Michael Fracasso - Saint Monday
Michael Fracasso draait al heel wat jaren mee in muziekland. Toch klinkt zijn nieuweling Saint Monday uitermate fris en verrassend. Ik kende Michael vooral van enkele live optredens, waar hij, solo optredend met zijn gitaar, een soms wat bescheiden, maar vooral eerlijke en sympathieke indruk maakte. Op het volledige band-album krijgt Michael Fracasso de kans om te laten zien dat hij van meer markten thuis is. Het bestaat uit tien stuk voor stuk lekkere liedjes, met kop en staart en sterke melodieën, waarin hij op geloofwaardige manier allerlei verschillende thema’s aansnijdt. Zijn stem blijkt zich uitermate goed te lenen voor het wat rauwere werk, en hij zingt met een overtuiging en gedrevenheid die de luisteraar stevig bij de les houdt. De muzikale stijl laveert tussen americana, pop, blues en countryrock. Michael Fracasso voelt zich in al die genres duidelijk op zijn gemak.
Het up-tempo While the night is young is goed gekozen als openingstrack. Dit opzwepende en donkere nummer vraagt direct de aandacht en maakt nieuwsgierig naar meer. Het daarop volgende Eloise is een mooi uitgevoerde popsong die in de verte doet denken aan een moderne Buddy Holly-song. Little lover staat dan weer in de rijke countryrock-traditie, hoewel ook Britse elementen doorschemeren. Nummer vier, Elizabeth Lee, is een verhalende, eigentijdse en donkere murderbalad die stevig doorstampt. Voor een aantal nummers op het nieuwe album riep Michael de hulp in van de gerenommeerde romanschrijver Jim Lewis (die ook niet onverdienstelijk gitaar blijkt te spelen), onder andere voor de titelsong Saint Monday. De titel verwijst naar een niet bestaande feestdag, een excuus om niet aan het werk te gaan na een late nacht in de kroeg. In het wat dromerige lied zet Michael treffend een wat troosteloze sfeer neer: My prayers were not answered, the TV set is playing some show from the 70’s and no one is listening, no one pretends to. They just keep on talking. Patty Griffin maakt vervolgens haar opwachting in het heerlijke countryduet Ada, OK. De song heeft als onderwerp, zoals het een goede countrysong betaamt, ‘a love gone bad’. Broken souvenirs, over verlies van een liefde, doet mij denken aan een breekbare Elvis Costello.
Michael wordt op Saint Monday bijgestaan door stuk voor stuk door de wol geverfde muzikanten. Naast de eerder genoemde Patty Griffin en Michael’s vaste bandleden George Reiff (bas) en Mark Patterson (drums) horen we bijvoorbeeld gastbijdragen van twee van de bandleden van The Gourds. Kevin Russell speelt mandoline op de enige cover: Working class hero van John Lennon, en Jimmy Smith speelt bas in de murder balad. Matt the Electrician, die net als Michael zelf in Austin woont, mag een bijdrage leveren op trompet in het enigszins jazzy aandoende Gipsy moth. Een prachtig en ‘af’ album, dat bij elke luisterbeurt zal blijven groeien. Het hoogtepunt is voor mij het laatste liedje, Another million, een fragiel klein liefdesgebed, dat hypnotiserend voortkabbelend de luisteraar beduusd achterlaat. All I want’s another million of whatever made you smile...
Arianne Knegt