Hans Wigman & Sebas Postma - Een gedoemde zwerver - eigen beheer: contact Hans Wigman (
Ik had op de middelbare school weliswaar een paar gedichten en verhalen van Jan Jacob Slauerhoff (1898-1936) gelezen, maar ik werd pas echt door zijn werk gegrepen toen de Vlaamse groep Rum in 1980 zijn gedicht Angustia op muziek zette. Dit prachtige lied, onweerstaanbaar gezongen door Dirk van Esbroeck, deed mijn belangstelling voor deze in Leeuwarden geboren dichter weer groeien. De veelal weemoedige gedichten, vol van eenzaamheid, dood, verlangen en de eeuwig aanwezige zee, doet vermoeden dat Slauerhoff een rusteloze man was, een wereldreiziger die zich nergens echt thuis voelde. Gedichten die als het ware schreeuwen om op muziek gezet te worden. We kennen natuurlijk het werk van de Portugese Cristina Branco en in haar kielzog de Friese Nynke Laverman die het werk van Slauerhoff naar het Portugees en het Fries vertaalden. De gedichten gedijen soepel op de fadoklanken die beide zangeressen bezigen, maar de teksten zijn natuurlijk niet de woorden van de dichter. Multi-instrumentalist Frits Barth uit Sneek pakte in 2019 het werk van Slauerhoff aan en zette een tiental gedichten op muziek, te vinden op z’n album Slauerhoff. De Vlaamse Eléonor & Gerry de Mol volgden in 2021 met het album Ik had me het leven anders voorgesteld.
Nu is Een gedoemde zwerver, het vierde album van Hans Wigman & Sebas Postma, geheel aan het werk van Slauerhoff gewijd. De oorsprong lag al op Wigmans eerste album. Via John Masefields Sea-fever, bewerkt door Slauerhoff tot het gedicht Zeekoorts, kwam Wigman in de verleiding om zich aan het werk van Slauerhoff te wagen.
De weemoedige sfeer in de teksten van Slauerhoff kan een uitnodiging zijn voor liederen vol dramatiek en pathos. Hans Wigman heeft dat gelukkig weten te vermijden. Eenvoudige melodieën, een simpele begeleiding en een aangenaam, licht stemgeluid, meer is in principe niet nodig om de gedichten van Slauerhoff tot leven te brengen. De pianoklanken van Sebas Postma geven op gepaste wijze accenten waar de liederen meer kleur nodig hebben. Een aantal gedichten is door anderen al eerder vertolkt, maar het overgrote deel van de gedichten op dit album werd nog niet eerder op muziek gezet. De lay-out van het hoesje ligt in het verlengde van de muziek: rustig en stijlvol. Dat maakt Een gedoemde zwerver tot een bijzonder en prettig luisterbaar document.
Assie Aukes