezien.

Bij zijn vorige album, Klei, Stront en Zand, bleef Mathijs Leeuwis dichtbij huis. Zijn liedjes gingen over het muzikantenbestaan, familie en omgeving, de liefde natuurlijk en tenslotte een fraai slotstuk over pesten, Schrijfster. Die betrokkenheid voert hij nu nog wat verder, en dat begint al meteen met Immigranten, openingsnummer van Wachten Op De Klap. Leeuwis schreef een eigen tekst op de muziek van traditional Saint James Infirmary, die bij de presentatie gisteravond een licht psychedelisch tintje kreeg met de bijgevoegde lichteffecten. Wat live ook al snel opvalt is dat er meer is nagedacht over hoe de liedjes moeten klinken. Het oude werk dat gespeeld wordt is wat toegankelijker, de arrangementen van de nieuwe stukken zijn meer doordacht, lijken ook beter te passen bij de inhoud, die wat donkerder is geworden. Live heeft hij een paar getalenteerde muzikanten om zich heen verzameld, waaronder toetsenist Niels Broos en multi-instrumentalist Alex Akela (o.a. viool, banjo, mandoline). Aangevuld met bassist Guus van Mierlo en drummer Dave Menkehorst vormen zij een sterke formatie achter de rauw gerafelde stem van Leeuwis, hij heeft duidelijk niet voor niets de publieksprijs van de Grote Prijs van Nederland (categorie singer-songwriter) in de wacht gesleept vorig jaar.

Al voor de presentatie had ik Wachten Op De Klap een paar keer kunnen beluisteren. Een nummer viel me al gelijk op en live bleek het inderdaad een pareltje. Kwart Voor Negen heet het en het gaat over een oud stel dat na 50 jaar besluit om samen uit het leven te stappen. Zichzelf begeleidend op een bluesy rammelige dobro geeft Leeuwis de eenvoudige woorden een extra lading, Akela accentueert op viool. Het doet me denken aan een nieuwsbericht van een tijd terug, wellicht is dat ook voor Leeuwis de inspiratiebron geweest. Hoe het ook zij, het raakt en verdient muisstille aandacht, zo vindt ook de overgrote meerderheid van het publiek bij de presentatie in de Mezz in Breda. Nog een boeiend nummer is Hetgeen Ik Vrees, een liedje over kanker, een ziekte waarvan de meeste jongeren denken dat die aan hen voorbij zal gaan en Leeuwis is daarop geen uitzondering. Toch hebben gebeurtenissen om hem heen hem aan het denken gezet en de daaruit voortvloeiende onzekerheid weet hij mooi te vertolken in bijpassende zinnen. Als afsluiter is er het thuis opgenomen Laat Me Niet Alleen, dat met de zingende zaag van Henrik Holm (Vals Plat) nog extra zeggingskracht krijgt.

Het zijn dezelfde zanger, dezelfde muzikanten en dezelfde producer (Gabriël Peeters, die ook de drumpartijen op de cd doet), toch is Wachten Op De Klap anders dan zijn voorganger. Er zijn nog steeds wat meer toegankelijke stukken, zoals Sluizen dat als promotiesingle gebruikt wordt, maar zowel muzikaal als inhoudelijk is Mathijs Leeuwis rijper geworden. Hier en daar zijn bovendien blazers toegevoegd, waarvoor Broos de arrangementen schreef. Ze vormen een sfeervolle aanvulling, bijvoorbeeld op het jazzy uitwaaierende Botox Blues. De folkblues die we van Leeuwis kennen wordt meer een vertrekpunt vanwaaruit hij zijn eigen geluid ontwikkelt. De keuze voor meer diepgang in de liedjes doet zijn werk goed, en als ik bedenk dat er maar anderhalf jaar verstreken is tussen de twee platen verbaas ik me over de snelle groei. Hopelijk gaat het niet te snel, en weet hij met de druk om te gaan die dit ongetwijfeld met zich mee zal brengen. Mathijs Leeuwis ontwikkelt zich namelijk tot een serieuze speler in het genre, die zijn gaven gebruikt om zijn eigen grenzen en vorm op te zoeken. Alleen daarom al verdient hij het om gehoord te worden, zowel live als op cd.

Mirjam Adriaans