Lies & Jeroen - Er Zijn Zo Van Die Dagen - Appel Rekords APR1359
"Hechte samenzang en twee folky gitaren, meer hoeft het niet te zijn," schreef muziekmaat Henk in een gastbijdrage voor de column Achter de muziek aan. Hij had het in die regels over het Antwerpse duo Lies & Jeroen, die op het VONKfestival in Gent (B) half februari hun muziek mochten voorstellen in een programma vol showcases. Hun album Er Zijn Zo Van Die Dagen werd opgenomen bij Yves Meersschaert in de Room 13-studio en herbergt een elftal aan mooie luisterliedjes met een fijne folky uitstraling en sterke teksten.
Lies Van Camp heeft nog geen uitgebreid cv als muzikant, Jeroen Knapen daarentegen speelde onder meer al in Brisk, The Chai Connection, Griff, Surpluz, WÖR en GFVP. De twee werken al een tijdje samen, maar hun ep Alles Heeft Zijn Tijd (2018) zorgde ervoor dat ze voor het eerst aandacht kregen van een groter publiek. Hun muziek valt onder de noemer kleinkunst, maar in de uitvoering speelt folk een grote rol, ook op de nieuwe plaat Er Zijn Zo Van Die Dagen. De twee warme stemmen kleuren prachtig bij elkaar, de samenzang is hecht en hun akoestische gitaren sprankelen door het hele album. Daarnaast hebben ze op de schijf muzikale ondersteuning van nog een stel klasbakken: Thomas Noël (diverse toetsen, elektrische gitaar en banjo), Vincent Noiret (contrabas) en Frederik Heirman (trombone, euphonium), die al een pak aan ervaring opdeden in o.a. Olla Vogala, The Chai Connection, Amorroma, Brussels Jazz Orchestra en Lady Linn.
De zelfgeschreven liedjes liggen heel lekker in het gehoor en de goed in elkaar gestoken teksten over het leven en de liefde liggen dicht bij wat iedereen zoal meemaakt. Alleen al de titel van het album doet je een zucht van herkenning slaken. Want wie heeft dat niet, zo van die dagen dat niets lukt of dat alles in het honderd loopt, dat je twijfelt aan jezelf of aan je relatie, maar tegelijk kan er juist op die dagen ook weer iets moois gebeuren met je lief en weet je gewoon dat het goed komt. En dat is waar het om draait in de liedjes van Lies & Jeroen. Die schreven ze dan weliswaar voor er een pandemie kwam die het hele culturele leven lamlegde, maar soms hebben liedjes voorspellende gaven (of zijn ze gewoon tijdloos), zoals de opener Alles Heeft Zijn Tijd: "Alles is zo schoon als ge 't gewoon geworden zijt / En je weet alles heeft zijn tijd / Dan heb je iets gevonden maar je raakt het zo weer kwijt / En je weet alles heeft zijn tijd." Ze beloven dat het allemaal weer voorbijgaat, en de toon voor de plaat is gezet. Gewoon Ik En Jij behoeft eigenlijk al geen uitleg en Verdwalen Met Elkaar bevat een heerlijke liefdesverklaring: "De bestemming maakt niet uit, deze reis met jou mag eeuwen duren." Romantiek zonder melodrama, daar hou ik van. Maar ook een droeviger liedje als Binnenin kent veel vragen en twijfels: "Binnenin zit alles fout / Je krijgt het niet verwerkt / Niemand weet hoe 't met je gaat / Er is niemand die het merkt," om dan toch positief te worden: "Toch blijf je proberen / je geeft de moed niet op / het tij zal nu wel keren / stop... stop." De trombone geeft hier mooi de gevoelens van melancholie en hoop weer, waar een paar nummers later spijt te laat komt en de boot gemist wordt in De Gemiste Kans met een heel fijne opgewekte banjobegeleiding.
Hoe vaker ik luister, hoe duidelijker het wordt dat Lies & Jeroen de folky liedjes op Er Zijn Zo Van Die Dagen niet alleen vakkundig, maar ook met veel liefde voor muziek en tekst gemaakt hebben. En dat maakt het een plezier om telkens weer naar deze plaat te luisteren.
Mirjam Adriaans