eliza carthy - restitute
Eliza Carthy - Restitute - eigen beheer (http://www.eliza-carthy.com)

Toen Eliza Carthy in 2016 met haar Wayward Band bezig was met opnames voor haar ambitieuze album Big Machine gebeurde er iets wat voor de muzikanten een nachtmerrie moet zijn geweest. Ze dachten de financiën rond te hebben maar er werd niet uitbetaald. Gelukkig schoot Topic Records te hulp, zodat de plaat alsnog uitgebracht kon worden, maar de muzikanten zaten nog steeds zonder geld. Carthy wilde graag iets goedmaken en dat leidde tot een nieuwe plaat: Restitute, het eerste traditionele solo-album van Eliza Carthy in 14 jaar tijd en het resultaat is prachtig en puur. Restitute is enkel te bestellen via haar eigen website, op het moment van schrijven zijn er nog een aantal exemplaren beschikbaar.

Tien nummers koos Eliza Carthy uit, over vriendschap, verraad, bedrog en dood, de opnames vonden plaats in haar slaapkamer thuis in Robin Hood's Bay. Hoewel haar krachtige stem (heerlijk puur klinkt het a capella Helter Skelter, met een tekst van Jonathan Swift) en uitmuntende vioolspel (indrukwekkend op The Slave's Lament/Farewell To A Dark Haired Friend, naar een tekst van Robert Burns) centraal staan heeft ze wel een paar muzikanten te gast en dat zijn niet de minsten: vader Martin Carthy speelt een nummer mee op gitaar (The Leaves In The Woodland, van Peter Bellamy), Jon Boden leende zijn stem en concertina voor twee stukken (The Man Who Puffs The Big Cigar van Leon Rosselson en het a capella duet Dream Of Napoleon, dat Carthy al jaren live uitvoert maar nog niet eerder opnam). Dan zijn er nog Dave DeLarre (akoestische gitaar) en Ben Somers (contrabas), die allebei meespelen op The Old Sexton. Ben Seal (van Urban Farm Hand) tenslotte hielp met arangementen, muziek, opname en productie en hij is te horen op keyboards in afsluiter The Last Rose.

Het resultaat is warm en liefdevol, zoals de tekst in de hoes al belooft, maar het is bovenal een eenvoudig, puur werkstuk, waar je als liefhebber van traditionele Engelse folkmuziek graag naar blijft luisteren. Als extraatje is er nog een cd toegevoegd met een door Eliza Carthy gelezen hoofdstuk van een audioboek (ze hoopt het volledige boek nog ooit te schrijven) met muziek gespeeld door Carthy en Seal, en een setje kunstwerkjes van Rosie Winthray, die ook de ontwerpen maakte voor de hoes.

Inmiddels mag Eliza Carthy wel een grande dame genoemd worden in de Engelse folk, ze kreeg al diverse prijzen voor haar vernieuwende werk en een lintje van de koningin, maar op Restitute toont ze ook nog eens een groot hart. Puur en simpel, voor haar muzikanten.

Mirjam Adriaans