- door Henk -
Natuur was altijd een geliefd onderwerp voor de Ierse Moya Brennan, the voice of Clannad. Daar paste een mystieke zweverige benadering bij. Haar nieuwe songs, waarvan Eindhoven gisteravond (zo 22/10) de wereldwijde primeur had, gaan over haarzelf en klinken een stuk steviger.
Doordat ze oud repertoire van Clannad en eerder solo-materiaal combineert met de songs van haar piepjonge album Signature, toont ze in het goed gevulde Muziekcentrum verschillende gezichten. Enerzijds hoor je een bijna new age-achtige invulling van Ierse volksmuziek, anderzijds een stevige pop- of folkrock-benadering.
Maar hoe de sopraansax ook scheurt, de drumbeats en de basgrooves heftig stuwen, het keyboard bombastisch doordrenst, altijd hoor je echo's uit het verre verleden. Is het niet op de twee cruits (keltische harp), dan wel op de houten dwarsfluit, tin whistle of de grillige uillean pipes, die prachtige stokoude Ierse doedelzak. Dat is misschien wel het meest opmerkelijke aan de aanpak van Moya Brennan. Ik heb genoten van de prominente rol voor de harp (zijzelf en Carmac de Barra) en de pipes van Eamonn Galdubb. Ook trouwens van de warme kleur die Galdubb sommige nummers gaf met zijn sax.
Brennan (54) blikt terug op haar turbulente leven. Dat doet ze minder uitgesproken dan in haar autobiografie, maar dieptepunten en glorie zijn voldoende herkenbaar. Poëtisch maakt ze de eenzaamheid na haar echtscheiding voelbaar in ‘Black Night'. In ‘Tapestry' looft ze de liefdevolle relatie met haar grootouders. Duisternis klinkt door in een trieste houten dwarsfluit; het licht in juichende pipes.
Haar nieuwe werk is compact en fris. Het kent pakkende refreintjes, waarin Gaelic en Engels samengaan. Soms zingt ze verrassend weldadig naturel (‘Black Night', ‘Merry go round' en ‘Gone are the days'). Maar van de vroeger kenmerkende gewijde sfeer met statige zang en zuchtende koortjes -inclusief overdadige galm - zijn we nog niet geheel verlost.
Clannad-klassiekers als ‘Theme From Harry's Game', ‘In A Lifetime' en ‘Robin (The hooded man)' houdt ze in ere. Onverwoestbaar blijkt ‘Eleanor Plunkett'. In ‘74 zette ze het al met haar broers en ooms op het tweede, van de in totaal 18 Clannad-albums. Nu twinkelt het op twee harpen. IJl en hoog neuriet Brennan er indrukwekkend achteloos een derde melodielijntje bij.
Instrumentale sets bouwt ze op van akoestisch op harp naar bandbreed heftig swingend in jig of reel, met een aanzienlijke stuwende rol voor gitarist/zanger Fionan de Barra op akoestische gitaar. Hij zingt aardig maar valt lichtelijk door de mand als hij de rol van Bono waarneemt tijdens ‘In A Lifetime' dat Clannad zo'n twintig jaar geleden samen met de U2-voorman vastlegde op het Clannad-album Macalla.
Eindhoven viel dan weliswaar de eer te beurt van de wereldpremière, het moest daarmee ook schoonheidsfoutjes voor lief nemen. Een keer zet Brennan te vroeg in, een andere keer (‘So many Faces') is ze de juiste toon kwijt. In een harpduet gaat het akelig vals omdat ze - naar ik meen - de clipjes vergat bij te draaien waarmee je de toon van de snaren een halve noot kunt beïnvloeden. Het was dacht ik tijdens ‘Planxty Brown' (of was het ‘Fairly Shot of Her'; ze noemde niet alle titels). Voor haar toegift ‘Against the wind' (van ‘Maire', het eerste van haar zeven solo-albums uit '92), erkende ze dan ook schuldbewust dat deze première met enige ‘wobbles here and there' gepaard was gegaan.
Zoals gezegd benoemde Brennan niet alle nummers. Volledig kan ik dus niet zijn, omdat ik niet van elke song de titel kon herinneren. Maar grofweg was dit het repertoire dat ze in Eindhoven bracht:
Van haar nieuwe album: Purple Haze, Always, Here my prayer, So Many Faces, Never Stray Far Away, Merry go round, Tapestry, Gone are the days, Black Night en No One Talks.
Uit ouder solo-repertoire en het werk van Clannad vertolkte ze ondermeer: New Grange, Perfect Time, Eleanor Plunkett, Into the forest, Robin (The hooded man), In a lifetime, Theme From Harry's Game, Sailing Away en I will find you.
Moya Brennan & band, gehoord op zondag 22 oktober in Muziekcentrum Eindhoven. Met: Moya Brennan (zang, harp), Fionan de Barra (gitaren), Sam Jackson (toetsen), Sinéad Madden (viool), Carmac de Barra (harp), Paul Byrne (drums en percussie), Eamonn Galdubb (fluiten, uillean pipes en sopraansax) en Yoshi Izumi (basgitaar).
Volgende tournee-data:
24/10 De Harmonie Leeuwarden
25/10 Concertgebouw Amsterdam
26/10 Chassétheater Breda
27/10 De Doelen Rotterdam
28/10 Rabotheater Hengelo.