-door Mirjam Adriaans, foto Ronald Rietman-
En weer was het raak in De Rozenknop in Eindhoven. De muziek van het Amerikaanse Marty O’Reilly Trio valt moeilijk in een hokje te stoppen, maar voor en tussen het publiek in de Ad van Meurszaal ontvouwde zich gisteravond een boeiend muzikaal schouwspel ergens op het raakvlak van americana, folk, blues, soul en jazz.
Hoewel het Marty O’Reilly Trio al eens eerder beneden in het café had gespeeld had ik ze voor deze avond nog nooit gezien. Als dat wel het geval was geweest had ik het me zeker herinnerd, zo blijkt al gelijk bij de eerste noten die in de redelijk gevulde maar niet uitverkochte Ad van Meurszaal klinken. Met name violist Chris Lynch weet een prachtig spanningsveld te creëren met zijn buitengewoon expressieve spel. Maar ook de geplukte en gestreken jazzy ritmes van bassist Jeff Kissell vormen een heerlijke ondersteuning van de liedjes. Soms wordt een bestaand stuk (o.a. van Howlin’ Wolf) op een eigen manier ingevuld, maar ook de zelfgeschreven nummers van Marty O’Reilly, die over een heel fijne rafelstem beschikt en een lekkere resonator gitaar aan het geheel toevoegt, mogen er zijn. Helemaal als ze ook nog eens minutenlang uitgesponnen worden in een ijzersterk instrumentaal vlechtwerk van resonator, contrabas en viool.
Tegen het einde van de set vragen ze de bezoekers om de stoelen aan de kant te zetten en in een kring te gaan staan. Het schijnt hun vaste afsluiting te zijn om onversterkt tussen hun publiek te spelen. En dat geeft een vleugje magie aan een toch al bijzonder optreden. Als de contrabas het plotseling begeeft (het lijkt erger dan het is, het inklapmechanisme wil zichzelf blijkbaar wel eens spontaan aanzetten) is de betovering heel even verbroken, maar de twee overblijvende muzikanten laten het er niet bij zitten en spelen verder met als toegift een wel heel fijne uitvoering van St. James Infirmary.
Oude soul, vernieuwende folk, geestverruimende blues, of iets wat daar ergens in het americanagebied tussendoor meandert, hoe je het ook wilt noemen, wie er niet bij was heeft wat gemist.