Olla Vogala
Het jaar begon adembenemend met Olla Vogala in De Hofnar in Valkenswaard, waar we trouwens op dezelfde avond ook nog Jaune Toujours en Deux Accords Diront zagen. Dat theater laat ook dit keer Vlaamse groepen het jaar openen: (BUB), Tref en Troissoeur (za). Mooi initiatief! Met z'n allen er op af…
Tesi, Farlanders en Sparagna
In Tilburg op het festival genoten van Riccardo Tesi en The Farlanders, maar zeker ook van zanger/accordeonist Ambrogio Sparagna tijdens een schoolconcert voor honderd dolenthousiaste basisschool-leerlingen in theater De Vorst. De kinderen gilden, klapten en stampten zo hard mee, dat we ons met angst en beven afvroegen of de meedeinende tribune het zou houden…
Silvie Moors
Kort daarna, begin februari in het Zuid-Limburgse Merkelbeek tijdens het midwinter Triskell-festival: Didier François & Jose Toral & Silvie Moors. Silvie zong bij één nummer mee, en wel in het Zweeds. Francois begeleidde op nyckelharpa. Silvie zong zo ijl en breekbaar, met zóveel uitstraling dat ze het bij de toegift op nadrukkelijk verzoek van publiek nóg een keer moest zingen...
John Tams
Ook kippevel kreeg ik bij het concert van John Tams tijdens het folkfestival in Zwolle. Daar was Follia! trouwens ook buitengewoon.
Jong Folk met o.a. Rémi Decker
Het voorjaar was de tijd van Jong Folk. In België stikt het van 't talent. Dranouter kon er een paar dagen een tent mee vullen. Waardevol was het initiatief om dat talent vast te leggen op het album Jong Folk. Bij de presentatie daarvan voor de pers in 't Smiske in Asse bij Brussel, werd ik aangenaam verrast door het spel van een van die grote jeugdige talenten, de 20-jarige Rémi Decker op doedelzak.
Laïs
Minder mooi moment - of zeg gerust een dieptepunt - was de uitglijder van het Vlaamse dagblad De Morgen dat meende zonder enige bewijs Laïs te moeten beschuldigen van rechts-extreme sympathieën. Laïs verweerde zich sterk en De Morgen moest tot in het oneindige rectificeren.
Dranouter
Dranouter bood onvergetelijke concerten van Mes Souliers Sont Rouges, Ranarim en The Big Session (The Oysterband + Eliza Carthy). Maar ook de tent met Jong Folk-bands was de moeite waard. Mij staan daarvan in ieder geval twee concerten nog goed bij: AEDO en de Waalse band Les Turdus Philomelos met een akoestische swingende mengeling van harmonie, fanfare, chanson, gipsy en folk. Met een man of zes beheersten ze sax, trompet, diatonische accordeon, viool, gitaar, drums en percussie. Ze schroomden niet samen er ook nog bij te zingen. Ach, deze band laat heus wel eens een steekje vallen, maar is in haar arrangementen en aanpak dermate origineel dat je dat op de koop toeneemt. Horen we vast nog meer van.
Leonie & Thad
Folkwoods was heet, maar dankzij verkoeling van brandspuit en tap waren er heerlijke concerten van Freddy White, AEDO, Follia, Värttinä, Fred Piek, Linde Nijland en een van de mooiste muziekmomenten van afgelopen jaar: de paar nummers die presentatrice Leonie Janssen zong onder gitaar-begeleiding van Thad Beckman. Intiem, zeer indringend, klein én fijn…
Dave Evans
Zoals ook dat kleine moment op het einde van de zomerse editie van het Triskell Festival in Merkelbeek. Bijna iedereen was al naar huis. Belicht door een paar spaarzame lampjes in een boom zaten nog een stel overlevers rond 'n tafel onder wie good old Dave Evans. Deze zanger/giarist al twintig jaar uit het 'vak' had 's middags een concert gegeven waarin hij een half uur lang knokte om zijn zenuwen in bedwang te krijgen, maar daarna was het 'n juweel. 's Nachts zat hij daar met z'n gitaar. Bevrijd van elke spanning begeleidde hij á l'improvice op een weergaloos subtiele manier een lied dat door een ander spontaan was ingezet...
Gerard van Maasakkers
Vijfentwintig jaar geleden bracht Gerard van Maasakkers zijn eerste elpee uit: Komt er mer in. Ongeëvenaard was het jubileumconcert dat hij ter gelegenheid daarvan gaf in het Muziekcentrum in Eindhoven, twee dagen achter elkaar met telkens 1200 man compleet uitverkocht. Van Maasakkers brak met zijn album Vol Dagen door tot geheel Nederland. Hij kreeg enkele onderscheidingen. Moest in De Bijenkorf cd's en liedtekstboek signeren, speelde live op de Regionale Brabantse TV, maar ook op de landelijke, bracht de eerste drie elpee's opnieuw uit op een dubbel-cd, bracht een dvd uit, etc… Van Maasakkers scoort hoog als het gaat om muzikant van het jaar, maar hij moet een ander voor laten gaan (even geduld).
Watchman & Very Girls & Jackson C. Frank
Ook een topconcert vond ik dat van The Watchman & The Very Girls in Café Berlage in Eindhoven. Na hun tournee door de VS waren ze uitstekend op elkaar ingespeeld. Ik herinner me bijvoorbeeld nog het fraaie nummer Blues Run The Game van ene Jackson C. Frank. Kort daarna gooide stomtoevallig een collega de gelijknamige cd van die voor mij tot dan onbekende singer-songwriter op mijn bureau. Goed! Hij haalde bijna mijn top-10 van dit jaar, tot ik er achter kwam dat de meeste nummers al ruim dertig jaar geleden waren opgenomen en Frank al in '99 blijkt te zijn overleden. Ooit in 1965 had hij verkering met Sandy Denny, de bofkont. Zij heeft nog een drietal nummers van hem op haar repertoire gehad.
Peter Beeker
En als we dan toch in de sfeer van de singer-songwriters bezig zijn, moet ik nog even het Singer-Songwriter Festival in The Gazstation in Panningen memoreren met o.a. de verrassende Limburgse zanger/gitarist Peter Beeker.
Ambrozijn
Het beste concert van het jaar hoorde ik in Heeze op de binnenplaats van het kasteel. Ambrozijn in topvorm. Twee keer drie kwartier voor zo'n man of tachtig op een zwoele augustus-avond. Nog nooit zo'n mooie uitvoering van het nummer Amsterdam gehoord als die avond door Ludo Vandeau. Een dag later zagen we Ambrozijn opnieuw, maar dan met hun festivalset als afsluiter op het Triskell Festival in Merkelbeek. Anders dan zo'n compleet concert, maar wat zijn ze live toch sterk!
Johnny Cash
Natuurljk waren er ook weer mooie concerten in de geboorteplaats van Ambrozijn, Gent. Eén pikken we eruit: Griebo (Tom Theuns & Wouter Vandenabeele) voor 25 man in De Fantast op de Burgstraat. Toen wisten we het nog niet, maar achteraf bood dat concert een aardig inkijkje in de toekomst van Ambrozijn, het ludoloze tijdperk. Het opvallendst in het Griebo-repertoire waren namelijk de geslaagde uitstapjes naar de Amerikaanse muziek. Tom Theuns zong nummers die we al kenden in uitvoeringen van Johnny Cash: I'm so lonesome I could cry van de cd Johnny Cash: American 4, The Man Comes Around, en The Beast in me (Nick Lowe) van Johnny Cash American Recordings 1. Tijdens het uittesten van de geluidsintallatie zong Theuns het nummer Bridge over Troubled Water (Simon & Carfunkel), wat hij ook kende van Johnny Cash American 4, The Man Comes Around. Dit Griebo-concert deed me opnieuw grijpen naar dat album van Cash. Toen hij een paar maanden later overleed, kreeg het een extra dimensie. Het is het laatste album dat Cash bij leven uitbracht. Het laatste nummer op die cd heeft notabene de welhaast profetische titel We'll Meet Again. Een paar weken voor zijn dood - hij was al doodziek - stapte Johnny Cash binnen in de studio waar zijn zoon John Carter Cash bezig was met de afronding van zijn album Bitter Harvest. En natuurlijk zong pa een nummer mee. Nog nooit klonk een stem zo ontroerend breekbaar als in The Way-Worn Traveller, dat terecht als bonus-track werd toegevoegd. Ja, Johnny Cash is zonder twijfel dé man van het jaar.
Wolverlei
Al deze mooie muzikale hoogstandjes leggen het toch af bij Mijn Mooiste Muziek Moment 2003. Niemand heeft het meegemaakt, alleen ik. Zo in je uppie kan muziek je het meest raken. Mijn Mooiste Muziek Moment is me bezorgd in een vlaag van nostalgie. Rozen aan m'n hoedeken. Ik hoorde dit nummer, ik meen dat het officieel Rozendanslied heet, midden in de nacht in de auto op thuisreis na alweer een of ander concert. Het is een nummer van een van de twee sublieme elpees die de Nederlandse groep Wolverlei zo'n 25 jaar geleden opnam. Toentertijd grijs gedraaid, dus al jaren ondraaibaar. Ze worden ook niet meer op cd uitgebracht. Assie heeft ze nu op cd gebrand en mij toegestuurd. Als je dat na zoveel jaar weer hoort op een donkere verder lege autoweg dan….
In een cd-recensie maakte ik onlangs gewag van mijn al jaren durende speurtocht naar een Albion Band elpee, genaamd A Christmas Present. In de jaren tachtig had ik die elpee op cassettebandje. Rond de kerst was ie favoriet. Ook de kinderen luisterden ernaar. We bewaren er warme herinneringen aan. Maar cassettebandjes zijn geen lang leven beschoren. Het kerst-album Fire and Sleet and Candlelight van Coope Boyes & Simpson, Fi Fraser, Jo Freya en Georgina Boyes, wakkerde het verlangen naar die Albion Band elpee weer aan. Zojuist sloeg Assie opnieuw toe. Als Christmas Present plofte die elpee nu in de vorm van een cd in onze brievenbus. Na een keer draaien moet ik Het Mooiste Muziek Moment 2003 in heroverweging nemen. Ronduit gewldig. Assie, bedankt!!!!
2004
Ludoloos
Nóg meer cd's. Nóg meer talent. Nóg meer mooie concerten. Nóg meer dansen op Folkbal en Boombal. De festivals komen er weer aan: Tilburg (28-01 t/m 01/02), Zwolle (07/02), Groningen Trad.It (13/03) en Merkelbeek (14/03). Ik verwacht elk moment nieuwe albums van The Watchman (een blues-cd), Laïs, Kleine Blote Liedjes, Sido Martens, het nieuwe ludoloze Ambrozijn en de nieuwen van Bodixchel en Olla Vogala (beide mét Ludo Vandeau).
Talent
Bij onze zuiderburen manifesteert zich voldoende talent. Maar ook hier gaat het de goede kant op. Ik heb genoten van groepen als Lirio, Dubius en Inner Strength. Er komen demootjes binnen van ongekende grootheden, gewoon thuis opgenomen en rechtstreeks op cd gezet. Nu liggen er bij mijn cd-speler bijvoorbeeld twee van die schijfjes. Namen noemen wekt wellicht verwachtingen, terwijl de muzikanten vaak gewoon lekker bezig zijn zonder al te hoge aspiraties. Maar toch: een schijfje bevat 2 traditionele Schotse instrumentaaltjes en 2 liedjes van onze Marieke Smegen (zang/gitaar), die geregeld een column levert vanuit Edinburgh. Zij komt met violist Andrew in april deze kant op.
Dan kreeg ik een schijfje met vier nummers erop van de Poem Beggars. Nooit eerder van gehoord. Het gaat om zangeres Jenny Maas, gitarist/songschrijver Pjotr Nijenhuis en zanger/gitarist/songschrijver Maarten Molenschot. Het klinkt nog niet allemaal even zuiver, maar de Engelstalige liedjes zitten goed in elkaar. Leuk!
Bal
Wat ook optimistisch stemt is het enthousiasme waarmee jonge mensen aan de slag gaan op het Boombal in België en de folkbals hier in Nederland. Het prille initiatief voor het Folkbal in Eindhoven komt van Tinus Kanters, die ook al het festival Folkwoods onder zijn hoede heeft. Daarnaast is Kanters begonnen om folkconcerten van het meer heftiger soort in de Eindhovense poptempel De Effenaar te ondersteunen. Hij is dus een drijvende kracht achter de folk in Eindhoven. Ook Ad van Meurs (The Watchman) speelt in die zin een belangrijke rol. Hij organiseert wekelijks concerten in het Eindhovense café De Buut en het Gemertse Alleman, maandelijks in het Eindhovense Berlage en een paar keer per jaar in 't Muziekcentrum Frits Philips. Uit Eindhoven en omgeving stammen ook nogal wat muzikanten en groepen die zich begeven in de folk- of rootsmuziek. JW.Roy, Gerard van Maasakkers, The Watchman, Matzko, Roel Spanjers, Inner Strength, The Very Girls, Folkaholics, Eric van Dijsseldonk en Smalltown Romeo. Maar ook een Lenny Kuhr neigt naar folk, of good old Dimitri van Toren. En wat dacht je van de akoestische versie van KneeDeep samen met Armand. Als je dan beseft dat Folkforum.nl ook vanuit Eindhoven gestuurd wordt, dan mag je deze lichtstad onderhand ook folkstad noemen…
En dan zijn er ook nog nieuwe initiatieven te verwachten. In Eindhoven zijn plannen weliswaar nog in een prenatale fase - voor een kleinschalige luisterpodium en folkclub, terwijl het in Den Bosch (half uurtje rijden) al concretere vormen aanneemt. Daar zou in het voormalige theater Bis een zondagmiddag-cyclus gaan lopen met mooie folk- en wereldmuziekacts. Niet gek toch?! Laten we hopen dat het lukt.
Folk op internet
Op internet verschijnen steeds meer sites die aandacht besteden aan onze muziek. Het Vlaamse folktijdschrift 't Bourdonske zweert het papier af en gaat in z'n geheel over op internet. Toch jammer dat ze voor achtergrondartikelen niet toch een tijdschrift overeind houden. Het wachten is op initiatieven van het Nederlandse folktijdschrift NewFolkSounds. Het verschijnt slechts zes keer per jaar. Dan is het lang wachten op recensies van cd's, concerten en festivals. Misschien moeten ze dat aan actualiteit onderhevige gedeelte overhevelen naar internet en de rest uitbouwen tot een doorwrocht achtergrond magazine. Maar het probleem zal blijven dat het om vrijwilligerswerk gaat. En het runnen van zo'n site kost weer extra tijd. Ik weet er alles van…
Fijne feestdagen en een mooi muzikaal 2004!
Henk