Wè-nun Henk bestaat 12 ½ jaar. Aanstaande zondag wordt het gevierd. Het is 's middags vanaf half vier te doen in het Tilburgse muziekpodium Paradox. Met z'n allen erop af, zou ik zeggen. Niet alleen omdat het een bijzonder concert wordt met een hoop gasten, maar ook omdat Wè-nun Henk 't verdient! Want deze bruisende Brabantse folkband brengt volgens mij jongeren aan de folk. Hun knisperende eigentijdse aanpak maakt korte metten met allerlei vooroordelen over volksliedjes.

De uitstraling van Wè-nun Henk is verre van belegen, eerder maf dan muf. Hun attitude kun je beter situeren in de buurt van de underground dan ergens tussen de schuifdeuren. Hun muziek ademt melancholie en duisternis van een ver verleden, maar bezit groove en swing van nu. Hun sound schurkt aan tegen vernieuwende Scandinavische, Franse en Belgische folk. Soms zindert het van de 16 Horsepower-spanning. Als de percussionist inventief en subtiel te werk gaat moet ik denken aan die kanjer van het Zweedse Väsen.

In hun reanimatie van die traditionele volksmuziek hoor je verrassend hoekige patronen op dof ploffende troms en gedempt blikkerige bekkens, mysterieuze drones op draailier, een contrabas die langs creatieve wegen plokt en een dramatische lading toevoegt als-ie wordt bestreken, een banjo die eerder aards dan frivool klinkt, een ijselijk kermende of lyrische en elegante viool, subtiel tokkelwerk op gitaar, mandoloncelle en tambura, en gewaagde zanglijnen. Het werkt als een soort tijdmachine, die eeuwenoude Brabantse en Vlaamse volksliedjes en deuntjes transponeert in een 21ste eeuwse alternatieve rocky feel.

En zijn hun Brabantse tongval en teksten over drank en schoon maagdekens oubollig? Welnee, ze stammen weliswaar uit de oudheid, maar zijn zo actueel als wat. Ze handelen over onderwerpen van alle tijden zoals incest en verkrachting.

Niet voor niets dringen deze folkies door tot de kolommen van Neerlands meest respectabele popblad Muziekkrant Oor. Naar aanleiding van Wè-nun Henks vierde en jongste album ‘Over de Liefde en andere Duivels' schrijft Elsbeth van der Ploeg daarin dat ‘we Nederlandse folk vanaf nu serieus mogen gaan nemen'. Als je dat maar weet...

Hoogste tijd om bandleider en mede-oprichter Hans Hoosemans via e-mail een paar vragen voor te leggen.

Wie is destijds mensen om zich heen gaan zoeken om een bandje te gaan formeren dat Wè-nun Henk zou gaan heten?
"In 1994 had ik een cassetteproject gedaan met Ed van Nunen (Humus). Onder de naam The Vicious Gang Of Keep Left Signs maakten we muziek in de stijl van de eerste LP van Ween ('God Ween Satan' heet die fantastische plaat). Als opvolger wilden we graag iets gaan doen met Brabantstalige folk. Maar Ed was toen al in Amsterdam gaan wonen dus dat kwam er niet echt van. Na Ween namelijk (een zeer eigenwijze groep) wilde ik echt iets gaan doen wat helemaal niemand nog deed, dus de keuze voor Nederlandstalige folk had iets recalcitrants. Ik had het boek van Harrie Franken in een antiquariaat opgeduikeld, en had uiteraard de lp's van de RK Veulpoepers BV, Wolverlei, Bots en Fungus in de kast, en daarmee zijn we vertrokken."

we-nun henk 1996
Wè-nun Henk in 1996

"Via Carel en zijn toenmalige vriendin Tessa Zoutendijk (viool) en enkele klasgenoten van hem (Roeland en Martijn) hadden we toch een groepje, en dat was wel handig want we konden optreden op een feestje bij vrienden. Het oorspronkelijke idee om Brabantstalige dingen te doen is er nooit echt van gekomen omdat Martijn het Brabantse dialect niet echt van huis had meegekregen. Het klonk een beetje te geforceerd. Bovendien bleken de beperkingen al snel te groot. We hebben er wel de belachelijke groepsnaam aan overgehouden (Wè-nun Henk was een gevleugelde kreet bij tuinderij Schoenmakers in Middelbeers, waar Ed, Carel en ik in onze tienerjaren op zaterdag tomaten plukten om een centje bij te verdienen. Het betekent zoveel als ' wat een sukkel'.).
Wè-nun Henk bestond in het begin uit: Martijn Schijvens (zang, blokfluit), Tessa Zoutendijk (viool), Carel van Oirschot (mandoline, zang), Roeland Uijtdewilligen (drums, zang), Hans Hoosemans (gitaar)."

Repertoire? en waarom dat?
"In 1995 was er geen sprake van een bloeiende folkscene, en als er die wel geweest zou zijn waren we daar waarschijnlijk niet in geïnteresseerd. Ik verzamelde de Nederlandse en Vlaamse folk lp's uit de jaren '70 en dat was het vertrekpunt van ons eerste repertoire. In 1996 namen we een eerste democassette op waarop de invloed van met name Dommelvolk goed hoorbaar is. Daarna vertrekt Carel uit de groep en wordt vervangen door Katrien (contrabas) en Mark (gitaar, en verder alles met snaren). In die bezetting namen we onze eerste cd op, in 1998. In 1999 komt Carel weer terug (en zijn we dus met 7), vertrekken Martijn en Tessa die worden vervangen door resp. Luc en Stella. Na amper een jaar vertrekt Stella weer, en wordt vervangen door Nicoline (tot 2006).
Uitgangspunt is altijd het traditionele Nederlandstalige lied geweest. Wat dat betreft is er overigens weinig verschil tussen 1995 en 2008. We zijn nog altijd een van de weinigen op dat vlak die zich daarmee bezig houden."

we-nun henk 1998 elastiek
Wè-nun Henk in 1998 op Elastiek in Hivarenbeek

Hoogtepunten?
"Daar moet ik nog eens goed over nadenken".

Ha, ha. Hans, niet te bescheiden. Zal ik even opsommen wat er afgelopen jaren rond Wè-nun Henk zoal gebeurd is? Dan kun je daaruit kiezen. De geboortes van tal van kleine Wè-nun Henkjes buiten beschouwing gelaten, gaat het bijvoorbeeld om de release van vier eigen albums: Gist '98, Bar '02, Rum '03 en Over de liefde en andere duivels ‘07. Jouw fraaie project "Nieuw Akoestisch Peil" uit 2005, de cd die een overzicht geeft over de stand van zaken in de Nederlandse folk met nummers van jullie, maar ook van Lirio, Humus, Dubius en Matzko. Jullie samenwerkingsverband en theatertournee met Dommelvolk. Jullie concerten op Folkwoods, en andere grote festivals. Die alleraardigste tv-documentaire over jullie op Omroep Brabant. Die hele zwik aan recensies over jullie concerten maar vooral ook over jullie albums, waaruit veel professionele waardering blijkt.

Nog even een paar superlatieven uit die recensies gelicht:
Heaven: ...de groep brengt haar mengeling van origineel en traditioneel materiaal met een verve zoals we die sinds de hoogtijdagen van de Nederfolk in de jaren zeventig niet meer hebben gezien...
New Folk Sounds: ...respect voor de traditie en eigentijdse aanpak houden elkaar in een natuurlijk evenwicht...
Muziekkrant Oor: ...ingenieuze en verfijnde arrangementen...
Folkroddels.be: ...geweldige folk...
Brabants Dagblad: ...hun kwalitatief hoogstaande folk beklijft...
Universe: ...spannende nummers van 400 jaar oud...
Goe Vollek: ...slaagt er in om oude liederen springlevend te houden voor een groot publiek...
Folkforum: ...duivelse energie...

Ja Hans, in die 12 ½ jaar is veel gebeurd. Gestart vanuit Tilburg en omgeving, woont nu zowat de helft van de groep in België. Jullie vormen niet enkel een band maar ook een vriendenclub. Ik kom jullie geregeld samen tegen bij concerten, zoals bij een solo-optreden van Gerard van Maasakkers bij 't Smiske in het Belgische Asse en bij Göze onlangs bij Folkcafé Tilburg. Een hecht kluppie zijn jullie geworden.

Tot mijn verbazing merk ik dat er ook nog folkliefhebbers zijn die jullie ontegenzeggelijke kwaliteiten niet herkennen, zoals onlangs tijdens het laatste Fidder Folkfestival in Zwolle. Ik heb de indruk dat jullie nóg meer erkenning verdienen dan jullie krijgen. Dat jullie op het podium de indruk wekken van een enthousiast ongeregeld zootje is voor sommigen een probleem, maar voor mij juist een pré. Zeker ook omdat die ‘gezelligheid' niet ten koste gaat van jullie concentratie die nodig is voor die uitgekiende knappe arrangementen.

we-nun henk op fidder folkfestival - fot ronald rietman
Wè-nun Henk op Fidder Folkfestival 2008, foto Ronald Rietman

Ik hoop dat er nog veel hoogtepunten zullen volgen. Ik verheug me alvast op jullie jubileumconcert aanstaande zondag. Heel bijzonder lijkt me ook jullie bijdrage aan het Folkwoods-project Rawazzie rond Dommelvolk op de komende editie van dit festival.
Succes!

Henk

PS 1:
Het jubileumconcert is aanstaande zondag 13 april vanaf 15:30 uur in Muziekpodium Paradox, Telegraafstraat 62, Tilburg (een paar minuten lopen vanaf het NS-Station). Entree 5 euro.
Naast de huidige line-up van Wè-nun Henk verschijnen daarbij ook het podium:
de ex-Henken: Martijn Schijvens (zang, blokfluit), Tessa Zoutendijk (viool), Stella Rodriguez (viool) en Nicoline Soeter (viool),
Lirio: Wouter Kuyper (trek- en doedelzak), Sander van der Schaaf (gitaar), Fokke Jan Swart (contrabas),
Dommelvolk: Ad van Genechten (zang, gitaar), Bert Spin (accordeon, zang), Steeph Custers (viool, zang), Jitze Kopinga (contrabas, zang)
Zjef Naaijkens (ex-RK Veulpoepers BV), (zang)
Peter van den Bos (viool) en Marcel Grotens (doedelzak) (beiden ex-Dubius)
Adri Karsenberg (ex-Krang), (drums)
Mark van den Hout (ex-Van Bram), (fluit)

PS 2:
De huidige samenstelling van Wè-nun Henk is: Luc Plompen (zang), Carel van Oirschot (banjo, tambura, zang), Mark van Dal (gitaar, zang), Katrien Bos (contrabas, viool), Roeland Uijtdewilligen (drums, zang), Hans Hoosemans (mandoloncelle, draailier) en als gast geregeld violist Peter van den Bos (ooit Dubius).

PS 3:
Kijk hier naar de tv-documentaire die het kunst-programma Walhalla van Omroep Brabant afgelopen jaar 3 mei uitzond over Wè-nun Henk. Je ziet Hans Hoosemans en zanger Luc Plompen op bezoek bij Nel, de weduwe van liedverzamelaar Harry Franken. Ze mogen een blik werpen in het rijke liedarchief van Franken.

PS 4:
Zie ook www.we-nunhenk.nl, daar zijn een veertiental nummers te beluisteren.