Nubia - Vogelvrij - eigen beheer (https://www.facebook.com/nubiafolk/)
Liefhebbers van balfolk kennen Nubia al diverse jaren, Kris van 't Klooster (mandoline, stem) en Tim Hofmeester (gitaar, percussie, stem) speelden allebei in Andoorn en in 2015 onder de naam Kris en Tim op het open podium van balfolkfestival CaDansa. Dat optreden beviel zo goed dat er mensen kwamen vragen of ze ook cd's hadden. Die waren er toen uiteraard nog niet, maar de twee zijn wel als duo verder gegaan, bedachten de naam Nubia en brachten in 2017 hun eerste album In De Wolken uit. Wanneer Hofmeester naar Zweden emigreert wordt het samen spelen wat lastiger, maar als hij in het land is dan spelen ze nog altijd graag ten bal. Afgelopen oktober verscheen hun tweede plaat, Vogelvrij, die in Zweden werd opgenomen en waarop heel wat Zweedse invloeden hun weg hebben gevonden. Liefhebbers van polska's en slängpolska's kunnen dus hun hart ophalen, daarnaast verwerkt Nubia hier en daar gedichten in de overigens zelf gecomponeerde deunen. Zowel muziek als tekst zijn geschikt om op een druilerige donkere dag bij weg te dromen.
Hoewel het album lekker sprankelend begint met de slängpolska Ritselende Blaadjes & Höstlov (je ziet zo de fraaie herfstkleuren voor je ogen verschijnen) komt vervolgens in heel wat nummers een vleug melancholie bovendrijven. Afgaand op de titels lijken herfst en winter een flinke inspiratiebron te zijn geweest; naast de eerder genoemde opener zie ik Schaduwwind & Regnskurar, Snö, Sneeuwjacht (voor wie het Zweeds niet begrijpt: höstlov is herfstvakantie, regnskurar zijn regenbuien, snö is sneeuw). Toch klinkt Nubia zeker niet somber, met name de mandoline geeft een fijne lichte klankkleur aan de melodieën, waar de gitaar rustig, maar gedreven door het landschap meandert. Zo ook bij Tanz Im Spätsommer (gavotte de l'Aven caresse) dat een in coronatijd geschreven gedicht herbergt. Na een licht melancholieke intro volgt de gesproken tekst vol gevoel en vragen zoals: "wanneer kunnen we weer knuffelen, wanneer kunnen we weer dansen, elkaar aankijken, zonder bang te zijn voor een toekomst die er nog niet is."
Het duo heeft voor de opnamen twee gasten uitgenodigd, die het Zweedse gevoel van de plaat nog versterken. Emelie Waldken (met wie Nubia ook samenspeelt in de formatie Knupia) is te horen op nyckelharpa in M&M (een scottisch met een lekkere bite in de gitaar) en Drakenbloedboom. Dat is een fraaie wals in 5, met een vervolgtekst op de eerder genoemde vragen, dit keer over het weer samenzijn, dat eerst een beetje gek voelt, maar dan: "we luisteren en praten, al zittend op de grond, we maken muziek en lachen totdat de zon opkomt." En de vijfsnarige viool van Henrike Wesp geeft een mooie romantische kleur aan de Midnight Mazurka.
Werd er op het vorige album nog af en toe gezongen, deze keer houden ze het vooral op gesproken tekst of soms wat neuriën. De voordragende stem bevalt prima en vormt een fijne afwisseling met de aantrekkelijke melodielijnen, waarin de Scandinavische invloeden wat prominenter aanwezig zijn. Wat gebleven is is dat Nubia niet "gewoon" de dansjes speelt, maar de deunen ook een eigen inhoud geeft. En dat zit hem niet alleen in de hier en daar toegevoegde teksten die voor zich spreken, maar vooral ook in de muziek, die een beeldende kracht heeft. Dat geeft Vogelvrij een mooi en gevoelvol karakter.
Mirjam Adriaans
Wie Nubia live aan het werk wil zien kan zondagmiddag 11 februari 2024 terecht in Wageningen bij het Superette Bal. Meer info via: https://www.balfolk.nl/agenda/superette-bal-wageningen-2/.