-door Jeroen van Zuylen-
De zevende editie van het Boombalfestival in Lovendegem trok weer duizenden folkdansers uit vele landen. Iets minder dan voorgaande jaren, maar dat had te maken met het weer en met het gedeeltelijk samenvallen met de muziekstages in Gooik. Het gezellige folkfestival bij Gent mag dan kleinschalig van opzet zijn, het krijgt steeds meer internationale allure. Volgens organisator Lieven Claeys weten - naast de Belgen - met name Fransen (15% van de bezoekers) en Nederlanders (11%) de weg naar de Oost-Vlaamse weide te vinden. Maar er waren ook dansers uit Italië, Polen, Finland.
Helaas besloten de weergoden voor het derde jaar op rij om wat bakken water over het terrein uit te storten. Het pad door het maisveld naar de 'stille camping' werd een riskante glibberbaan, zodat menig stilte-adept hier 's nachts flink onderuit zwiepte. Maar verder liet het trouwe danspubliek zich niet door de regen afschrikken en gaf het zich vier dagen lang over aan mazurka's, walsen en bourrées.
De nadruk lag dit jaar op Franse folk en dus op Franse en Bretonse dansen, gezien het grote aantal Franse bands (tien) dat acte de présence gaf. Sommige bands traden meerdere malen op. Het Franse Zlabya opende op donderdag het festival, waarna het Vlaamse Follia in de Concerttent liet horen dat balfolk en folkrock met een psychedelisch sausje uitstekend samengaan. De groep behoort onmiskenbaar tot de top van de hedendaagse Vlaamse folk.
Op vrijdagmiddag ontpopte accordeoniste Sophie Cavez zich heel verrassend als een prima bassiste in duet met trekzakspeler Pablo Golder. De metamorfose was even wennen, maar het resultaat mocht er zijn. Het hoogtepunt van Boombal 2012 zou die nacht volgen. Eerst zette de Bretonse groep Le Bour Bodros Quintet de tent in lichterlaaie met een serie opzwepende Bretonse reidansen. Het zich steeds herhalende spel van vraag en antwoord tussen met name trekzak en sax brengt de dansers in een collectieve trance (ik kan het beamen), vooral in de lang uitgesponnen Plinns en Gavottes. Niet alleen de dansvloer wordt op de proef gesteld, ook het uithoudingsvermogen van de dansers. Ik zal niet zeggen dat ik, 40-plusser, na weer een uitputtende Bretonse dans meteen aan de beademing moest, maar vermoeiend was het wel!
De danstent was nog overvol toen om 2 uur 's nachts Lost Highway het podium betrad. Het werd een bijzonder energiek concert, met strakke intelligente composities vol aanstekelijke grooves. Met name het samenspel van uilleann pipes (Stijn van Beek) en bagpipes (Julien Cartonnet) zorgde voor spannende taferelen. Het Frans-Nederlands gezelschap ontleent zijn naam aan een film van David Lynch: vol verrassende wendingen, net als de muziek. Lost Highway ontstond op een festival in Zuid-Frankrijk, waarna werd besloten als groep verder te gaan. We zullen ze dus hopelijk vaker tegenkomen.
In twee Danstempels, met elk een capaciteit van 1000 mensen, vonden de dansconcerten en -workshops plaats en in de grote Concerttent kon je terecht voor luisterconcerten, bedoeld als publiekstrekkers. Stef Bos trad hier op en voor de kinderen was er de populaire Kapitein Winokio ('kinderen, wie laat bij u thuis de luidste protjes, pappa of mamma?'). Ik bezocht hier twee concerten. Op zaterdagmiddag bewees het duo Tuur Florizoone & Didier Laloy dat een Vlaming en een Waal op één podium tot een verrassend goed resultaat kan leiden. De virtuozen op chromatische en diatonische accordeon speelden eigen composities: geen gemakkelijke deunen, maar wel fraaie, verrassende melodielijnen. Muziek van hoog niveau. De Vlaamse liedjeszanger Lieven Tavernier vervolgens, lange tijd enigszins miskend in eigen land, bracht veel werk van zijn laatste cd Witzand. De lichtvoetige, maar niet oppervlakkige teksten werden met overtuiging gebracht, mede dankzij de uitstekende begeleidingsband.
Het bijzondere van het Boombalfestival is de wonderlijke interactie tussen muzikanten en dansers. Als een van de razend populaire wisseldansen gespeeld gaat worden (Cercle, Jig), zorgt de groep voor een lekker lang intro zodat de dansers de tijd hebben om zich juist op te stellen. Waarna tijdens het nummer de dans alsnog ontaardt in een heerlijke chaos.
De basis van het het balfolkdansen mag dan liggen in de traditie van oude volksdansen, de dansen zelf evolueren continue, met alle mogelijke variaties. Ook de ontwikkeling binnen de muziek staat allerminst stil.
Bij Coiffure Joziane werd de human beatbox ingezet en bij Naragonia - vaste gast op BBF - deed de techno zijn intrede. De traditionalist fronst dan zijn wenkbrauwen, en toegegeven, al die modernalia zijn ook niet míjn ding, maar folkmuziek is geen museum, denk ik dan!
Zondagavond eindigde het festival met het traditionele Boombalbombardement, een sessie met Vlaamse muzikanten. Er kwam veel moois voorbij dit weekeinde. Ik noem nog de zwoele passie bij Une fille dans le métro, de folkrock van Zef, de romantische mazurka's van Parasol en de talentvolle broers van Trio Dhoore.
Het grote infoscherm in de Concerttent werd zelden gebruikt, slechts voor urgente mededelingen. Diep in de nacht, rond half 3, verscheen de tekst: 'Over 20 minuten sluit de frituur'.
Boombalfestival, Lovendegem 23 - 26 augustus '12