Champagne Charlie - Sixpack - eigen beheer (http://www.champagnecharlie.nl/)
Na het zilveren jubileum met een prachtig verzorgde uitgave vol liedjes van Woody Guthrie in samenwerking met het Roosevelt Study Center in Middelburg wordt het dertigjarig bestaan van Champagne Charlie, bestaand uit Sjef Hermans (zang, banjo), Theo de Koning (zang, gitaar), Geert de Heer (mandoline, dobro, lapsteel), Gait Klein Kromhof (mondharmonica), Peter Bout (bas) en Peter Lenselink (drums, percussie, zang) wat soberder gevierd op cd-gebied. Met het RSC maakte de band in totaal drie cd's rond het thema hobo's en president Roosevelt, die allen vergezeld gingen van extra informatie en een mooi vormgegeven verpakking. Sixpack is eenvoudig een schijf met een lekker overzicht van de fijne muziek die de band al die jaren al gespeeld heeft.
De oude whisky- (en cognac?)flessen op de cover verraden al dat het op Sixpack om gerijpte liedjes gaat. Liedjes die al jaren oud zijn, maar zeker niet minder smaken voor de liefhebber. De Amerikaanse roots en blues, waar Champagne Charlie zich al jaren volop voor inzet, zijn volop aanwezig in nummers van Taj Mahal, Muddy Waters, Leadbelly en een stel traditionals. Een daarvan, Streets Of Laredo, is van origine weliswaar een Amerikaanse cowboy ballad, maar de uitvoering van de Zeeuwse band doet meer denken aan Dubliners of Chieftains. Het stuk vertoont dan ook heel wat overeenkomsten met The Bard Of Armagh (onder meer opgenomen door The Clancy Brothers & Tommy Makem) en het refrein doet natuurlijk gelijk denken aan Willie McBride (The Green Fields Of France):
Oh, beat the drum slowly and play the fife lowly
And play the dead march as you carry me along;
Take me to the green valley, there lay the sod o'er me,
For I'm a young cowboy and I know I've done wrong.
Ach, de Amerikaanse geschiedenis is doorspekt met Ierse invloeden vanwege de vele immigranten die hun eigen cultuur en liedjes meenamen naar dat grote land aan de andere kant van de oceaan. En de Amerikaanse blues- en rootsmuziek, waar Champagne Charlie zich al jaren voor inzet, heeft logischerwijs dus ook Ierse accenten. Daarnaast heeft de band ook geen enkele moeite met een heel lekker stukje gospelblues in de vorm van de protestsong Alabama Bus (Van Brother Will Hairston) met fijn gitaarwerk; waar het origineel verhaalt over een man en mogelijk de eerste opname van een lied is waarin Martin Luther King genoemd wordt, handelt de versie van de Zeeuwen (zonder vermelding van de dominee) waarschijnlijk over Rosa Parks. Het folky Little Black Train (dat overigens op de hoes vermeld wordt als public domain, maar volgens mij door Woody Guthrie neergepend werd) wordt door de heerlijke intro op mondharmonica een echte 'train song'.
Er staan twee eigen nummers op de plaat, de ingetogen ballade Mountain Man (met indringend melancholieke mondharmonica) en de vrolijke afsluiter On The Road Again, waarin zanger Sjef Hermans met die warme bruine stem verhaalt over de afgelopen dertig jaar, de muziek die ze maken en de optredens die ze in heel wat verschillende landen deden.
Aan het eind van hun jubileumjaar 2018 presenteerde de band de cd Sixpack, opnieuw een getuigenis van de liefde van deze mannen voor de Amerikaanse muziek, waarmee ze hun publiek al die tijd een goed gevoel hebben meegegeven. Feelgoodfolk uit Zeeland dus. Of zoals ze dat zelf zeggen: Champagne Charlie is the name - Good time music is the game!
Mirjam Adriaans