Ontdekkingen en gemis tijdens
ruim drie weken vakantie

- door Henk -
Het aantal beluisterde cd's tijdens de afgelopen vakantie is op de vingers van één hand te tellen. Dertig cd's in een koffertje ten spijt. In een tent in Friesland overleed het draagbare cd-spelertje. Alternatief was de audio-apparatuur in de auto, maar die wilden we juist zoveel mogelijk laten staan ten faveure van de fiets.

Mes Souliers Sont Rouges
Op de terugweg toch nog een ontdekking gedaan: Mes Souliers Sont Rouges. Na twee keer draaien ben ik onder de indruk van hun cd '5'. Die had ik aangeschaft nadat ik die naam op het affiche van Dranouter zag staan. Nog nooit eerder van gehoord. Stom, want op de site van Dranouter staat dat de groep al tien jaar bestaat, vier cd's uitbracht en een fikse hit scoorde met het nummer Turlutte. Op www.folkdranouter.be wordt hun muziek vergeleken met de feestelijke klanken van La Bottine Souriante. De hit Turlutte heb ik nog nooit gehoord, die zal op een eerdere cd staan. Maar '5' doet mij eerder denken aan een modernere variant van Debout Sur Le Zinc. Even breed repertoire met minstens zo sterke zang en instrumentalisten. De strakke bas is iets bepalender. Wat een hechte band, dit vijftal uit Normandië. Op naar de kleine concertent van Dranouter op zondag 3 augustus om 20.15 uur.

Oerol
De vakantiebestemming was Terschelling maar de vrees voor een veel te druk Oerol-theaterfestival deed ons besluiten eerst een weekje Friesland te doen en pas na afloop van Oerol de oversteek naar Terschelling te maken. We konden het echter niet laten en zijn een dagje vanuit Harlingen met de veerboot op en neer geweest om de sfeer van Oerol te proeven. Het festival biedt naast alternatief theater ook muziek in de kantlijn van het programma.
We troffen het. Er waren veel mensen, maar we ervaarden het niet als té druk. Op het Groene Strand tegenover het aangename strandpaviljoen (zeg maar gerust café/restaurant) De Walvis waren we getuigen van een concert door de Russische meiden van Babsley. Niet mis! Swingende ska/folk met een bezwerende soms krijsende zangeres, drijvende basgitaar, drums (enige man), sologitaar, accordeon en viool. The Transsylvanians maar dan punkiër en instrumentaal beter.

Spansen
In de winkelstraat van West-Terschelling waaiden ons Ambrozijnerige klanken tegemoet. Aan de voeten van de accordeonist, violiste en gitarist lag een hoed met wat muntgeld en enkele briefjes. De tekst daarop:

LIRIO, Verse Folk! & dE fOLkgUErillia presenteren: Danseeh! dans la plageeh! Het eerste clandestiene oerol-folk-bal!! Bal populaire moderne. Koop een pulleke deodorant en pakje blarenpleister en DANSEEH! Waar: Bij de Brandaris. Wanneer: Dinsdag 17.06 20.00. Neem je eigen instrument mee en kom spansen! Dansinstructie vast wel aanwezig…. www.lirio.tk

Wat een positief initiatief! Dit was dus de groep Lirio uit Deventer. Prachtig zo'n onverwachte ontmoeting. Té kortstondig want we moesten door. Driehonderd meter verder lag onze boot terug naar Harlingen te wachten. De laatste van die dag (reeds om 17.30 uur…) Helaas, want het klonk leuk. We hadden trouwens ook graag achter de Brandaris meegespanst, hoewel wij nog nooit spansles hebben genoten.

Accordeon
Een week later, toen we ons definitief (allee..., voor twee weken) met onze tent in de rust van Terschelling genesteld hadden hoorden we in diezelfde winkelstraat accordeonmuziek. Het leek een Frans instrumentaaltje. Maar daarna zong de troubadour de Zuiderzeeballade. Zijn accordeonspel had een folky sound. Het ging om Bennie Huisman uit Heerenveen. Een eind in de vijftig, maar met de uitstraling van een jonge god en een dito stem. Hij put uit een ruim - hoofdzakelijk Fries - repertoire, voor een deel zelf geschreven. Hij bracht reeds drie cd's uit. Zijn laatste 'Fan'e Souder op 'e Flier' (2000) kochten we. Mooi uitgebalanceerd met meer piano dan accordeon. Een fraaie eigen interpretatie van Island in the Sun en een leuke variant op Zij dronk Ranja met een Rietje. Inderdaad… iets minder folky dan het repertoire op het bankje in de schaduw van de Brandaris, maar toch met dezelfde intentie. En zijn muziek bij gedichten van mensen als Fedde Schurer, Wibren Altena en Eeltsje Halbertsma heeft wel degelijk iets van folk. Gecombineerd met nu en dan een knipoog naar kleinkunst zou je voorzichtigjes en met de nodige schroom kunnen spreken over een Friese Willem Vermandere.

Sjako
Door de falende cd-speler wat meer naar de radio geluisterd. Dat leverde op dinsdag 1 juli een boeiend uur op. Frenk van der Linden interviewde in het programma Kunststof Wouter Plantijd van Sjako. Hij is door collega-muzikanten uitgeroepen tot de beste gitarist van Nederland. Plantijd speelde live in de studio een soort Nederlandse Americana. Bovendien liet hij zijn licht schijnen over de techniek van grootheden als Jimmy Hendriks en Django Reinhard. Boeiend.

Gemis
Dus ondanks de digitale problemen toch een vakantie met aantrekkelijke muzikale bijvoeding. Maar als je de concertagenda bekijkt weet je dat je het nodige mist in zo'n periode van ruim drie weken… Links en rechts hebben we wat bladen en sites doorgesnuffeld op zoek naar verslagen en recensies van 't een en ander. Over de gigantische bezoekersaantallen op Mundial (alweer 120.000 man tijdens het slotweekeinde en de organisatie overweegt volgend jaar de vrijdagavond er ook nog te betrekken), over de sfeer en de bijna 50.000 bezoekers op Oerol, maar ook over iets kleinschaligers als de traditionele reprise-avond ter afsluiting van het seizoen (alweer het 25ste!) van folkcafé De Lantaern in Oud-Zevenaar. Een krantenartikel rept over een ontroerende zingende schoolmeester Patrick Kerkhoffs tijdens het open podium en over de Friends uit Etten die veel sfeer schiepen met nummers als Let it Be en Some say Love.

Harrie Franken
In Bergeijk werd de oprichting van de 'Stichting Brabants volksliedarchief Harrie Franken ' bezegeld. Muziekgroepen op zoek naar een liedje kunnen bij het Brabants Volksarchief terecht, maar ook wetenschappers die onderzoek willen doen naar de liedjes. Uit een verslag in het Eindhovens Dagblad blijkt dat de avond goed paste bij de te vroeg overleden oprichter Harrie Franken.
…Allerlei volksmuziekgroepen en artiesten speelden in de Kattendans uitbundige, dramatische en vieze Brabantse volksliedjes uit Frankens enorme verzameling. Gerard van Maasakkers praatte de liedjes op een ontspannen manier aan elkaar, het publiek zong uit volle borst mee…
De uitvoeringen waren helemaal in de geest van mijn vader, zei Karel, de zoon van Harrie Franken, tegen de verslaggeefster van het Eindhovens Dagblad. "Hij zorgde dat alles bewaard bleef. Wat mensen er mee deden maakte hem niet uit." Ad van Genechten, zanger van Dommelvolk, zei het zo: "We hebben negentig procent van ons repertoire te danken aan het veldwerk van Harrie. Dat we er vervolgens op een onzorgvuldige manier mee omgingen, is algemeen bekend." Peter Koene en Jaap Oudesluis, artiesten met een actievoerdersverleden, zongen zonder scrupules een achttiende-eeuws lied dat ze in de jaren zeventig hadden verbouwd tot een actielied tegen 'de snode plannen met kernenergie' net over de grens in het Belgische Mol. Maar zonder maatschappijkritiek kan het ook schrijft de krant: even makkelijk liet Horlepiep uit Asten-Heusden de zaal meedeinen op het hilarische lied 'Bleinden Hannes', en bezorgden Leen Verhoeven en Karel Franken het publiek kippenvel met het bloedstollende 'Vrouwke van Hoogduitsland', waarin een arme weduwe en haar vijf bloedjes van kinderen doodvriezen.

Richard Thompson
Richard Thompson
trad met band op in 013 in Tilburg. Van FF-Paul hoorden we dat 013 vol stond met stoelen en dat zo'n 400 man twee-en-een-half uur verwend werden met een fantastische heftig elektrieke Thompson, die echter ook nu en dan verstild te werk ging. Zelden was 013 zo muisstil, zei Paul. In Oor vertelde de singer-songwriter ondermeer: …Toen ik twintig jaar geleden voor het eerst in de VS begon te toeren, gold ik tot mijn verbazing als een nieuwkomer, ook al was ik de veertig inmiddels gepasseerd. In de ogen van de Britten was ik die oude hippie van de Fairport Convention, terwijl de Amerikanen mij tot mijn stomme verbazing zagen als een new wave-act… en: …Hoe je het ook wendt of keert, ik maak popmuziek en dat is per definitie een wegwerpproduct. Bovendien kan ik me bij lange niet meten met iemand als Bob Dylan. En hoeveel verschillende nummers worden er door straatmuzikanten over de hele wereld nou nog van hem gespeeld? Je kunt ze op de vingers van één hand tellen. Het zou van mijn kant dan ook van een mateloze arrogantie getuigen om te verwachten of zelfs maar heimelijk te hopen dat een of ander liedje van mij de eeuwen zal weten te trotseren. Bovendien hoef ik niet zo nodig de geschiedenis in te gaan. Want wat heb ik daar nou aan? Ik moet in het hier en nu van mijn muziek leven, niet straks als ik eenmaal dood ben…
Heerlijk toch die Thompson. Ondanks het soms met arrogantie verwarde excentrieke en zijn grote talent nog steeds met beide voeten stevig op de grond, terwijl hij de echte muziekliefhebber steeds weer onnavolgbaar swingend uit z'n dak doet gaan.

Razzmatazz
Van het opvallende folkfestival in Oost-Souburg op 27 en 28 juni vonden we in de pers geen recensie. Vreemd omdat het affiche bijzonder was met o.a. Naked Raven, Ambrozijn, Oblomow en Debout Sur Le Zinc. Ook qua voorpubliciteit over dit 35-jarig jubileum van podium Razzmatazz was het droevig gesteld. We vonden slechts één aankondigend artikel. We hoorden dan ook dat het festival bijzonder matig is bezocht. De speciaal geplaatste tent kon 600 bezoekers bergen, maar beide dagen kwamen er niet meer dan zo'n tweehonderd. Voorafgaand aan het festival schreef Ernst Jan Rozendaal in de Provinciale Zeeuwse Courant ondermeer:
…De tien jaar zijn omgevlogen. Het tweedaagse muziekfestival waarmee het Oost-Souburgse podium Razzmatazz in september 1993 zijn 25-jarig bestaan vierde, staat veel muziekliefhebbers nog helder voor de geest. Alle reden om het 35-jarig bestaan op een vergelijkbare manier te vieren. Op 27 en 28 juni treedt daarom een keur van internationale muziekgroepen aan in een tent naast het piepkleine podium. Volgens organisator Ad Lijnse is Razzmatazz "wereldberoemd in de straat" maar hebben de meeste mensen die op vijfhonderd meter afstand wonen er nog nooit van gehoord. Daarmee is de muziekzolder aan de Middelburgsestraat, die plaats biedt aan zestig man publiek, raak getypeerd. Behalve dan dat Razzmatazz ook bij veel muzikanten een goede reputatie geniet. (...) ,,In vergelijking met de concerten mik ik met het festival op een veelvoud van mensen en groepen", zegt Lijnse. De afgelopen tien jaar is voor het festival gespaard. Bovendien ondersteunen de provincie, de gemeente Vlissingen, het Prins Bernhardfonds en de Moerman Stichting het evenement…
Gelukkig maar. Met zo'n tegenvallend bezoekersaantal was dat wel nodig.

Skagen, Gooik en Vorselaar
Over een tweetal Belgische festivals, in Vorselaar en in Gooik vonden we natuurlijk het een en ander op Vlaamse sites, zoals die van DJ.Jak die naar het festival in Skagen (Denemarken) is geweest en daarover bericht op zijn site. Op zijn www.folk.tk lezen we ondermeer ook over een onvermoed groot succes voor Embrun op de eerste editie van Gooikoorts (opvolger van Feestival). Embrun is "een nog jonge groep die op het moment van de opnames van de JONG FOLK CD helaas nog niet rijp waren om erop mee te spelen, maar die in korte tijd onvoorstelbaar gegroeid is".
En over het vrijdagprogramma van de negende editie van het festival Na Fir Bolg in Vorselaar schrijft Jan van Rymenant van de cd-winkel Espiral in Borsbeek ondermeer enthousiast over de groep Folk Rose uit Italië en over Balbrozijn. Jammer van de geluidsproblemen. Over de zaterdag is Eric Maes op het interactieve folkforum van www.folk.tk lovend over AEDO en het Brugse Brise L'âme. Kritischer is hij bijvoorbeeld over de Vlaamse alternatieve folkrockers van (Bub): "Misschien de arrogantie waarmee deze heren tegenover hun publiek staan? of toch wat over-arrangementen?"
Maes constateert (overigens evenals Tinus Kanters op de site van Folkwoods) dat Na Fir Bolg moeite heeft de programmatijden te volgen. Zo beklom de Nederlandse Ier Danny Guinnan met meer dan anderhalf uur vertraging het podium. Maes is positief over Danny Guinnan & Red: "Sommige (vrienden)muzikanten vonden dit een wat ouderwetse en zwakkere set, ik daarentegen heb me enorm goed geamuseerd met deze Ierse, schalkse song-master. En ook de rest van het publiek genoot met volle teugen van deze Ierse performer die straffe uitspraken over politieke thema's niet uit de weg ging. Nu, achteraf bekeken, straalde deze man misschien net wat teveel uit wat zijn voorgangers van (Bub) tekort kwamen: 'presence".
In het zondagprogramma van Na Fir Bolg moest Mairan verstek laten gaan en werd goed vervangen door Ik voel me Belg (die we ook kennen van de cd Jong Folk). Voor Eric Maes vormden de concerten van Jan de Wilde en Deux Accords Diront de mooiste momenten. Gedanst werd er ook volop ondermeer op de stevige ierse en angelsaksiche folk van Klaver en tijdens de apotheose van dit festival door Kadril. Maes: "En jawel....voor mij deed Kadril wat ze hadden moeten doen....De festivalwei van Na Fir Bolg voor een laatste maal in vuur en vlam steken...Het ganse festival verdween als een mooie midzomersnachtsdroom in een enorme stofwolk. Een mooie editie Na Fir Bolg 2003 zat erop.
Stoffolk 2003 was goed. Dank U"…

Klik hier voor eerdere reportages