-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Hun nieuwe album heet Part II en dat moest natuurlijk voorgesteld worden aan het publiek. Zowel afgelopen donderdag in 't Rozenknopje in Eindhoven als zondagmiddag in Cultuurcentrum Martien van Doorne in Deurne bouwden de Mannen met Baarden daarom een feestje met een keur aan gasten. Amerikaanse folkklassiekers waren we al een aantal jaren van ze gewend, maar dit keer staat de plaat vol met eigen werk, dat naadloos in de traditie past. En ook daarmee weten de mannen de juiste snaar te raken.
Toen ik de Mannen met Baarden vorig jaar rond deze tijd in de Ad van Meurszaal van 't Rozenknopje in Eindhoven zag vierden ze het tienjarig bestaan met een bijzondere stamtafelsessie. Ze begonnen met een paar eigen liedjes in plaats van de Amerikaanse folkklassiekers die we gewend waren. Die liedjes pasten zo goed in het repertoire dat ik gelijk benieuwd was naar het album waar toen nog volop aan gewerkt werd. Want er zat meer in het vat beloofden ze, tijdens de coronapandemie hadden ze immers tijd genoeg gehad om te schrijven.
De enige die tot dan toe regelmatig met eigen werk kwam was Martijn Kuijten (Onze Martinus, Vergane Glorie, Op Zoek Naar Johan, Autumn Sun). Bart van Asten en Karel van Bokhoven speelden jarenlang voornamelijk live folkklassiekers met Tinkers, Drinkers & Dreamers. Van Asten is pas na zijn pensioen echt gaan schrijven, Van Bokhoven maakte in coronatijd thuisopnamen met een paar nieuwe stukken, waaronder New Blue Eyes dat nu op het album van de Mannen met Baarden terecht is gekomen.
Schrijfster dezes kreeg begin dit jaar het verzoek om een paar regeltjes tekst te schrijven voor de liner notes op het nieuwe album en dat heb ik, zeker nadat ik de nummers al even mocht beluisteren, met plezier gedaan. Want het zijn fijne liedjes geworden, waar ik graag naar luister. Voor de definitieve versie zijn nog wat gasten toegevoegd en die zijn natuurlijk ook uitgenodigd voor de presentatie van Part II (een titel die gekozen is omdat dit eigen werk na een album vol traditionals de volgende stap is in de muziek van de Mannen met Baarden).
De Ad van Meurszaal is donderdagavond dan ook goed gevuld. Met muzikanten en bezoekers. De laatsten zijn allemaal benieuwd naar de eigen liedjes, want officieel is de kersverse plaat nog niet eens uit, dat gebeurt een dag later pas. Sommigen hebben Part II al eens gehoord, omdat ze familie zijn van een bandlid of omdat ze hebben meegedaan met de crowdfunding om dit album te financieren.
Toch beginnen de mannen met een paar klassiekers om warm te draaien. De sfeer zit er gelijk goed in en geluidstechnicus Frans Zijlmans verdient complimenten omdat hij de muzikanten, die eerst met zijn vieren maar uiteindelijk met zijn negenen opeengepakt op het niet al te grote podium staan, toch prima weet uit te versterken.
De overgang naar de eigen liedjes verloopt geruisloos, ze vallen eigenlijk vooral op omdat ze als eigen werk aangekondigd worden. Maar ze vallen direct in de smaak. De gevolgen van echtscheiding, een verblijf in het ziekenhuis, de geboorte van een kleinkind en nog zowat van die persoonlijke verhalen leiden tot fijne liedjes in een lekker ontspannen roots- en folkjasje. Country, een vleugje blues, een eigen gospel en een fraaie instrumentaal zoals het hoort in de Keltische folktraditie, het zit er allemaal in en de zaal bruist van het enthousiasme. Er wordt regelmatig meegeklapt of gezongen met de bekende stukken en zelfs bij sommige nieuwe creaties worden de bezoekers gemakkelijk meegesleept in een uitstekende sfeer.
Op zondagmiddag in Deurne is de kleine zaal van het Cultuurcentrum wat minder goed gevuld, maar de reacties van het publiek zijn evengoed enthousiast. Het podium is hier veel ruimer, waardoor de muzikanten vrijer kunnen spelen en de geluidsbalans is goed, waardoor met name de meerstemmige samenzang wel heel fraai naar voren komt. En die bevlogen samenzang is wat mij altijd geraakt heeft, ook nu weer, telkens vinden de mannen elkaar toch weer in die heerlijke harmonie van drie stemmen (of meer, als gastzangeres Marieke Hellings ook meedoet).
En in de loop van beide optredens blijkt dat de Mannen met Baarden een publieksfavoriet hebben gemaakt met Holler When You Shoot. Het liedje, het enige dat gezongen wordt door bassist Marc Lemmen (die het ook schreef) is een klein buitenbeentje op het album, maar wel een heel lekker buitenbeentje. Eigenlijk zou Martijn de leadvocalen doen, "want ik kan niet zingen" vertelt Lemmen, maar hij vond het toch niet helemaal goed gaan. "Doe het dan maar zelf" had Martijn gezegd en dat doet hij met verve. Nee, hij is niet de allerbeste zanger, maar de vocale samenwerking met Van Bokhoven werkt wel heel aanstekelijk en de zaal heeft nauwelijks aansporing nodig om een 'hi ha' mee te doen.
Natuurlijk hoort er een uitsmijter bij en die komt in de vorm van de bekende meezinger Will The Circle Be Unbroken, waar alle muzikale gasten nog even hun kunnen mogen laten horen. En wat klinkt dat lekker! Zangeres Marieke Hellings noemde ik al, maar ook de bijdragen van Diederik van den Brandt (pedal Steel), Mark de Groot (elektrische gitaar), Pieter Verkuijlen (resonator gitaar, alleen in Deurne), Alex Akela (viool) en Willem van Bokhoven (drums, percussie) zijn niet te versmaden.
De Mannen met Baarden zullen hun album de komende tijd nog vaker voorstellen, je vindt alle data op hun website: https://mannenmetbaarden.eu/. Part II is te beluisteren via streamingdiensten, maar ook verkrijgbaar op cd of elpee.