-door Mirjam Adriaans, foto’s Ronald Rietman-
Met een imposant arsenaal aan instrumenten ter begeleiding van een warme heldere stem laat het Marjolein Meijers Trio een zestigtal bezoekers van Meneer Frits in Eindhoven lachen, meezingen, terugdenken aan vroeger en misschien zelfs een traantje wegpinken. Met het programma Oud En Nieuw zorgde het drietal voor een avondje topfolk.
Op het podium staan gitaren, violen, accordeons, bas, banjo en bouzouki klaar. Het lijkt erop dat er meer instrumenten zijn dan er liedjes gespeeld kunnen worden en Ad van Meurs vertrouwt de groep toe dat zij de eerste band zijn die hij wel zou willen beroven. Het ijs wordt direct in het eerste nummer al gebroken met een vrolijke ode aan de oliebol, waar denk je tenslotte anders aan bij de programmatitel Oud en Nieuw? Maar er zit meer in het vat. Marjolein Meijers wilde zelf nooit kinderen, maar groeit geleidelijk in haar moederrol als ze een partner ontmoet met een kind en voelt zich daar goed bij. Ze is ook in de overgang, maar daar gaat ze het niet over hebben vanavond (daar moet je geen liedjes over schrijven heeft iemand haar geadviseerd). Nee, ze praat liever over zoon Matthijs, die zes was toen hij bij haar en haar partner kwam wonen. Inmiddels is hij vijftien, maar de verhalen blijven ontroeren, over het bord pasta op vakantie waarbij hij uitroept “eindelijk een echte Hollandse maaltijd!” En terwijl ze hem ziet opgroeien denkt ze terug aan haar eigen jeugd, en dat levert gevoelige liedjes op als Naden Van De Tegels (over de nieuwe liefde van vader, die ze eigenlijk helemaal niet wil leren kennen) of Saartje en Leendert (met de warme nostalgie van de herinneringen aan haar opa en oma).
Maar er mag ook gelachen worden, bijvoorbeeld bij Is Dit Het Nou, over die anticlimax van ‘het’ doen met bijbehorende openhartige introductie over haar eigen liefdesverdriet als tiener “Nou, dat duurde wel een week!”. Ondertussen wordt ze zelf ouder, merkt ze dat ze op haar moeder gaat lijken en gaat alles hangen. Dat levert het heerlijk hilarische Verbouwing op, waarin het hele lijf gelift wordt, het beeld dat geschetst wordt is zo absurd dat je op je stoel zit te schudden van het lachen.
De muziek komt uit diverse windstreken. Af en toe krijgt de avond een Iers tintje met een instrumentaaltje (bijvoorbeeld de Hangmans Reel op een viool in ongebruikelijke stemming), in Frankrijk op een camping voor muzikanten leerde ze een Bulgaars deuntje van een Roemeense vrouw en ook een lekker cajunliedje gaat erin als koek, Soif is waarschijnlijk het meest bekende stuk van Louisiana Radio, een band waar Onno Kuipers deel van uitmaakte. Meezingen mag met Hollander, een sterke vertaling van The Dutchman van Michael Peter Smith (er zijn versies van o.a. The Clancy Brothers, John Gorka en Tom Russell) en balfolkies hadden ongetwijfeld raad geweten met de twee bourrées die voorbijkwamen. Slechts een keer eerder was een doedelzak te horen in de reeks Ad van Meurs presenteert… en dat was bij het vorige optreden van Marjolein Meijers in 2013. Ook dit keer klinkt hij prachtig klaaglijk in Isabella (een fijne deun van Wannes Van de Velde) en de daaropvolgende Bourre Le Roc De Carlat. In de toegift gaat Meijers nog een keer lekker los met banjo en bas, en dan kan het publiek met een goed gevoel naar huis.
De Rotterdamse Marjolein Meijers is een geboren verhalenvertelster en met de muzikale broers Walter en Onno Kuipers als begeleiders zet ze een folkgeluid neer waar je u tegen zegt. Inmiddels is ze bezig met een nieuw programma, Familieband, waarin Rens van der Zalm (oom van de broers Kuipers) meespeelt, in december 2016 komt ze daarmee terug naar Meneer Frits belooft ze. Dat wordt ongetwijfeld weer een avond topfolk.